Εάν κάποιος θέλει να δει σε μικρογραφία τον τρόπο με τον οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσεγγίζει τη διακυβέρνηση της χώρας ως πρωθυπουργός, δεν έχει παρά να δει πώς αντιμετωπίζει τη διοίκηση του κόμματός του ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Την περασμένη εβδομάδα, σε λιγότερο από επτά ημέρες από την ημέρα έναρξης του 14ου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας στις 3, 4 και 5 Δεκεμβρίου, ο Κυρ. Μητσοτάκης προχώρησε στην αιφνιδιαστική ανακοίνωση της αναβολής του, επικαλούμενος την κατάσταση που επικρατεί λόγω Covid-19. Από τα Ιωάννινα, σε ένα προσυνέδριο που σημαδεύτηκε από τον τραγέλαφο της παρουσίασης νέων «εκπροσώπων του brain gain» με περιπτώσεις όπως αυτή του Mr Βίκος, έδωσε το στίγμα της πολιτικής του εντός κόμματος με δύο αποφάσεις.
Ανίσχυρη δικαιολογία
Η πρώτη, αυτή της αναβολής του συνεδρίου, μπορεί να συνοδεύτηκε από αιτιάσεις για την επιδημιολογική κατάσταση της χώρας, όμως η δικαιολογία μοιάζει αδύνατο να πείσει ακόμη και τους πιο εύπιστους. Δικαιολογία που –μάλλον όχι τυχαία– συνοδεύτηκε και από ένα όργιο φημών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για την πιθανότητα ανακοίνωσης έκτακτων περιοριστικών μέτρων τις ημέρες του συνεδρίου.
Αφενός ο ανάλγητος τρόπος που η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει την πανδημία, αλλά και τα μέτρα που έλαβε, που στοχεύουν σε βελτίωση της κατάστασης από τον… Φεβρουάριο, αποδυναμώνουν ένα τέτοιο επιχείρημα. Αλλωστε οι συμμετέχοντες επρόκειτο να είναι αμιγώς εμβολιασμένοι, ενώ είχε προαναγγελθεί και η διενέργεια αυστηρών τεστ. Σημειώνεται πως κατά το πρώτο τρίμηνο αναμένεται και το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει και το τοπίο στο Κίνημα Αλλαγής.
Αφετέρου ο συνήθης ύποπτος. Από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης της αναβολής «γαλάζια» στόματα και «γαλάζιες» γραφίδες κάνουν λόγο για το «lockdown» το οποίο επέβαλε πρωτίστως στον Αντώνη Σαμαρά. Μέχρι σήμερα ο Μεσσήνιος πρώην πρωθυπουργός κάθε άλλο παρά σιωπηλός έχει αποδειχθεί, ενώ ως πρώην πρόεδρος του κόμματος έχει προκύψει εξίσου λαλίστατος. Παράλληλα, δεν πρέπει κανείς να προσπερνά ότι εσχάτως έχει βρει τη φωνή του και ο έτερος πρώην πρωθυπουργός της παράταξης Κώστας Καραμανλής, παρότι ομολογουμένως κρατά χαμηλότερους τόνους.
Επιπροσθέτως, το ενδεχόμενο ανοιχτού διαλόγου στο πρώτο διά ζώσης συνέδριο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας συνιστούσε από μόνο του κακοτοπιά από αυτές που ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως το συνέδριο θα ξεκινούσε μόλις δύο ημέρες μετά την ανακοίνωση της επιβολής του υποχρεωτικού εμβολιασμού στους πολίτες άνω των 60 ετών υπό την απειλή προστίμου. Ενα μέτρο που θίγει κατά πλειοψηφία ψηφοφόρους του κόμματός του και για το οποίο έχουν γίνει αποδέκτες έντονων διαμαρτυριών ουκ ολίγοι βουλευτές του ανά την επικράτεια.
