Η επιστροφή στα λάιβ, η νοσταλγία που σκοτώνει την ομορφιά, ο φόβος που προετοίμασε το έδαφος για όσα συμβαίνουν
Ο Μιχάλης Μυτακίδης (B.D. Foxmoor) των Active Member απάντησε τις ερωτήσεις του Documento από το απάγκιο του στην Ξηρονοµή Βοιωτίας µε αφορµή το λάιβ που έρχεται τις επόµενες µέρες στην Αθήνα (18/7). Κατά τη διάρκεια του εγκλεισµού οι Active Member σκάρωσαν κοµµάτια, µοιράστηκαν σκέψεις, φώναξαν «εδώ είναι ∆ίστοµο» για να τιµήσουν τους νεκρούς του και µας υπενθύµισαν ότι ζούµε ξανά στον καιρό του αλλόκοτου φόβου. Οι «αιµοπότες µάς θέλουν σιωπηλούς», αλλά οι Active Member δεν σκοπεύουν να αφήσουν πολύ χώρο σε βολικούς και βολεµένους.
Ας ξεκινήσουµε από τα λάιβ µε αφορµή τη συµπλήρωση των 1.000 ζωντανών εµφανίσεων του γκρουπ. Ποιες είναι οι σκέψεις σας γι’ αυτά τα λάιβ που διεξάγονται σε αυτή την ιδιότυπη συγκυρία και τι κοµµάτια σας θα ακουστούν; Τα παλιά εµβληµατικά που καθιέρωσαν τους Αctive Member ως συγκρότηµα ή δίνετε χώρο και σε σκαρώµατα των τελευταίων χρόνων;
Θεωρώ ότι εργαλειοποιείται η κατάσταση των τελευταίων µηνών και από τους «τελευταίους» των πολιτιστικών θεσµών ή δεσµών στη χώρα. Ο χώρος του πολιτισµού (που πιστεύω πως είναι πιο βρόµικος και από το εµπόριο όπλων και ναρκωτικών παγκοσµίως) σε αυτούς τους διάτρητους καιρούς έχει συµβάλει ώστε η ζωή µας από «µεγάλο καλό και πρώτο» που έλεγε ο Σολωµός να είναι ένα ανακαινισµένο γκουλάγκ όπου τελετουργούν το χάος οι εικονοφάγοι. Εµείς κλείνουµε τη µύτη και πίνουµε το καταπότι απλά για να τους τη σπάσουµε.
Οι καλοκαιρινές συναυλίες και λάιβ όπως τα δικά σας σηµαίνουν σµίξιµο, πλησίασµα και µοίρασµα ανάµεσα στους ανθρώπους που γυρεύουν τόπους συλλογικούς. Θα µπορέσουν να «αναπνεύσουν» οι εκδηλώσεις αυτού του είδους σε ένα πλαίσιο που εδραιώνει όλο και περισσότερο κοινωνικό έλεγχο και πειθάρχηση;
Αυτά που θα γίνουν δεν είναι από τις γιορτές που έχουµε µάθει να σκαρώνουµε, αλλά δεν θα τους χαρίσουµε ούτε αυτό το µικρό µέρος της νιόβγαλτης παρωδίας που µας αναλογεί. Ολα γίνονται εν γνώσει µας.
Φέτος συµπληρώνετε 28 χρόνια στη low bap µουσική σκηνή. Πώς έχει γράψει µέσα σας αυτός ο απολογισµός; Σε τι χρωστάτε λύπες και χαρές;
Εγώ προσωπικά τα χρωστάω όλα στη βιάση µου που πάντα διάλεγε για µένα. ∆εν έχουµε κάνει µέσα µας απολογισµό ακόµη γιατί δεν έχουµε πάψει να είµαστε ενεργοί. Η νοσταλγία σκοτώνει την οµορφιά από το παρελθόν και ξεβράζει τη δυστυχία. Εγώ δεν θα ’θελα ποτέ να προλάβω να κάνω απολογισµό. Ηταν ήδη οδυνηρό αυτό που µου συνέβη, µη ρηµάξω κι από µόνος µου ό,τι µου αποµένει.
Στο κοµµάτι «Ω γλυκύ µου έαρ (σε καραντίνα)» που γράψατε στη διάρκεια του εγκλεισµού για τον κορονοϊό λέτε ότι οι αιµοπότες µάς θέλουν σιωπηλούς απ’ την Αµερική µέχρι την Κίνα. Πιστεύετε ότι ζούµε στην εποχή του φόβου; Θα µπορούσαµε να αναµετρηθούµε µαζί του ατοµικά και συλλογικά ή είναι µια άνιση µάχη;
Είναι πάντα µια προσωπική µάχη που όσα πρόσωπα δεν θυσιαστούν θα µπορούν να πουλήσουν την αφήγησή τους. Οποιος εκ περισσού σκέπτεται εκ περισσού υπάρχει.
Ο φόβος προετοίµασε το έδαφος 25 χρόνια τώρα. Ο «διάολος» από δω και πέρα αποκαθιστά τους δικούς του, αυτούς τους αθάνατους µισοπεθαµένους. Η διαφορά µας µε δαύτους όλους είναι ότι εµείς ελπίζαµε ότι το καλό πάντα νικάει, ενώ εκείνοι πίστευαν ότι καλό είναι αυτό που νικάει. Αρα δεν υπάρχει καν µάχη.
