Σε ένα μικρό αλλά απολαυστικό βιβλιαράκι με τίτλο «Η τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο» ο Αρτουρ Σοπενχάουερ καταγράφει ειρωνικά μερικά από τα ρητορικά τεχνάσματα πειθούς με τη μέθοδο της παραπλάνησης: «Μπορείτε όχι απλώς να παραποιήσετε τα λόγια μιας αυθεντίας αλλά να τα διαστρεβλώσετε τελείως ή να αποδώσετε στην αυθεντία κάτι που επινοήσατε ο ίδιος». Στην περίπτωση της Θεσσαλίας τα κυβερνητικά στελέχη χρησιμοποίησαν κατά κόρον μεμονωμένες επιστημονικές απόψεις για να δικαιολογήσουν ότι ο όγκος της βροχής δεν ήταν αντιμετωπίσιμος. Κατέφυγαν επίσης στην παρετυμολογία και τη μορφολογία του εδάφους ώστε εμμέσως να ενοχοποιήσουν τους κατοίκους, που δεν ήξεραν σε τι τόπο επέλεξαν να ζήσουν.
Ιδιαίτερα προσφιλής μέθοδος και η εμμονή σε μια αναπόδεικτη θέση που καταλήγει στη θριαμβολογία μέσω της κατακερματισμένης αλήθειας. Ανακοινώνεται π.χ. ότι άνοιξε η εθνική οδός αλλά αποκρύπτεται ότι πλημμύρισε η τηλεδιοίκηση των τρένων στη Λάρισα και δεν θα ξαναλειτουργήσουν σύντομα. Προβάλλονται τα λασπωμένα σπίτια, αλλά μόνο για να τονιστεί η αποτελεσματικότητα των κρατικών δυνάμεων. Οταν το τηλεοπτικό κοινό έχει εξουθενωθεί από τις εικόνες της καταστροφής και δεν μπορεί πλέον να τις μεταβολίσει στο «σταθερά, τολμηρά, μπροστά», έρχεται η παρηγοριά των αποζημιώσεων.
Τα δεκάδες χιλιάδες νεκρά ζώα δεν μεταφέρονται σε ψυγεία αλλά με καρότσες φορτηγών, διότι οι κρατικές υπηρεσίες έχουν πλέον το know-how από τότε που τα ασθενοφόρα αντικαθίστανται με αγροτικά και οι διασώστες του ΕΚΑΒ με πυροσβέστες. Στο μεταξύ οι λοιμωξιολόγοι που ήταν καθημερινά πρώτο τραπέζι πίστα κατά την πανδημία εξαφανίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους στις διαφωνίες μεταξύ της Αγαπηδάκη και του Μπέου αν το νερό είναι πόσιμο. Μόνα και αβοήθητα και τα παιδιά κάτω στον κάμπο. Παρόλο που έχουν χάσει βιβλία και υπολογιστές μες στον βούρκο, ο Πιερρακάκης διαβεβαιώνει ότι τα μαθήματα θα γίνονται με τηλεκπαίδευση, αγνοώντας παράλληλα πότε θα διεξαχθεί ο έλεγχος στατικότητας των σχολικών κτιρίων. Αραγε αυτή η αισιοδοξία και η ψυχική ευφορία να είναι μεταδοτικές από τα πρόβατα που έφαγαν 100 κιλά θεραπευτικής κάνναβης σε θερμοκήπιο του Βόλου; Δεν εξηγείται αλλιώς. Γιατί και η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι οι Ελληνες εφοπλιστές θα συμβάλουν στην αποκατάσταση των ζημιών.
Κακά τα ψέματα. Εκείνοι οι χάρτες των πλημμυρικών φαινομένων που δεν στείλαμε στην ΕΕ επικαιροποιήθηκαν ωστόσο στην κοινωνική τους αποτύπωση. Αυτοί που συνέτρεξαν πραγματικά τους κατοίκους ήταν οι γείτονες, οι εκατοντάδες εθελοντές, οι νεαροί με τα σκουλαρίκια, η κοινωνική κουζίνα του Αλλου Ανθρώπου και ο απλός κόσμος. Οι φανατικοί χριστιανοί είχαν τα δικά τους σεκλέτια με τις ταυτότητες και δεν ευκαιρούσαν να απλώσουν χείρα βοηθείας.
Οσο περνάει ο καιρός και οι κάτοικοι βρίσκονται μπροστά στις καταστραμμένες υποδομές, στο μολυσμένο έδαφος και στις επιδημίες τόσο το σοκ θα παίρνει το όνομα «kοyaanisqatsi». Αυτή την περίεργη λέξη των Ινδιάνων που σημαίνει ζωή χωρίς ισορροπία, τραυματισμένη ως τις ρίζες. Θεσσαλία και Εβρος θα είναι σκηνές από την ταινία, όπου τα όμορφα τοπία μεταμορφώνονται σιγά σιγά σε σύννεφα καταιγίδας και πύρινες φλόγες. Θα έχουν μείνει μόνο το χωνί του ολέθρου και κάτι λυπημένα πρόσωπα που θα θρηνούν μαζί με τους μαυρόγυπες.
