Ο Φώτης Μακρής από το Studio Μαυρομιχάλη και η Άννα Ελεφάντη από το Από Μηχανής Θέατρο μιλούν για το άνοιγμα των σκηνών και τα δυσβάσταχτα μέτρα
Οι θεατρικές σκηνές ανοίγουν έπειτα από πολύµηνη απουσία για να υποδεχτούν τους θεατές που έχει επιτρέψει η κυβέρνηση, σύµφωνα µε τα µέτρα για τη χωρητικότητα του 30% στην Αττική. Οι χώροι τέχνης έχουν στοχοποιηθεί αν και τηρούν τα µέτρα ασφαλείας, ενώ είναι εµφανές ότι µε αυτούς τους περιορισµούς θα δυσκολευτούν να επιβιώσουν. Επιπλέον δεν έχει δοθεί η έκτακτη επιχορήγηση των 2.000 ευρώ για τις ΑΜΚΕ που είχε αναγγελθεί το καλοκαίρι ενώ τα µέτρα επιδότησης για τις κενές θέσεις δεν έχουν ανακοινωθεί επίσηµα.
«Δεν είναι ανικανότητα, είναι πολιτική επιλογή»
Άννα Ελεφάντη
Από Μηχανής Θέατρο
«Είναι σαφές ότι έχει δαιμονοποιηθεί ο τομέας του πολιτισμού. Σε άλλους κλάδους υπάρχει μεγάλη ανοχή από την κυβέρνηση, αλλά στους δικούς μας χώρους έχει επέλθει μεγάλη αυστηροποίηση, η οποία δεν έχει καμία λογική ακριβώς γιατί δεν υπάρχει κοινή γραμμή σε όλα τα υπόλοιπα πεδία. Αν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα ασφαλές περιβάλλον ψυχαγωγίας, τότε αυτό είναι σίγουρα το θέατρο. Όλοι οι συνάδελφοι που έτρεξαν παραστάσεις μέσα στο καλοκαίρι τήρησαν κατά γράμμα τους υγειονομικούς κανόνες, γι’ αυτό και δεν έχει εντοπιστεί κανένα κρούσμα κορονοϊού στο θέατρο. Η κυβέρνηση λειτούργησε καταστροφικά για τον χώρο του πολιτισμού, ακυρώνοντας ακόμη και τις ανοιχτές θεατρικές παραστάσεις μέσα στον Σεπτέμβριο. Για την Αττική η χωρητικότητα της τάξης του 30% είναι καταστροφική για όλα τα θέατρα. Τα μικρά θέατρα θα ανεβάζουν παραστάσεις χωρίς θεατές, όμως και οι πιο μεγάλοι χώροι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τεράστια λειτουργικά έξοδα. Έχει ειπωθεί ότι θα υπάρξει επιδότηση των κενών θέσεων, αυτό όμως δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα και διαφαίνονται πολλά κενά σημεία. Αν αυτή η επιδότηση δοθεί έξι μήνες μετά, θα είμαστε ήδη γονατισμένοι. Είναι επείγουσα μια άμεση και επίσημη δέσμευση της κυβέρνησης για το πώς θα λειτουργήσει αυτό το σχήμα.
Θεωρώ ότι δεν είναι ζήτημα ανικανότητας, κάτι που συνιστά επιφανειακή ερμηνεία, αλλά συνειδητή πολιτική και ιδεολογική επιλογή. Γι’ αυτή την κυβέρνηση ο πολιτισμός, η δημόσια υγεία και η εκπαίδευση αντιμετωπίζονται ως προβλήματα που πρέπει να λύσουν. Δεν είναι αξίες και προτεραιότητες που οφείλουν να προστατεύουν με κάθε τρόπο. Μιλάμε για ανθρώπους ασύνδετους με τα κινήματα και τη βάση της κοινωνίας και αν δεν υπήρχε αντίσταση από τους καλλιτέχνες και το κίνημα #SupportArtWorkers, ακόμη θα συζητούσαμε για τα βασικά. Είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης, αλλά είναι και σπαζοκεφαλιά για γερούς λύτες γιατί υπάρχουν πολλές παθογένειες στον κλάδο μας. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα μέτρα για τα θέατρα λίγες ημέρες πριν από τις προγραμματισμένες πρεμιέρες του Οκτωβρίου. Η κ. Μενδώνη είχε το θράσος να μας προτείνει να μεταφέρουμε τις παραστάσεις μας σε άλλες πόλεις με μικρότερο επιδημιολογικό φορτίο. Να κάνουμε δηλαδή πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη; Είναι αδιανόητο ότι ειπώθηκε κάτι τέτοιο από την υπουργό Πολιτισμού. Στο Από Μηχανής Θέατρο έχουμε ανοιχτό και εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τη δουλειά μας όπως πάντα. Περιμένουμε όμως και τις επίσημες ανακοινώσεις από το υπουργείο. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος».
