Επιχειρώντας να αποδράσει από την υπόθεση των υποκλοπών ο Κυριάκος Μητσοτάκης, υπό την μουσική υπόκρουση των τζιτζικιών εμφανίστηκε τόσο αυστηρός που κατάφερε να αυτοπαρουσιαστεί ως ανίκανος, ώστε να μην αποδειχθεί… ένοχος. Η νόμιμη επισύνδεση, κοινώς η υποκλοπή, του κινητού του ευρωβουλευτή και τότε υποψηφίου προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκου Ανδρουλάκη, αποδεικνύεται πραγματικό Βατερλό για τον Μητσοτάκη, ο οποίος διαχειρίζεται τη πολιτική ζωή του τόπου με γερές δόσεις κυνισμού και ψεμάτων, ώστε να μεταθέσει την αποκάλυψη της ενοχής του.
Πάντως την αντικειμενική πολιτική ευθύνη σύμφωνα με τον Κ. Μητσοτάκη την ανέλαβε ο πρώην γ.γ. και ανιψιός του Γρηγόρης Δημητριάδης, ο οποίος μέχρι τη Δευτέρα είχε παραιτηθεί για «οικογενειακούς λόγους», παρόλο που ο παραπάνω ήταν διορισμένος υπάλληλος και όχι εκλεγμένος εκπρόσωπος. Την ίδια στιγμή, ο παραιτηθέντας «ΚΥΠατζής» Παναγιώτης Κοντολέων, που πλήρωσε το μάρμαρο, σύμφωνα πάλι με τον Κ. Μητσοτάκη, χειρίστηκε την υπόθεση με «ελλιπή» τρόπο». Καθώς, η ΕΥΠ «υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργειας. Ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή», όπως τονίστηκε χαρακτηριστικά στις δηλώσεις.
Ο «νομότυπος πράκτορας»
Εντούτοις, πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ υπάρχει και λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο ίδιος είχε πάρει την ΕΥΠ υπό τον έλεγχο του από τη πρώτη κιόλας μέρα της διακυβέρνηση του. Ως εκ τούτου, είναι λίγο δύσκολο να εξηγηθεί το πώς η υπηρεσία πληροφοριών λαμβάνει τη πρωτοβουλία να παρακολουθήσει τον πολιτικό αντίπαλο του προϊστάμενου της. Ειδικά από τη στιγμή που ο Ανδρουλάκης βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο. Οι δικαιολογίες που βγήκαν μέσω της γνωστής μεθόδου της διαρροής, υπονοούσαν πως ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ ήταν «πράκτορας» των Κινέζων, ενώ το αίτημα για τη παρακολούθηση του είχε κατατεθεί από την Αρμενία και την Ουκρανία. Προφανώς και η γελοιότητα αυτή διαψεύστηκε με τον πιο επίσημο τρόπο από τους πρέσβεις των δύο κρατών, δημιουργώντας δύο παράλληλα «μίνι» διπλωματικά επεισόδια εις βάρος της χώρας.
Ο νομότυπος λόγος που επικαλέστηκε ο Μητσοτάκης, φυσικά δεν αποκαλύφθηκε, αλλά κρύφτηκε πίσω από ένα στοχευμένο παραλήρημα για τη χρησιμότητα των υπηρεσιών ασφαλείας, και δη των ελληνικών. Το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα είναι μια συνήθης τακτική αλλά ποτέ κανείς δε ζήτησε κατάργηση της ΕΥΠ. Αναδιοργάνωση, λογοδοσία και τιμωρία αποτελούν μερικά από τα αιτήματα, τα οποία θα συζητηθούν εκτενέστερα στο κοινοβούλιο και κυρίως στο δημόσιο διάλογο.
Το ολέθριο ολίσθημα
Σε κάθε περίπτωση το «ολίσθημα», τείνει να μετατραπεί σε ολέθριο σφάλμα, μια και οι αντιδράσεις από την Ευρώπη είναι εντονότατες με τον ευρωπαϊκό Τύπο να σέρνει τον χορό και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρεται έτοιμη να μπλοκάρει και επισήμως τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης. Κατά συνέπεια, πολύ σύντομα η πραγματικότητα θα ξεπεράσει τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, όσο και τα «πετσωμένα» ΜΜΕ που ακόμη και σήμερα διατίθενται να εξυπηρετήσουν ένα τελειωμένο πολιτικό σχέδιο.
