Μητσοτάκης, ένας αντιδημοφιλής πολιτικός με… παντοδύναμες πλάτες

Case study για τις πολιτικές επιστήμες και την πολιτική επικοινωνία φαίνεται να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βάσει των στοιχείων που δημοσιοποίησε η Public Issue. Κατά τη δημοτικότητα των αρχηγών της Νέας Δημοκρατίας από το 1996 έως σήμερα όπως έχει καταγραφεί από την ίδια, ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν ανταποκρίνεται καθόλου στο μοντέλο του Μωυσή, του Τσόρτσιλ και του αδιαφιλονίκητου ηγεμόνα που έχει φιλοτεχνήσει καθώς η δημοτικότητά του ήταν σταθερά στο 55% όταν ανέλαβε την προεδρία της ΝΔ και πριν από την εκλογική νίκη του το 2019. Ύστερα από πέντε χρόνια διακυβέρνησης και ενώ από το Μαξίμου επικοινωνείται ότι ζούμε σε μια χώρα-πρότυπο για την ποιότητα ζωής και την οικονομία της, με τα δεινά να προέρχονται αποκλειστικά από εξωγενείς παράγοντες (πόλεμος, Πούτιν, κλιματική αλλαγή, ίσως και… εξωγήινοι), η δημοφιλία του Κυρ. Μητσοτάκη διολίσθησε στο 36% πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2023 (μετά τα Τέμπη) και μόλις που ανέβηκε ελαφρά (38%) μετά την επικράτηση με διαφορά 20% πηγαίνοντας στις εκλογές του Ιουνίου.

Σήμερα η δημοφιλία του πρωθυπουργού είναι στο 32%, η δεύτερη χειρότερη επίδοση για πρόεδρο της ΝΔ μετά το 28% που είχε καταγράψει ο Αντώνης Σαμαράς πριν από τις πρώτες εκλογές του 2012, τον Μάιο. Ο Σαμαράς όμως είχε πιάσει δημοφιλία 70% μόλις ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ, τη δεύτερη καλύτερη επίδοση για αρχηγό της ΝΔ μετά τον ούριο άνεμο του 78% του Κώστα Καραμανλή πριν από τις εκλογές του 2004.

Το χειρότερο για τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι οι αρνητικές απόψεις για το πρόσωπό του που τον συνοδεύουν εδώ και έναν χρόνο, πριν από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου: 61% τον Μάιο του 2023, 59% τον νικηφόρο Ιούνιο της ίδιας χρονιάς, για να ανεβεί στο 64% σήμερα.

Είναι μια επίδοση που δεν ανατρέπεται όση προσπάθεια κι αν καταβάλει το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου. Για όσους απορούν όμως γιατί είναι ακόμη πρώτος, η απάντηση είναι ότι ο Κανένας προηγείται με 35% στην ερώτηση ποιος κάνει καλύτερη αντιπολίτευση. Ενώ υπάρχει έλλειψη εναλλακτικής λύσης, το μιντιακό περιβάλλον είναι αυτό που προστατεύει ακόμη την εικόνα του πρωθυπουργού σαν κόρη οφθαλμού, από την ημέρα που εκλέχθηκε έως τώρα, με τους χαρακτηρισμούς του Μωυσή και του «άχαστου». Άλλωστε είναι τόσο σαθρό το έδαφος που φεύγει κάτω από τα πόδια του όταν μια φορά στις τόσες εμφανίζεται πραγματικό ρεπορτάζ στα συστημικά ΜΜΕ, όπως αποδείχτηκε με τη μονταζιέρα των Τεμπών στο «Βήμα».
Τσόρτσιλ ή Ελ Σιντ σε αναζήτηση διόδου διαφυγής; Θ.Κ.