Ξεκινά σήμερα η παράσταση ‘Ο Υ Τ Ο Π Ι Α’ βασισμένη σε κείμενο του Thomas More και σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνόπουλου, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (30 Σεπτεμβρίου – 3 Οκτωβρίου).
Με αφορμή την παράσταση ‘Ο Υ Τ Ο Π Ι Α’ ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αντώνης Αντωνόπουλος μιλάει στο Documento
Ο Τόμας Μορ (Sir Thomas More, 7 Φεβρουαρίου 1478 – 6 Ιουλίου 1535) κατασκεύασε το 1516, έναν μη-τόπο στον οποίο οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και πλήρεις. Η δημιουργία της λέξης “ουτοπία” θα ταυτιστεί με την τελειότητα — ο μη τόπος θα γίνει ο τέλειος τόπος. Το ανύπαρκτο ισοδυναμεί πλέον με το ιδανικό.
Ένας άνθρωπος εισέρχεται στη σκηνή – θέλει να κατασκευάσει την προσωπική του Ουτοπία. Θα αναμετρηθεί με τον εαυτό του – το είδωλό του. Στη συνέχεια θα εμφανιστεί ένας δεύτερος και αργότερα ένας τρίτος. Οι τρεις ερμηνευτές θα εξερευνήσουν την ουτοπική διάσταση του Ανθρώπου, την ανάγκη του για Αρμονία. Μέσω επαναλαμβανόμενων χορευτικών μοτίβων και χρησιμοποιώντας χορογραφίες από κλασσικά μιούζικαλ και ποπ βίντεο κλιπ θα δημιουργήσουν έναν καινούργιο, κοινό, τέλειο κόσμο. Η εικόνα θα ολοκληρωθεί με την εισβολή του έξω κόσμου – ένας κόσμος διψασμένος να ανήκει. Να κατοικήσει την Ουτοπία.
Γιατί ΟΥΤΟΠΙΑ;
Όλοι, όλες και όλα έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε μια ουτοπία. Να πιστέψουμε σε μια θρησκεία, σε έναν έρωτα, σε μια ιδέα. Το θέατρο είναι μια Ουτοπία.
Τα μιούζικαλ με τον Fred Astaire και την Ginger Rogers είναι μια Ουτοπία. Η Paula Abdul να τραγουδάει το ‘The Way That You Love Me’ στα American Music Awards το1990 είναι μια Ουτοπία. