Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη «μωρουδιακή» γλώσσα… ως τρόπο επικοινωνίας με κάποιον που δεν μπορεί να μιλήσει.
Η «μωρουδίστικη» γλώσσα είναι ένα φαινόμενο που δεν παρατηρείται μόνο απέναντι σε μικρά παιδιά αλλά και απέναντι σε σκύλους. Έρευνα δείχνει ότι αυτός ο τρόπος ομιλίας είναι αποτελεσματικός.
Και ποιος δεν το έχει κάνει. Με το που βρισκόμαστε
απέναντι σε ένα μωρό είναι σαν να χάνουμε την ικανότητα να σχηματίσουμε
κανονικές προτάσεις. Φράσεις όπως «άχου μωρέ» και «γούτσου γούτσου» συνήθως δεν
περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιο ενός ενήλικα εκτός εάν απευθύνεται σε βρέφος ή
σε… σκύλο. Πολλοί άνθρωποι μιλούν στους σκύλους με τον ίδιο τρόπο που μιλούν σε
μικρά παιδιά
Πώς έγινε η έρευνα
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη «μωρουδιακή» γλώσσα (…) ως τρόπο επικοινωνίας με κάποιον που δεν μπορεί να μιλήσει
Ερευνητές ανακάλυψαν τώρα τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη «μωρουδιακή» γλώσσα όχι τόσο ως αντίδραση στη θέα ενός γλυκού μωρού ή σκύλου, αλλά ως τρόπο επικοινωνίας με κάποιον που δεν μπορεί να μιλήσει ή καταλαβαίνει μόνο μετά δυσκολίας.
Στο πλαίσιο της έρευνας η ομάδα του επιστήμονα Τόμπι Μπεν-Άντερετ από το City University της Νέας Υόρκης έδειξε σε 30 γυναίκες εικόνες κουταβιών, ενήλικων και υπερήλικων σκύλων. Οι γυναίκες έπρεπε να ανταποκριθούν σ’ αυτές τις φωτογραφίες με κάποιον χαρακτηριστικό χαιρετισμό όπως «Γεια σου γλυκούλι», «Έλα εδώ αγάπη μου», «Είσαι πολύ καλός» κλπ. Οι ερευνητές ηχογράφησαν τις αντιδράσεις των γυναικών για να τις αναλύσουν αργότερα. Στο δεύτερο κομμάτι της έρευνας οι επιστήμονες έβαλαν σε σκύλους διαφόρων ηλικιών να ακούσουν τα ηχογραφημένα.
Τα κουτάβια ακούν στα «μωρουδίστικα»
Η έρευνα έδειξε ότι τα άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη μιλούσαν στους σκύλους όλων των ηλικιών όπως σε μικρά παιδιά. Ωστόσο όταν απευθύνονταν σε κουτάβια, η φωνή γινόταν λίγο ακόμη πιο ψηλή. Και στο δεύτερο μέρος της έρευνας όμως φάνηκε ότι κυρίως τα κουτάβια αντιδρούσαν περισσότερο στην «μωρουδίστικη» γλώσσα. Αντιδρούσαν πιο γρήγορα στο άκουσμα των ηχογραφημένων, πλησίαζαν πιο γρήγορα στα ηχεία και αφιέρωναν περισσότερο χρόνο απ’ ότι τα μεγαλύτερα σε ηλικία σκυλιά.
Αντίθετα, οι σκύλοι μεγαλύτερης ηλικίας δεν αντιδρούσαν τόσο έντονα και ο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σκύλοι έμαθαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους να αγνοούν ανθρώπινους ήχους που δεν προέρχονται από τα αφεντικά τους.
Ωστόσο παραμένει το ερώτημα γιατί μιλάμε «μωρουδίστικα» με τους σκύλος. Η επιστημονική ομάδα κάνει λόγο για μια γενικότερη παρόρμηση όταν πρόκειται να επικοινωνήσουμε με ζώα. Μάλιστα το πρόσωπο ενός κουταβιού εντείνει ακόμη περισσότερο αυτή την παρόρμηση και ξυπνά αισθήματα προστατευτικότητας η οποία αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο ομιλίας.
Πηγή: Deutsce Welle
