Πέθανε ο Μιχάλης Φανουράκης, ο Κρητικός που σε ηλικία 89 ετών κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και να σπουδάσει. Ήταν ένας άνθρωπος από την φύση του αισιόδοξος και διψούσε για μάθηση.
Σύμφωνα με το neakriti.gr o ίδιος από τότε δεν σταμάτησε να μελετά και να διαβάζει από εφημερίδες, μέχρι βιβλία, παρόλο που μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως αγρότης. Η γυναίκα του μάλιστα τον στήριξε σε κάθε του επιλογή, προτρέποντας τον να μην σταματήσει να σπουδάζει.
Ο Μιχάλης Φανουράκης ξεκίνησε να σπουδάζει στο Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο, ενώ όταν διαπίστωσε πως έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να παρακολουθήσει και κάτι ακόμη, ο ίδιος εγγράφηκε στο Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Χερσονήσου, όπου εκεί έχει επιλέξει την κατεύθυνση που τον ενδιαφέρει.
Ο ίδιος ανέφερε πως η παιδεία ανοίγει ορίζοντες πνευματικούς στον άνθρωπο, σε οποιαδήποτε ηλικία και αν είναι. «Ξέρετε πόσο καλό μού κάνει εμένα αυτό το πράγμα, έναν άνθρωπο 91 ετών, να έρχομαι και να κάθομαι δίπλα σε έναν νεαρό άνθρωπο και να κουβεντιάζουμε;».
Όπως είχε δηλώσει παλαιότερα στο neakriti.gr και στην δημοσιογράφο Βούλα Νεονάκη, «Το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραίο. Από μικρό παιδί μου άρεσε η γνώση. Πάντα με θυμάμαι να κρατάω ένα βιβλίο και να διαβάζω. Ο πόλεμος όμως κατέστρεψε πάρα πολλά παιδιά που είχαν ταλέντα. Αν δε γινόταν, θα ήταν διαφορετική η ανθρωπότητα».
Τα… χρόνια της Κατοχής
Παραθέτουμε απόσπασμα από τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο neakriti.gr.
Αναφερόμενος στα χρόνια της κατοχής είπε: «Όλοι μας εκείνα τα χρόνια της Κατοχής περάσαμε πολλά βάσανα. Γεγονός που μας επηρέασε, αλλά μας άνδρωσε κιόλας. Η Επισκοπή ήταν κέντρο διακομιδής αιχμαλώτων και τραυματιών. Τους πήγαιναν στο παλιό δημοτικό σχολείο και εκεί τους πρόσφεραν τη θεραπεία και την περιποίηση που χρειάζονταν.
Θυμάμαι μια μέρα είχαμε ξεμείνει από επιδέσμους και μια γυναίκα του χωριού προσφέρθηκε να χαρίσει τα σεντόνια της προίκας της, που ήταν απείραχτα, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουμε στους τραυματίες. Τα σεντόνια κόπηκαν και έγιναν επίδεσμοι. Αυτή είναι η ελληνική ψυχή. Αυτός είναι ο Έλληνας», μας λέει, και συνεχώς τα μάτια του βουρκώνουν και η φωνή βγαίνει δύσκολα, φέρνοντας στη θύμηση όλες αυτές τις δυνατές στιγμές, που αποτελούν ζωντανές αναμνήσεις.
Η επιστροφή στα θρανία
«Το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο είναι πραγματικά πάρα πολύ ωραίο. Από μικρό παιδί μου άρεσε η γνώση. Πάντα με θυμάμαι να κρατάω ένα βιβλίο και να διαβάζω. Ο πόλεμος όμως κατέστρεψε πάρα πολλά παιδιά που είχαν ταλέντα. Αν δε γινόταν, θα ήταν διαφορετική η ανθρωπότητα», τόνισε για την ευκαιρία που έχασε τότε, αλλά ήρθε η ώρα να πραγματοποιήσει τώρα. Ο κ. Φανουράκης, όταν τον ρωτήσαμε αν μπορούσε να αλλάξει κάτι στη ζωή του σήμερα τι θα ήταν αυτό, με όλη την ειλικρίνεια, τη συμπόνια και την αγάπη προς το συνάνθρωπο που τον διακρίνει, μας είπε: «… δε θέλω να βλέπω ανθρώπους στους κάδους ή ανθρώπους χωρίς κατοικία. Θέλω να βλέπω το συνάνθρωπό μου να γελά… Ο καθένας μας ήρθε στον κόσμο για να ζήσει και αυτό πρέπει να γίνει», μας λέει, και τα λόγια του μας συγκινούν.
Ακολουθεί η συνέντευξη στην ΚΡΗΤΗ TV και στην εκπομπή «Κρήτη Σήμερα»:
Δείτε επίσης: Πιτσιλιές, βρομιές και Μαφία