«Θα παίζουμε για δέκα θεατές»
Φώτης Μακρής
Studio Μαυρομιχάλη
«Ακούγεται αισιόδοξο ότι ανοίγουν τα θέατρα έπειτα από τόσους μήνες. Στους μικρούς χώρους όμως το μέτρο για 30% χωρητικότητα είναι σχεδόν απαγορευτικό. Οι άνθρωποι του θεάτρου είμαστε σκληραγωγημένοι, έχουμε περάσει από πολλά κύματα και σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε και άλλα. Είναι σημαντικό να πάρουμε βοήθεια από το υπουργείο Πολιτισμού. Με κάποια μέριμνα από την πολιτεία ίσως μπορέσουμε να περάσουμε και από αυτό τον σκόπελο. Στα μεγάλα θέατρα υπάρχουν προβλήματα, αλλά είναι διαφορετικό να παίζεις για δέκα και 15 ανθρώπους στις μικρές σκηνές. Το υπουργείο έχει ανακοινώσει ότι θα δοθεί επιδότηση κενών θέσεων, ωστόσο επισήμως δεν έχουμε ακούσει τους όρους με τους οποίους θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο. Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα είναι ότι η έκτακτη βοήθεια των 2.000 ευρώ στις ΑΜΚΕ δεν έχει δοθεί ακόμη ενώ οι αιτήσεις έχουν γίνει από το καλοκαίρι. Όλο αυτό το “κατηγορώ” για τους κλειστούς χώρους που έχει αναδυθεί στον δημόσιο λόγο φοβάμαι ότι θα κάνει τον κόσμο πολύ επιφυλακτικό.
Ας μην κρυβόμαστε όμως. Ο πολιτισμός είναι ένα ολόκληρο σύστημα το οποίο περιλαμβάνει μια τεράστια γκάμα ανθρώπων που ζουν και επιβιώνουν από αυτό. Το κράτος αντιμετωπίζει την τέχνη ως ένα πολύ μικρό κομμάτι της οικονομικής δραστηριότητας. Οι πιέσεις που δέχονται οι κυβερνήσεις από αεροπορικές εταιρείες, εφοπλιστές και εκκλησίες είναι πολύ πιο επιτακτικές και εκεί κάνουν τις περισσότερες παραχωρήσεις. Δεν πιστεύω ότι ξυπνάει ο πρωθυπουργός της χώρας ή η υπουργός Πολιτισμού και λέει “τι ωραία, σήμερα θα κλείσουμε τα θέατρα”. Οι πιέσεις όμως είναι πιο ισχυρές σε άλλα πεδία και εκεί επιλέγουν να δίνουν τις “ανάσες” για λόγους ψηφοθηρίας και πολιτικής επιβίωσης. Εμείς είμαστε ένα μικρό θέατρο. Θα συνεχίσουμε και φέτος για έκτη χρονιά με το “Κιβώτιο” του Αρη Αλεξάνδρου. Είναι βέβαιο ότι δεν θα λειτουργήσουμε όπως τις υπόλοιπες χρονιές. Μάλλον θα υπολειτουργήσουμε, αλλά τουλάχιστον θα διατηρήσουμε μια επαφή με την τέχνη μας».