Να ανακάμψει στο ελληνικό ακροατήριο και να «ξεπλυθεί» διεθνώς για τις υποκλοπές θέλει ο Κυριάκος εργαλειοποιώντας Ερντογάν – Πούτιν
Αγέρωχος και αμετανόητος στο ποντάρισμα στον «ώριμο πατριωτισμό» συνεχίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εκμεταλλευόμενος τη μανία των Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και Βλαντίμιρ Πούτιν με τον αναθεωρητισμό, για να ανακάμψει στο ελληνικό ακροατήριο που μαστίζεται από τις αποτυχημένες πολιτικές του και να «ξεπλυθεί» στο διεθνές που ζητάει ολοένα και πιεστικότερα απαντήσεις για το διπλό σκάνδαλο των παρακολουθήσεων στο οποίο ο ίδιος πρωταγωνιστεί.
Το «θερμό επεισόδιο» του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο στο περιθώριο του δείπνου των 44 ηγετών της ευρωπαϊκής πολιτικής κοινότητας ήταν πολλαπλώς αποκαλυπτικό. Προφανώς φάνηκε δια γυμνού οφθαλμού μπροστά στους ηγέτες της Ευρώπης η επιθετικότητα του Ερντογάν κατά της Ελλάδας και της Κύπρου με τις δημόσιες απειλές και προκλήσεις.
Υποχωρητική προσέγγιση
Δευτερευόντως όμως φάνηκαν τα όρια της υποχωρητικής προσέγγισης της χώρας μας που στο πεδίο του δείπνου εκφράστηκε από την ανοχή της στη συμμετοχή Ερντογάν χωρίς όρους και αστερίσκους στα ειδικά στρογγυλά τραπέζια. Ακόμη χειρότερα, η επιλογή του Κυρ. Μητσοτάκη να ρίξει βάρος στο τραπέζι των «business» της ενέργειας και να αφήσει στον Τούρκο πρόεδρο ελεύθερο το γήπεδο του τραπεζιού της ασφάλειας δεν μπορεί να αποτιμάται θετικά, ακόμη και εάν ο τελευταίος «βρήκε μπροστά» του την ευρωπαϊκή έκκληση για συμμόρφωση.
Με απλά λόγια, στο «κέρδος» της έκθεσης του Ερντογάν σε κεντρικό ευρωπαϊκό πεδίο αντιπαραβάλλονται η συνέχιση της συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διαδικασίες χωρίς προϋποθέσεις, η περαιτέρω κλιμάκωση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα και η όξυνση της επιθετικής συμπεριφοράς, συνοδευόμενη μάλιστα από τη δημόσια τοποθέτηση ζητήματος αναγνώρισης των κατεχόμενων. Όλα αυτά ενώ η ελληνική κυβέρνηση… μαδάει τη μαργαρίτα για το πότε θα θέσει επισήμως και πιεστικά το ζήτημα κυρώσεων στην Τουρκία, καθώς Ευρωπαϊκή Ενωση και ΝΑΤΟ συνεχίζουν σε ρόλο σιωπηλών παρατηρητών.
Την ίδια ώρα ο Κυρ. Μητσοτάκης επιχειρεί να ανταλλάξει την υποχωρητικότητά του στα εθνικά ζητήματα με την αύξηση της επιρροής του στα ευρωπαϊκά και την επένδυση στον ρόλο του «μπροστάρη» απέναντι στη Ρωσία. Όπως στην Ελλάδα εργαλειοποιεί τον Ερντογάν για να προστατευτεί από την κριτική επί του προσφυγικού αλλά και επί της οικονομίας, έτσι και στην Ευρώπη εργαλειοποιεί τον Πούτιν για να προστατευτεί από την κριτική για το κράτος δικαίου, τις παρακολουθήσεις και την ελευθεροτυπία, που τον φέρνει ημέρα με την ημέρα όλο και περισσότερο δίπλα στον Βίκτορ Ορμπάν.
Μετατρέπεται έτσι έμμεσα σε έναν από τους μεγαλύτερους «υποστηρικτές» του Τούρκου και του Ρώσου, καθώς οι προκλήσεις τους είναι «αναγκαίες» για το ρετουσάρισμα των ρηγματώσεων στο προφίλ του.
