Η κυβέρνηση των σκανδάλων, της φτωχοποίησης και των “Αθλίων”. Ως “Άθλιους” αναφέρω εμάς, τον ελληνικό λαό, όπως το όρισε ο Βίκτωρας Ουγκώ. Οι εξαθλιωμένοι. Πριν τέσσερα χρόνια έπεισαν τον λαό των 700 ευρώ ότι ανήκουν στη μεσαία τάξη. Τον εγκλώβισαν με υποσχέσεις μεγαλείου. Τώρα μπορούμε πια να συμφωνήσουμε: είμαστε βάρβαρα φτωχοποιημένοι.
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι πως έχουμε χαμηλότερη αγοραστική ισχύ. Είναι, κυρίως, ότι εμείς έχουμε φτωχοποιηθεί και ταυτόχρονα ιδιωτικοποιούνται τα δημόσια αγαθά. Η κατάσταση στην υγεία έχει φέρει σε απελπισία τους μη έχοντες ασθενείς, η παιδεία βαδίζει ολοταχώς προς την ενσωμάτωση του μοντέλου των ιδιωτικών κολλεγίων, ενώ το κοινωνικό κράτος, οι παροχές του κράτους πρόνοιας, είναι λεηλατημένες σε βαθμό τέτοιο, που δεν μπορούμε καν να αφήσουμε τα παιδιά μας να κάνουν όνειρα… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βαρβαρότητα για μια κοινωνία, από το να αφαιρεί την αισιοδοξία από τις καρδιές των νέων ανθρώπων.
Εσχάτως, προχώρησαν στην ιδιωτικοποίηση του νερού. Όσο κι αν το διεθνές παράδειγμα δείχνει πως όλες οι χώρες που προχώρησαν στην ιδιωτικοποίηση, γυρίζουν τώρα στη δημόσια διαχείριση και μάλιστα με τεράστια κέρδη υπέρ του κράτους, η ελληνική κυβέρνηση κάνει τι; Ολοκληρώνει μία μνημονιακή υποχρέωση που είχε επί κυβέρνησης Σαμαρά. Όπως ακριβώς, δηλαδή, ολοκλήρωσε τις μνημονιακές της υποχρεώσεις στο κομμάτι της υγείας, της παιδείας, της εργασίας.
Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν είμαστε καν υπό εποπτεία. Οι μνημονιακές πολιτικές είναι πλέον πολιτικές επιλογές. Είμαστε η ακριβότερη χώρα στην ΕΕ, με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα και ταυτόχρονα από τις φτωχότερες. Όλα μα όλα τα εγκλήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν προδιαγεγραμμένα. Άφησαν τα νοσοκομεία χωρίς υγειονομικούς και χωρίς ΜΕΘ για να αναγκαστούν οι πολίτες να τρέξουν σε ιδιώτες. Επί πανδημίας βρήκαν την ευκαιρία να διαλύσουν την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ η αστυνομία έμπαινε στο ΑΠΘ και χτυπούσε τα παιδιά μας.
Η δε αστυνομία δρα απολύτως αυθαίρετα, σε αντίθεση με την δικαιοσύνη, που επιχειρείται απολύτως να ελεγχθεί. Δύο δολοφονίες Ρομά, του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη και του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη έγιναν πρωτοσέλιδα στον Διεθνή Τύπο (σε αυτόν που δεν ελέγχεται από την λίστα Πέτσα και δεν κατέχει την ντροπιαστική 108η θέση στην παγκόσμια κατάταξη της Ελευθερίας του Τύπου) και αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, ο τρόπος που χτυπούν τις πορείες της λαϊκής οργής, δεν έχει προηγούμενο!
Τόσο πολύ που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εγκαλεί την ελληνική κυβέρνηση για περιστολή των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κρούει έναν κώδωνα κινδύνου, που εμείς τον ζούμε εδώ και τέσσερα χρόνια. Η δικαιοσύνη μας είναι διάτρητη, αποδείχθηκε στο σκάνδαλο των υποκλοπών, η αστυνομία είναι ανεξέλεγκτη και η κυβέρνηση, αν και υπόλογη, αρνείται να δώσει έστω και λίγες απαντήσεις.
Ακόμη και το δυστύχημα στα Τέμπη ονομάστηκε “θυσία” από τον Πρωθυπουργό και “ευκαιρία” από τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον υπουργό Ανάπτυξης. Ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα ήταν τα Τέμπη, ένα δημόσιο σιδηροδρομικό δίκτυο που εμείς παραδώσαμε σχεδόν ολοκληρωμένο αναφορικά με την εγκατάσταση των νέων συστημάτων σε ποσοστό 70% και η κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλαξε τη σύμβαση με την Hellenic Trains, “χαρίζοντάς” τους 600 εκατομμύρια ευρώ!
Παράτησαν στη μοίρα τους τους σιδηροδρόμους, αρνήθηκαν εντός της Βουλής (συγκεκριμένα ο κ. Καραμανλής, ως αρμόδιος υπουργός) ότι υπάρχει όντως πρόβλημα κι ήρθαν μετά να βαφτίσουν θυσία ένα έγκλημα που έγινε με σκοπό το οικονομικό όφελος των λίγων. Των πάρα πολύ λίγων.
Όπως γενικώς με αυτήν την κυβέρνηση ευνοήθηκαν οι πάρα πολύ λίγοι. Ακόμη δεν γνωρίζουμε επίσημα τι απέγιναν τα 37 δις που άφησε η δική μας κυβέρνηση στα κρατικά ταμεία. Γιατί ούτε ΜΕΘ έγιναν, ούτε έργα υποδομών, ούτε στο κράτος πρόνοιας διοχετεύτηκαν.
Θα θέσω μόνο ένα ερώτημα, λοιπόν. Προς όλες και όλους μας. Ζούσαμε χειρότερα επί ΣΥΡΙΖΑ; Βλέπαμε πολίτες να μην μπορούν να πάνε στο νοσοκομείο; Να απολύονται χωρίς αποζημίωση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις με το νόμο Χατζηδάκη; Είδαμε, μήπως, να καταστρέφεται το μέλλον των παιδιών μας; Να έχουν φτάσει τα ενοίκια υψηλότερα από τους μισθούς; Να μην μπορούμε να πληρώσουμε το ρεύμα ή να μας το κόβουν για χρέη μερικών (ακόμη και μερικών δεκάδων) ευρώ;
Μήπως επί ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε προστασία της πρώτης κατοικίας; Επιδοτήσεις στους λιγότερο προνομιούχους; Φάρμακα στα φαρμακεία, δωρεάν και δημόσια υγεία, παιδεία που λειτουργούσε;
Ή, μήπως, εμπλακήκαμε σε σκάνδαλα ταπεινωτικά για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη;
Τα συστημικά ΜΜΕ μας πολεμάνε, οι ψευδείς ειδήσεις κέρδισαν έδαφος. Απαντήσεις υπάρχουν σε όλα τα ερωτήματα, ακόμη και στο εάν η δική ας κυβέρνηση έκανε λάθη – βεβαίως και κάναμε και δεν έχουμε σκοπό να τα επαναλάβουμε. Αλλά κάναμε και πάρα πολλά σωστά. Διεκδικήσαμε καλύτερους όρους ζωής για τους πολίτες Ίσα δικαιώματα. Παλέψαμε και τώρα, ως αντιπολίτευση, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ειδικά για αυτά των γυναικών και των κοριτσιών που δολοφονούνται με τρομακτικούς ρυθμούς τα τελευταία τρία χρόνια.
Μα, πάνω από όλα, δεν προδώσαμε τη Δημοκρατία και στηρίξαμε τον λαό. Αυτό δεν χρειάζεται να μας το πούνε τα ΜΜΕ. Αυτό το ξέρουμε μεταξύ μας, γιατί το ζήσαμε. Και τότε και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε και μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρέπεια, ισότητα, δικαιοσύνη μα, πάνω από όλα, αληθινή Δημοκρατία. Γιατί τώρα η Δημοκρατία μας βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο.
O Γιάννης Στέφος είναι δάσκαλος, μέλος της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, υποψήφιος βουλευτής Ν. Ιωαννίνων
