Πώς αφηγήθηκε ο θρυλικός άσος στην αυτοβιογραφία του τη μεταγραφή στη «βασίλισσα» που δεν έγινε ποτέ και τι του είπε ο Καζαντζίδης όταν είχε αφήσει το ποδόσφαιρο
Βγαλμένος από τις αλάνες και τα χωράφια της Ημαθίας, ο θρυλικός Μίμης Παπαϊωάννου που έφυγε την περασμένη Τετάρτη από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών έμελλε να γίνει ο λαϊκός εκείνος ήρωας που λάτρεψαν όλοι οι φίλαθλοι, ανεξαρτήτως ομάδας, στα χρόνια που τα πάντα ήταν ασπρόμαυρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Τι να πει κάποιος για έναν ποδοσφαιριστή που αναδείχθηκε εκτός των άλλων:
• κορυφαίος Ελληνας ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα από τη Διεθνή Υπηρεσία Στατιστικής Ποδοσφαίρου (IFFHS ) το 2000,
• τρίτος καλύτερος Ελληνας ποδοσφαιριστής από την ΕΠΟ το 2003, στο πλαίσιο του εορτασμού των 50 χρόνων της UEFA,
• μέλος της καλύτερης εντεκάδας όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου από την IFFHS το 2021,
• πρωταγωνιστής της ΑΕΚ σε δύο εντυπωσιακές πορείες της στα ευρωπαϊκά κύπελλα, το 1968-69 στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και το 1976-77 στο Κύπελλο UEFA.
Εντονο το ενδιαφέρον των Μαδριλένων
Ο Μίμης Παπαϊωάννου σε ηλικία 23 ετών προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον της «βασίλισσας» της Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης έπειτα από ένα φιλικό ματς (12.5.1965) με τους Μαδριλένους στη Νέα Φιλαδέλφεια (3-3). Ναι, της ομάδας που κατακτούσε διαρκώς το Κύπελλο Πρωταθλητριών έχοντας στις τάξεις της πολλούς από τους κορυφαίους άσους του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Ο Παπαϊωάννου οργίασε σε εκείνο το παιχνίδι, στο οποίο πέτυχε και δύο γκολ. Οι Ισπανοί εντυπωσιάστηκαν από το ταλέντο και την ποιότητά του και τον Οκτώβριο του 1965 κατέθεσαν επίσημη πρόταση: 4 εκατ. δραχμές στον «δικέφαλο» και τριετές συμβόλαιο 750.000 ετησίως στον παίκτη, που μαζί με τα πριμ θα έφτανε το 1 εκατ. δρχ. τον χρόνο! Ποσά εξωπραγματικά τότε για το ελληνικό ποδόσφαιρο…
Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» πριν από κάποια χρόνια ο μεγάλος άσος είχε αποκαλύψει για το ενδιαφέρον της Ρεάλ ότι «στο δείπνο που έκανε η ΑΕΚ στην αποστολή της Ρεάλ, ήλθε ο Πούσκας και με γύρευε. Οταν πλησίασε στο τραπέζι μου, ίδρωσα. Τον κοιτούσα στα μάτια και δεν πίστευα ότι ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας μιλούσε σε μένα. Μου είπε ότι είμαι καλός παίκτης, ότι θα με πάρουν στη Ρεάλ και μου έδωσε δύο συμβουλές. Η πρώτη να είμαι ήρεμος, να τρώω και να κοιμάμαι καλά. Η δεύτερη να μάθω να παίζω χωρίς την μπάλα. Από τότε είχαν οι άνθρωποι κατά νου το ποδόσφαιρο που θα έπαιζαν μετά από 50 χρόνια οι ομάδες. Κίνηση χωρίς την μπάλα. Και σκέφτηκα εγώ ο πονηρός: Αν δεν την έχω εγώ την μπάλα, ποιος άλλος αξίζει να την έχει;»…
«Στην ΑΕΚ ήταν ανένδοτοι»
«Ηταν ευκαιρία ζωής. Δεν έκλεισα μάτι και η λαχτάρα μου ήταν τέτοια, που αν υπήρχε μετρητής όπως στην πίεση και μου τη μετρούσαν, θα έσπαγε σίγουρα το κοντέρ…» αφηγήθηκε ο Μίμης Παπαϊωάννου στην αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε με τίτλο «Ραντεβού στον αέρα». «Ηθελα πολύ να πάω στη Ρεάλ, με είχε ξεμυαλίσει η ιδέα να φορέσω τη φανέλα της σπουδαιότερης ευρωπαϊκής ομάδας, ωστόσο στην ΑΕΚ ήταν ανένδοτοι και δεν με έδιναν. Ο Δημήτρης Σεβαστάκης, που ήταν τότε ο γενικός αρχηγός, μου μίλησε απλά και σταράτα: “Ρε Παπαϊωάννου, αγόρι μου, δεν μπορούμε να
Ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έφυγε υπήρξε ο λαϊκός ήρωας των ελληνικών γηπέδων στα «ασπρόμαυρα» χρόνια των δεκαετιών του ’60 και του ’70 σε δώσουμε, επειδή τότε θα πρέπει να φύγουμε από την Αθήνα να μη μας δείρουν οι οπαδοί. Και δεν μπορούμε να φύγουμε, γιατί οι δουλειές μας είναι εδώ, όπως και οι οικογένειές μας”. Θύμωσα, κάποια στιγμή εκνευρίστηκα. Ενιωθα αδικημένος με την απόφαση της ΑΕΚ να μου κλείσει την πόρτα στην ευρωπαϊκή προοπτική και εξέλιξη και στη δόξα και φυσικά στην πιθανότητα να κερδίσω περισσότερα χρήματα».
Για την ιστορία, εκείνη τη σεζόν (1965-66) η Ρεάλ κατέκτησε για έκτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Πρωταθλητριών, νικώντας στον τελικό (11.5.66) στις Βρυξέλλες 2-1 την Παρτίζαν Βελιγραδίου.
Κάπου εκεί ο Μίμης Παπαϊωάννου, απογοητευμένος, αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να ασχοληθεί με το τραγούδι. Ετσι έφυγε με τον σπουδαίο Χρήστο Νικολόπουλο και τον τεράστιο Στέλιο Καζαντζίδη για σειρά συναυλιών στη Γερμανία. Ομως, όπως αφηγήθηκε στο βιβλίο του, σύντομα ξαναγύρισε στην ΑΕΚ και στο ποδόσφαιρο έπειτα από προτροπή του Στέλιου: «Οταν βρισκόμουν σε δίλημμα για το τι ακριβώς έπρεπε να αποφασίσω να κάνω στη ζωή μου εκείνη την περίοδο, ποδόσφαιρο ή τραγούδι, ο Στέλιος ήταν ο φίλος που μου έδωσε τη σωστή συμβουλή. “Μίμη, στο τραγούδι το παλεύεις, θα είσαι βιοπαλαιστής. Εχω την εντύπωση πως πρέπει να γυρίσεις σ’ αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά και είμαι βέβαιος πως θα δικαιωθείς. Πήγαινε να παίξεις ποδόσφαιρο και κάποια μέρα θα με θυμηθείς…”».