Στην επιβεβαίωση του πρωτοσέλιδου δημοσιεύματος του Documento για την απένταξη αντιπλημμυρικών έργων από το Ταμείο Ανάκαμψης -που φτάνουν τα 110 εκατ. ευρώ- προχώρησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα της συνέντευξης Τύπου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, όπου παρότι απέκλεισε για πέμπτη συνεχή χρονιά το Documento από το δικαίωμα υποβολής ερώτησης στον πρωθυπουργό, τελικά αναγκάστηκε να απαντήσει στα ερωτήματα, παραθέτοντας σειρά δικαιολογιών.
Αντιπλημμυρικά έργα αξίας 110 εκατ. ευρώ αιτήθηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να αφαιρεθούν από τις προϋποθέσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, όπως αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του Documento, και το αυτό επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πασχίζοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Πρόκειται για έργα προστασίας από πλημμύρες που είχαν ενταχθεί στο αρχικό πλάνο και αφορούν τέσσερις περιοχές σε όλη την Ελλάδα, και συγκεκριμένα το Λασίθι Κρήτης, την Αμβρακία – Αμφιλοχία, το Λουτράκι και το Ωραιόκαστρο.
Το ερώτημα που θα υποβάλαμε λοιπόν για λογαριασμό του Documento στη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού θα αφορούσε ακριβώς αυτή τη σπουδαία αποκάλυψη, που γεννά ερωτήματα και προδίδει την αναλγησία, την προχειρότητα και τον επικοινωνιακό χαρακτήρα με τον οποίο λαμβάνει το Μέγαρο Μαξίμου ολες τις αποφάσεις.
Εν τέλει όμως, το ερώτημα τέθηκε στο Κυρ. Μητσοτάκη, καθώς συνάδελφος ρώτησε σχετικά, ζητώντας εξηγήσεις για τους λόγους που η κυβέρνησή του προχώρησε σε μία τέτοια απένταξη, την ώρα που οι πλημμύρες ισοπέδωσαν τη Θεσσαλία.
Στην απάντησή του, ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε αρχικά να επικαλεστεί τα σφιχτά χρονοδιαγράμματα του Ταμείου Ανάκαμψης, που θέτει ως ορίζοντα ολοκλήρωσης των έργων του έως τις αρχές του 2026, προδικάζοντας πως τα αντιπλημμυρικά που η κυβέρνησή του αποφάσισε να αντικαταστήσει με άλλα, αντιπυρικά εν μέσω πυρκαγιών της Δαδιάς δεν θα κατάφερναν να ολοκληρωθούν εντός χρονοδιαγράμματος.
«Αν δεν είμαστε βέβαιοι ότι ένα έργο μπορεί να ολοκληρωθεί εντός αυτού του χρονοδιαγράμματος είναι πολύ καλύτερο να επιτύχουμε χρηματοδότηση από άλλους πόρους» υποστήριξε, πασχίζοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, προσθέτοντας πως «το ότι ένα έργο εντάσσεται ή απεντάσσεται στο Ταμείο Ανάκαμψης δεν σημαίνει ότι το έργο αυτό απορρίπτεται επί της αρχής και ότι δεν θα γίνει. Αυτό έχει να κάνει με τις συγκεκριμένες διαδικασίες του Ταμείου Ανάκαμψης και με τη βεβαιότητά μας ότι κάποια από αυτά τα έργα, όλα τα έργα που θα ενταχθούν μπορούν πραγματικά να έχουν υλοποιηθεί εντός των χρονοδιαγραμμάτων του Ταμείου».
Ακριβώς μετά από την παραπάνω φράση όμως, ουσιαστικά ακύρωσε τον εαυτό του, αφού προανήγγειλε πως «γι’ αυτό και στην αναθεώρηση που καταθέσαμε θα υπάρξει νέα αναθεώρηση της αναθεώρησης η οποία θα στρέψει περισσότερα κονδύλια στην αποκατάσταση ζημιών που έγιναν στη Θεσσαλία και οι οποίες μετά βεβαιότητας θα πρέπει να έχουν αποκατασταθεί εντός των πολύ σφικτών χρονοδιαγραμμάτων των έργων του Ταμείου Ανάκαμψης», προκαλώντας νέα ερωτηματικά.
Και κάπου εδώ τελείωσε η ουσιαστική λογοδοσία για τις αποφάσεις του, και άρχισε να επικαλείται διάφορες… άλλες αιτίες, από το χρονοβόρο των μεγάλων έργων, έως τη δαιμονοποίηση των περιβαλλοντικών οργανώσεων, στοχεύοντας στην ενεργοποίηση των κοινωνικών αντανακλαστικών.
«Δυστυχώς, γνωρίζετε ότι η ιστορία των αντιπλημμυρικών έργων, ειδικά των μεγάλων στην πατρίδα μας, είναι μια ιστορία πονεμένη. Παίρνουν πάρα πολύ χρόνο για να ωριμάσουν. Έχουμε συχνά πάρα πολλές προσφυγές, πολλές από αυτές είναι από περιβαλλοντικές οργανώσεις, διότι ένα μεγάλο έργο έχει και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Δεν το κρίνω αξιολογικά, δεν λέω ότι είναι καλό ή κακό ότι γίνονται αυτές οι προσφυγές» ανέφερε συγκεκριμένα, καταλήγοντας σε μία προσπάθεια να πείσει πολίτες, δημοσιογράφους και κόμματα πως το να μην γίνουν τα μεγάλα αυτά έργα και να γίνουν άλλα, μικρότερα και φθηνότερα, είναι καλύτερο για την αντιπλημμυρική προστασία.
«Αυτή είναι όμως η αλήθεια των αντιπλημμυρικών έργων στην πατρίδα μας, γι’ αυτό και επιμένω ότι στην συζήτηση που θα κάνουμε για τα έργα της Θεσσαλίας θα δώσουμε εξίσου μεγάλη προσοχή στα μικρά έργα που μπορούν να γίνουν ενδεχομένως στο βουνό, έργα ορεινής υδρονομίας, τα οποία είναι πολύ πιο φθηνά, πολύ πιο γρήγορα στην αδειοδότηση, και ενδεχομένως εξίσου αποτελεσματικά, αν όχι πιο αποτελεσματικά από τα μεγάλα φράγματα ή τα μεγάλα αντιπλημμυρικά, τα οποία και ακριβά είναι και εξαιρετικά δύσκολα στην αδειοδότηση, ειδικά την περιβαλλοντική» κατέληξε ο Κυρ. Μητσοτάκης, που σε κάθε περίπτωση επιβεβαίωσε πως λίγα 24ωρα πριν την καταστροφή στη Θεσσαλία, αποφάσιζε την απένταξη αντιπλημμυρικών έργων, προδίδοντας την έλλειψη σχεδιασμού και σοβαρότητας.