Με το βλέμμα στο κόμμα
Με τον χρόνο έτσι κι αλλιώς να μετρά αντίστροφα για τις εκλογές, η στόχευση του Κυρ. Μητσοτάκη στο εθνικό ακροατήριο αλλά και στα στελέχη του ίδιου του κόμματός του είναι διπλή. Αφενός θέλει να συγκαλύψει το πολύκροτο σκάνδαλο που προσβάλλει βάναυσα το κράτος δικαίου και δηλητηριάζει τον δημόσιο διάλογο. Αφετέρου να συσπειρώσει γύρω του τον χώρο από τη Δεξιά μέχρι και τα άκρα της, μεταφέροντας στην καθημερινή συζήτηση ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που ταυτίζει τη χώρα με την κυβέρνησή του.
Στη σύγκρουση στη Βουλή για το σκάνδαλο των υποκλοπών στα τέλη Αυγούστου, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα ο Κυρ. Μητσοτάκης είχε χαρακτηρίσει την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας «μπετόν αρμέ». Ενάμιση μήνα μετά, υπό τον φόβο της επανεκλογής και των εξαρτήσεων, η κυβερνητική πλειοψηφία και το ίδιο το κόμμα του θυμίζουν μεν μια τέτοια κατασκευή που μετρά 48 χρόνια ζωής. Ομως, όπως ένα κτίσμα με προβληματική συντήρηση αποσαθρώνεται και φανερώνει κάτω από το μπετόν τον αμίαντο, το πλαστικό, το αλουμίνιο, τα καλώδια και άλλα τοξικά υλικά, έτσι και κάτω από την «ανακαίνιση» που έκανε ο Κυρ. Μητσοτάκης το 2016 έχουν αρχίσει να ξεπροβάλλουν όλα τα προβληματικά δομικά υλικά του κόμματος που έφτιαξε και να φαίνονται από κάτω τα συντρίμμια της ΕΡΕ.
Αυτό φάνηκε καθαρά κατά την ομιλία που επιφύλαξε να εκφωνήσει την ημέρα των γενεθλίων της Νέας Δημοκρατίας στους βουλευτές του, εν τη απουσία των δύο πρώην πρωθυπουργών και άλλων στελεχών του κόμματος. Μια ομιλία κατά την οποία επέμεινε στην κατασκευή εσωτερικών εχθρών, πανηγύρισε για το «κατόρθωμα» της νομοθέτησης ενός νομοσχεδίου ανά τέσσερις ημέρες επί τριάμισι χρόνια και κατέληξε να τους… παρακαλάει σχεδόν να βγουν μπροστά και να υπερασπιστούν το «κυβερνητικό έργο».
Και για όσους δεν κατάλαβαν, ήρθε την επομένη ο φιλοκυβερνητικός Τύπος με στοχευμένη διαρροή να εξηγήσει τι σημαίνει «κυβερνητικό έργο», που δεν είναι άλλο από το θέμα των υποκλοπών. Η «μαύρη λίστα του Μεγάρου Μαξίμου» για την οποία έγραψαν έρχεται να πλαισιώσει τις υπόλοιπες λίστες. Αυτές των παράνομων παρακολουθήσεων πολιτικών, δημοσιογράφων και –ενδεχομένως– άλλων, των φανερών παρακολουθήσεων και καταδιώξεων συνδικαλιστών, δημόσιων υπαλλήλων, ακτιβιστών και όσων πολιτών κινητοποιούνται και των πολιτικών «στόχων» της προπαγάνδας του εσωτερικού εχθρού πίσω από την οποία καλεί πια ανοιχτά τον «γαλάζιο» κόσμο και τις διαρροές του στα ακροδεξιά να στοιχηθεί.
Αυτή θα είναι και η στρατηγική του προσεχούς διαστήματος, όσο οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων επιμένουν, όπως και ο αντίκτυπος της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης όσο η υποστήριξη της κυβέρνησης υποχωρεί.
Διαβάστε επίσης
