Μέσα στο βαθύ Αύγουστο, στις 11/8/23, μια εκδικητική απόφαση του υπουργείου πολιτισμού εναντίον του ΣΕΑ δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια. Μια απόφαση που ανακαλεί “για λόγους δημοσίου συμφέροντος” την κρατική παραχώρηση του ιστορικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, επί της οδού Ερμού 134-136, η οποία έχει ξεσηκώσει πολλές αντιδράσεις από επώνυμους και απλούς πολίτες.
Το κτίριο, ιδιοκτησίας του υπουργείου πολιτισμού, είχε παραχωρηθεί στον ΣΕΑ από τη Μελίνα Μερκούρη το 1982, μαζί με την επέκτασή του που αποφασίστηκε από τον Σταύρο Μπένο το 1996. Από τότε, κανένας υπουργός πολιτισμού δεν διανοήθηκε να μη σεβαστεί το κτίριο στο οποίο στεγάζονται οι αρχαιολόγοι. Μέχρι χθες.
Διαβάστε επίσης – Αχτσιόγλου: Ρεβάνς για τους αγώνες των ελλήνων αρχαιολόγων επιχειρεί η Μενδώνη
Αφορμή της χθεσινής ανάκλησης που πετάει έξω τον ΣΕΑ είναι η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον κήπο του κτιρίου στις 18/7/2023 με τίτλο “Δικαιοσύνη για το έγκλημα της Πύλου”. Είχε προηγηθεί ομόφωνο ψήφισμα του ΣΕΑ στις 19/6/2023 με τίτλο “Κάνουν τη Μεσόγειο υγρό νεκροταφείο, δεν θα συνηθίσουμε ποτέ μας το σφαγείο”.
Η συγκεκριμένη εκδήλωση, μαζί με τη συνολική δράση του Συλλόγου εδώ και χρόνια, προφανώς δεν ήταν της αρεσκείας της υπουργού πολιτισμού, η οποία αποφάσισε να …σκίσει τη γάτα κάνοντας έξωση στον Σύλλογο στις 10 Οκτωβρίου 2023 και αφήνοντας αναπάντητα πολλά ερωτηματικά.
Διαβάστε επίσης – Ζαχαριάδης κατά Μενδώνη: Ουδείς υπουργός Πολιτισμού δεν έχει διανοηθεί να θίξει το κτίριο του ΣΕΑ
Από πότε ένα συνδικαλιστικό και επιστημονικό σωματείο, όπως σύμφωνα με το καταστατικό του είναι ο ΣΕΑ, πρέπει να ζητάει άδεια για τις εκδηλώσεις του; Από πότε ένας σύλλογος δεν μπορεί να κάνει εκδηλώσεις στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας αν το περιεχόμενό τους δεν είναι σύμφωνο με την υπουργό πολιτισμού; Από πότε ο ΣΕΑ δεν μπορεί τιμήσει τους νεκρούς και τους αγνοούμενους ενός ναυαγίου, για το οποίο κηρύχτηκε μάλιστα τριήμερο εθνικό πένθος; Από πότε ο ΣΕΑ απαγορεύεται να θρηνήσει 650 κατατρεγμένες ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα στα ανοιχτά της Πύλου, ένα ναυάγιο που έγινε πρωτοσέλιδο στα μεγαλύτερα διεθνή μέσα και απασχόλησε την παγκόσμια κοινότητα; Από πότε μια εκδήλωση που αναζητά ευθύνες, ευρωπαϊκές και ελληνικές, για ένα ναυάγιο τέτοιου μεγέθους, υπερβαίνει τους σκοπούς του ΣΕΑ; Από πότε οι αρχαιολόγοι, που το επιστημονικό τους έργο βρίσκεται σε άμεση επαφή με τα ταφικά μνημεία και έθιμα και με τη μνήμη των νεκρών, δεν δικαιούνται να κάνουν εκδήλωση για τους άταφους νεκρούς του ναυαγίου της Πύλου ή για τα 140 νεκρά σώματα που ανασύρθηκαν από τον υγρό τάφο τους; Από πότε απαγορεύεται στη χώρα μας η συνδικαλιστική δράση με τη δικαιολογία ότι είναι “εκτός των σκοπών” ενός συγκεκριμένου σωματείου, χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα και οι νόμοι;
Στην υπουργική απόφαση-μνημείο που δεν δέχεται ότι ο ΣΕΑ είναι συνδικαλιστικό όργανο (αλλιώς πώς προκηρύσσει απεργίες;) και δεν οφείλει να ζητά άδεια από κανέναν για τις δράσεις του, επιχειρείται η φίμωση ενός ολόκληρου κλάδου καθώς και η συκοφάντησή του. Διότι ο ΣΕΑ, όπως απάντησε με επιστολή στην υπουργό δια των οργάνων του, ψευδώς αναφέρεται ότι ζήτησε οικονομικό αντάλλαγμα για τη συγκεκριμένη εκδήλωση, όταν στην πραγματικότητα αυτό που ζήτησε ήταν η συνδρομή των συμμετεχόντων στην εκδήλωση σε θέματα διοργάνωσης, τακτοποίησης και καθαριότητας. Εξάλλου ο Σύλλογος αναφέρει ρητώς ότι όλα τα οικονομικά του στοιχεία ελέγχονται καταλεπτώς από το κράτος, όπως και ότι ουδέποτε επιβάρυνε το δημόσιο εφόσον όλα τα έξοδα λειτουργίας του βαρύνουν αποκλειστικά τον Σύλλογο. Πολύ σημαντική είναι επίσης η επισήμανση του Συλλόγου ότι στην αρχική και ισχύουσα παραχώρηση χρήσης του κτιρίου και του κήπου δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι, τους οποίους υποτίθεται ότι παραβίασε, όπως επίσης ότι δεν απαιτείται ειδική αδειοδότηση για τις δράσεις και εκδηλώσεις του.
Μια ματιά να ρίξει κανείς στις αμέτρητες εκδηλώσεις που έχει διοργανώσει ή φιλοξενήσει ο ΣΕΑ, θα διαπιστώσει το εύρος, την ποικιλία, την πολυσυλλεκτικότητα και την ευαισθησία σε θέματα που αφορούν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Εκτός από τις εκδηλώσεις, τα σεμινάρια και τις διαλέξεις αμιγώς αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, έμφαση δίνεται επίσης και σε ποικίλα δρώμενα όπως βιβλιοπαρουσιάσεις, εκθέσεις, συναυλίες, κινηματογραφικές προβολές, καθώς και εκδηλώσεις για την οικολογία, τη φιλοζωία, το περιβάλλον. Είναι ένα κτίριο-τοπόσημο στην περιοχή του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, ζωντανό, ενεργό, μέσα στην κοινωνία των πολιτών και όχι μια αποστειρωμένη κτιριακή μονάδα, που στεγάζει απλώς γραφεία, τη βιβλιοθήκη και τον ξενώνα για τους αρχαιολόγους που διαμένουν στην περιφέρεια. Άραγε, μετά την επιδιωκόμενη απομάκρυνση του ΣΕΑ, ποιο θα είναι το μέλλον του υπέροχου κτιρίου της οδού Ερμού; Θα δοθεί σε “ημέτερους” προς αξιοποίηση χάνοντας την ιδιαίτερη σχέση ενός δημόσιου κτιρίου με τη ζωή και τον πολιτισμό της πόλης και των κατοίκων της;
Η Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων Δέσποινα Κουτσούμπα, με την οποία επικοινώνησε το Documento, έκανε την ακόλουθη δήλωση: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συγκεκριμένη απόφαση είναι εκδικητική για το σύνολο της δράσης των μελών του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Δεν έχει καμιά νομιμοποιητική βάση και επιπλέον είναι απαράδεκτο να αναφέρονται τέτοιοι ισχυρισμοί σε δημόσιο έγγραφο. Το κηρυγμένο “έργο τέχνης” κτίριο, στο οποίο στεγάζεται ο ΣΕΑ αποτελεί δημόσια περιουσία. Ίσως η κα Λίνα Μενδώνη να μην κατανοεί ότι δεν είναι “δικό της” για να το κάνει ό, τι θέλει, εξάλλου ούτε η ίδια τέθηκε ποτέ στην κρίση του ελληνικού λαού, αλλά σίγουρα το κτίριο αυτό δεν είναι ιδιοκτησία της. Ο ΣΕΑ θα προχωρήσει σε όλες τις απαραίτητες νομικές ενέργειες και επίσης θα καλέσει όλους τους πολίτες που έχουν περάσει από εκεί στις τόσες δράσεις μας καθώς και όλους τους δημοκράτες πολίτες να υπερασπιστούμε μαζί το τί σημαίνει δημόσιο κτίριο σε αυτή τη χώρα”.