Ενα προσεκτικό μάτι θα μπορέσει να δει πως το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει τα ρήγματα στην κοινοβουλευτική ομάδα. Παραδείγματα με σοβαρό αντίκτυπο, όπως του Νικήτα Κακλαμάνη με την κριτική του επί της πανδημίας ή του Κρητικού Μανούσου Βολουδάκη για την κατεύθυνση των δεκάδων δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης. Περιπτώσεις που αρκούν για να ερμηνεύσουν και την επιστράτευση της Ντόρας Μπακογιάννη σε έναν εξόχως εξωθεσμικό ρόλο, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Κυρ. Μητσοτάκη πως δεν πρόκειται να περιλάβει κανένα μέλος της οικογένειάς του στο υπουργικό συμβούλιο ή σε άλλο πολιτειακό αξίωμα.
Θα έχει ο ίδιος τα κλειδιά
Η δεύτερη απόφαση με την οποία σφράγισε την αναβολή του συνεδρίου είναι η παράδοση του κόμματος στον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Παύλο Μαρινάκη. Ενα πρόσωπο της απολύτου επιλογής και εμπιστοσύνης του, αλλά και της σφαίρας επιρροής της αυλής του Μεγάρου Μαξίμου. Σημειώνεται πως ιδιαίτερα ο εξάδελφος του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης ουδόλως κρύβει την εμπλοκή του στην προώθηση του επικεφαλής του κομματικού σωλήνα.
Αξίζει να σημειωθεί πως ο Π. Μαρινάκης είναι εκείνος που εκλέχτηκε στην πρώτη θέση της Κεντρικής Επιτροπής όταν το 2016 ο Κυρ. Μητσοτάκης αποφάσισε να διαλύσει την ΟΝΝΕΔ και προτού αναλάβει πρόεδρος της οργάνωσης διετέλεσε για τρία χρόνια αντιπρόεδρός της. Με την κίνηση αυτή, όπως διαρρέει εντέχνως και από το περιβάλλον του πρωθυπουργού, στοχεύει στη «στροφή στη νεολαία» και –κατ’ ουσίαν– τη διεξαγωγή των επερχόμενων εκλογών από την ΟΝΝΕΔ.
Αξιοσημείωτο αλλά και ενδεικτικό των προθέσεων του Κυρ. Μητσοτάκη είναι το γεγονός πως, παρά την αναβολή του συνεδρίου, προτείνοντας τον νέο γραμματέα ζήτησε να προχωρήσουν κανονικά οι διαδικασίες εκλογής του από την υφιστάμενη Πολιτική Επιτροπή, σε αντίθεση με τις διαδικασίες που θα ακολουθούσαν.
Σχετικά με το βιογραφικό του νέου γραμματέα, διατρέχοντας τη διαδρομή του θα διαπιστώσει κανείς πως μέχρι σήμερα έχει πολιτευτεί με ένα μείγμα της αντιπολιτευτικής ατζέντας της Νέας Δημοκρατίας επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, από τα ζητήματα του ασύλου και του «νόμου και τάξης» μέχρι τις κορόνες για το brain gain.
Ενα στοιχείο που σίγουρα έχει προστιθέμενη αξία και για τους ακροδεξιούς μουσαφίρηδες του Κυρ. Μητσοτάκη είναι αναμφίβολα οι ακραίες απόψεις του, που πριν από ένα χρόνο τον εξέθεσαν στο πανελλήνιο όταν ήρθε στη δημοσιότητα η περίφημη ανάρτησή του προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο αυριανός γραμματέας της Νέας Δημοκρατίας στο μακρινό 2012 έγραφε προς τον Αλέξη Τσίπρα «Τσίπρα αν ζούσαμε στο εμφύλιο από μένα θα πήγαινες». Οταν τον περσινό Νοέμβριο το θέμα αναδείχτηκε στα κοινωνικά δίκτυα, ο Π. Μαρινάκης αρκέστηκε να σβήσει την ανάρτηση αλλά ουδέποτε απολογήθηκε.
Ενα συνέδριο που δεν έγινε, μια αλλαγή γραμματέα του κόμματος που έγινε και ένας ανοιχτός εσωκομματικός διάλογος που δεν γίνεται. Με ντουζίνες «σώγαμπρων» γύρω του, επιθυμία του Κυρ. Μητσοτάκη είναι η πλήρης «μητσοτακοποίηση» του κόμματος. Είναι όμως η πρώτη φορά που Μητσοτάκης επιθυμεί να αλώσει τη Νέα Δημοκρατία;
