Σε μια ακόμα προκλητική κίνηση προς την Ελλάδα προχώρησε ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν λίγο πριν τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκο Μητσοτάκη –στις 13 Μαΐου- επιβεβαιώνοντας ότι προέχει η κομματική προπαγάνδα απέναντι στο σεβασμό των μνημείων, του πολιτισμού και μιας πολιτικής καλής γειτονίας.
Η Μονή της Χώρας, θεωρείται το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο από την εποχή των Παλαιολόγων στην Κωνσταντινούπολη και επαναλειτουργεί από τη Δευτέρα 6 Μαΐου ως τζαμί, με απόφαση Ερντογάν.
Σημειώνεται πως από το 1945 μέχρι το 2020 λειτουργούσε ως μουσείο κυρίως λόγω των μοναδικών τοιχογραφιών και ψηφιδωτών.
Η Μονή της Χώρας είναι το τρίτο βυζαντινό μνημείο σε τουρκικό έδαφος το οποίο λειτουργεί ως τέμενος, μαζί με την Αγία Σοφία και τη Μονή της Παμμακάριστου, που έχει μετατραπεί σε τζαμί με την ονομασία Φετχιγέ.
Διαβάστε επίσης: Τουρκία: Ως τζαμί λειτουργεί η Μονή της Χώρας – Τα εγκαίνια έκανε ο Ερντογάν
Για την Ιστορία η Μονή της Χώρας από την οποία παραθέτουμε φωτογραφίες- μετατράπηκε σε τζαμί το 1511, 58 χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης, αλλά με σχετική απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας, το 1945 έπαψε να λειτουργεί και έγινε μουσείο.
Στη συνέχεια ειδικοί από τις ΗΠΑ εκτέλεσαν τεράστιο έργο αποκατάστασης και συντήρησης των μοναδικών ψηφιδωτών και νωπογραφιών ξηλώνοντας σοβάδες που τα κάλυπταν, ενώ οι εργασίες, που ξεκίνησαν το 1948, ολοκληρώθηκαν δέκα χρόνια αργότερα, το 1958.
Όλα ανετράπησαν με την απόφαση του 2019 όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας της Τουρκίας ακύρωσε την απόφαση του 1945 για να δώσει τη δυνατότητα στον πρόεδρο Ερντογάν να την επαναλειτουργήσει ως τζαμί.
Η ονομασία της Μονής
«Χωρίον» ή «Χώρα» έλεγαν οι Βυζαντινοί την έξω των χερσαίων τειχών πεδινή γη και η ονομασία της μονής οφείλεται μάλλον στην ύπαρξη παλαιότερου ναού έξω από τα τείχη του Κωνσταντίνου Α’. Όταν ο Θεοδόσιος Β΄ έχτισε τα νέα τείχη της Κωνσταντινούπολης, η μονή διατήρησε τον παραδοσιακό προσδιορισμό «εν τη Χώρα», παρά το γεγονός πως ανήκε στον περίβολο των οχυρώσεων.
Η ιστορία της Μονής
Η πρώιμη ιστορία της μονής δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα. Η παράδοση που τη συνοδεύει τοποθετεί την ίδρυσή της τον 6ο αιώνα από τον Άγιο Θεόδωρο, ενώ έχει αποδοθεί και στον Κρίσπο, γαμπρό του αυτοκράτορα Φωκά (7ος αι.).
Σήμερα έχει αποδειχθεί πως ο ναός χτίστηκε το διάστημα 1077-81 από την πεθερά τού Αλεξίου Α΄ Κομνηνού Μαρία Δούκαινα, στη θέση παλαιότερων κτισμάτων που χρονολογούνται τον 6ο και 9ο αιώνα. Υπέστη σοβαρή φθορά, πιθανώς εξαιτίας σεισμού, και επισκευάστηκε το 1120 από τον Ισαάκιο Κομνηνό.
Ο Θεόδωρος Μετοχίτης συνέβαλε στην ανακαίνισή της (1316-21) και ήταν υπεύθυνος για την προσθήκη του εξωνάρθηκα, του νότιου παρεκκλησίου, καθώς και για το διάκοσμο του ναού που περιλάμβανε αξιόλογα ψηφιδωτά και τοιχογραφίες.
Επιπλέον, κληροδότησε στη μονή σημαντική περιουσία, χτίζοντας παράλληλα νοσοκομείο και δωρίζοντας σε αυτή την αξιόλογη συλλογή βιβλίων του, με αποτέλεσμα να προσελκύσει αργότερα σημαντικούς λογίους.
Σύμφωνο με το νεκρικό προορισμό του χώρου είναι και το εικονογραφικό του πρόγραμμα. Μία επιβλητική σύνθεση της Καθόδου του Χριστού στον Άδη διακοσμεί την αψίδα, ενώ μία μνημειακή παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας καλύπτει τα ψηλότερα μέρη του ανατολικού τμήματος. Οι δύο παραστάσεις από τα Θαύματα του Κυρίου, η ανάσταση του γιου της χήρας και της κόρης του Ιαείρου, ολοκληρώνουν το πρόγραμμα του ανατολικού τμήματος του παρεκκλησίου, που συνολικά εκφράζει τον Θρίαμβο του Χριστού πάνω στον θάνατο.
Διαβάστε επίσης:
Ρωσία: Η 5η στέψη του Πούτιν με τη Δύση «διχασμένη»
Φράουλες και αίμα στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ
Στη Ρωσία ο πρόεδρος της Κούβας – Η ατζέντα της συνάντησης με τον Πούτιν
Μέση Ανατολή: Ανελέητο σφυροκόπημα στη Ράφα – Σε τεντωμένο σκοινί οι διαπραγματεύσεις στο Κάιρο