Πάει να κάνει μια κοινωνία της συναλλαγής, ούτε καν της επιβράβευσης.
Δύο χρόνια ήταν αρκετά για να δείξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πως θέλει να δει την κοινωνία και πως χειρίζεται την εξουσία.
Αυτή τη φορά δεν θα πούμε για τις απευθείας αναθέσεις, τις στρατιές των κομματικών στελεχών που βαφτίστηκαν διευθυντής εν μία νυκτί, ούτε για τις αδιαφανείς διαδικασίες ή τα πόθεν έσχες του…
Είναι καιρός να δούμε σε τι δράκο θέλει να μετατρέψει την κοινωνία και ένα θαυμάσιο παράδειγμα είναι η στάση του απέναντι στα νέα παιδιά, όλων των ηλικιών και στο ανύπαρκτο μέλλον που τους επιφυλάσσει.
Και δεν είναι μόνον το μέλλον αλλά και οι «λογικές» που θέλει να εμφυσήσει στην νεολαία.
Αν στην αρχή τους στοχοποιούσε ως ταραξίες για να τους ρίξει ευθύνες για τη διάδοση του κορονοϊού, γρήγορα ήρθαν οι ωριμότερες σκέψεις με τις βλέψεις του στις κάλπες αλλά και στην ίδια την πανδημία που δεν έλεγε να παρουσιάσει κάμψη διά…. μαγείας!
Στα παιδιά που έκοβε από τα πανεπιστήμια, που στοχοποιούσε, που δεν τα όπλιζε με όνειρα για το μέλλον, ούτε τους υποσχόταν εργασία με μισθούς αξιοπρέπειας έκανε αρχικά προσπάθεια «εξαγοράς» της συναίνεσής τους στον εμβολιασμό με 150 ευρώ.
Προσοχή, δεν έκανε καμία προσπάθεια να τους εμπνεύσει με πειθώ και σοβαρό λόγο, όπως θα γινόταν σε κάθε σοβαρή δημοκρατική διακυβέρνηση.
Έκανε μια ανταλλαγή σαν να ήταν ΑΕ ή ΕΠΕ: Σε πληρώνω για να μου δώσεις!
Η σχέση δηλαδή του πολίτη και του νέου με το κράτος γίνεται αντικείμενο συναλλαγής, με το κράτος να εμφανίζεται όχι ως συντεταγμένη Πολιτεία, με θεσμούς, κύρος και επιχειρήματα, αλλά ως αγοραστής ή πωλητής ψηφιακής πλατφόρμας.
Τι ωραία αντιμετώπιση του πολίτη από ένα σοβαρό κράτος!
Και αφού αυτή η προσπάθεια ολοκληρώθηκε, ήρθαν και τα καθρεφτάκια για τους νεώτερους.
Τίποτα δεν τους υπόσχεται ως σοβαρό κράτος πέραν μιας ταξικής κοινωνίας όπου ο έχων θα κερδίζει περισσότερα και ο μη έχων θα συνεχίζει να φθίνει…
Αυτή τη φορά δεν έδωσε καν «χρήμα», αλλά το έδωσε σε εταιρείες, αγόρασε δηλαδή gigabytes απευθείας προσφέροντας ζεστό χρήμα σε αυτές για να δελεάσει μια ευαίσθητη ηλικία με χρήση του διαδικτύου και μάλιστα με χρονικό ορίζοντα λίγων μηνών.
Η αρρωστημένη νεοφιλελεύθερη άποψη της αγοράς και της πώλησης δηλαδή γίνεται λογική των σχέσεων του πολίτη απέναντι στο κράτος…
Κατά τη δική του λογική, το κράτος μπορεί να δίνει καθρεφτάκια για να έχει αυτό που θέλει.
Όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει ενεργούς πολίτες, δεν θέλει ισχυρή μεσαία τάξη, ούτε να βοηθήσει την χαμηλότερη οικονομικά τάξη.
Αυτό που θέλει είναι να ρίχνει κάθε τόσο καθρεφτάκια για να έχει αυτό που θέλει.
Αλλιώς, αν ήθελε τον λαό και τους νέους με το μέρους του δεν θα υποσχόταν μόνον μέλλον αλλά θα έκανε τα πάντα για να το κατοχυρώσει:
Από τις σπουδές, τους κατώτερους μισθούς, την ασφάλιση της εργασίας, τη βοήθεια στις νέες οικογένειες, την υγεία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δέσμια των αδιεξόδων που δημιουργεί προσπαθεί να ξεπεράσει τα προβλήματα, προκαλώντας περισσότερα αδιέξοδα.