Πείτε µας λίγα λόγια για τη µουσική ενότητα «Εδώ είναι ∆ίστοµο» που παρουσιάσατε πρόσφατα χωρίς την παρουσία κοινού. Η Ιστορία ως κοµµάτι της συλλογικής µνήµης και αφήγησης ανήκει (και) στο παρόν;
Θα πρότεινα να δείτε στο activememberchannel στο YouTube αυτό το µνηµόσυνο, όλα εκεί φωνάζουν από µόνα τους. Από την αρχή αυτής της προσπάθειας ξέραµε ότι θα χαθεί κι αυτή στα φανερά, αλλά κάναµε το χρέος µας. Η Ιστορία όπως γράφεται από τους λιθαράδες της έχει σκοπό να αποφορτίσει όλα τα σηµεία µνήµης στον κόσµο. Αυτή η ενότητα έχει σκοπό τη δικαίωση για όλα τα αγδίκιωτα. Υµνεί την εκδίκηση ως µέγιστη ανθρώπινη έκφραση σε κάθε «ανίσχυρη» πλευρά του κόσµου, σε κάθε απόµερη γωνιά της σκέψης. ∆εν ανέχοµαι πια αυτήν τη µεταφυσική αλαλιά µας ούτε να βολτάρει η ραγιάδικη καυλάντα από τα µέρη που ηχούσαν κάποτε τα σπουδαία.
Τι µήνυµα θα στέλνατε στους ανθρώπους που µάχονται ενάντια στην αστυνοµική βία και στον εδραιωµένο συστηµικό ρατσισµό στις ΗΠΑ;
Να µην απογίνουν κι οι ίδιοι ρατσιστές.
Το τελευταίο διάστηµα βλέπουµε ότι η πόλη µετατρέπεται σε πεδίο τουριστικοποίησης και «εξευγενισµού» ενώ γίνεται προσπάθεια να εκτοπιστούν οι κοινωνικές αντιστάσεις. Οι δηµόσιοι χώροι θα αποτελέσουν, λέτε, πεδίο διεκδίκησης το επόµενο διάστηµα;
Ολοι σε αυτή την πόλη µού φαίνεται ότι πάνε προς τα µπρος βαδίζοντας ανάποδα. Οταν λοιπόν βαδίζεις έτσι σε αποφεύγουν κι η δόξα κι η αισχύνη. ∆εν είναι Αθήνα αυτό.
Μεγαλώσατε στο Πέραµα. Ποια πρόσωπα, µνήµες και αφηγήσεις κρατάτε µέσα σας όλα αυτά τα χρόνια;
Θα ξαναπώ ότι τώρα πια για µένα είναι το µικρό εκείνο µέρος που φαίνεται ανάµεσα από δυο κυπαρίσσια από τον τάφο του πατέρα µου στη Σουβάλα της Αίγινας (όπου διάλεξε να ζήσει τα τελευταία χρόνια και να θαφτεί ο µαστρο-Σωτήρης, ο καραβοµαραγκός από το Πέραµα).
Από πού γεννιέται η ποίησή σας σε καιρούς δύσκολους και ταραγµένους;
Μάλλον από τις δυσκολίες µου και την ταραχή µου.
Ποια είναι τα ακούσµατα, τα βιβλία και τα ερεθίσµατα που σας κράτησαν συντροφιά την περίοδο της καραντίνας;
Ακουγα τα πουλιά εδώ στην όµορφη Ξηρονοµή Βοιωτίας που είναι το απάγκιο µου πια. ∆ιάβασα µόνο τα βιβλία του Λυκιαρδόπουλου κι έγραφα τον «Alivas» (µια τριλογία που έχω ξεκινήσει εδώ και καιρό κι επιτρέψτε µου να τη χαρακτηρίσω ως έργο της ρηµάδας της ζωής µου). Πολλά τραγούδια σκαρώσαµε, πολλές σκέψεις µοιραστήκαµε κι όπως θα έλεγε κι ο Καραϊσκάκης, «κλάσαµε ένα µάτσο αρχίδια».
Οι σκέψεις σας για το επόµενο διάστηµα; Θα συνεχίσει να φυσάει κόντρα ή η κρίση θα γίνει «ευκαιρία» για τους λίγους;
Ευκαιρία: Ουσιαστικό θηλυκού γένους.
1 Ο κατάλληλος καιρός, η ευνοϊκή συγκυρία, η χρονική στιγµή που προσφέρεται για να γίνει κάτι που πρέπει ή θέλουµε να κάνουµε.
2 Η δυνατότητα που παρουσιάζεται σε µια συγκεκριµένη χρονική στιγµή για να γίνει κάτι που πρέπει ή θέλουµε να κάνουµε και είναι δυνατόν να χαθεί αν δεν την εκµεταλλευτούµε· ανοιχτή δυνητικότητα, συνήθως για περιορισµένο χρονικό διάστηµα.
3 Η δυνατότητα που παρέχεται σε κάποιον από κάποιον άλλον να πετύχει κάτι που θέλει (ίσες ευκαιρίες για όλους).
4 Κάτι που πωλείται σε πολύ χαµηλή τιµή σχετικά µε την πραγµατική του αξία.
Λες να ’ναι το 4; Πάντως, Ιαβέρη, όσο και να ψάξεις στις τσέπες µου, δεν έχω ασηµικά, έχω µόνο στίχους.
INF0
Active Member 1.000 Live, 18/7, 22.00, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων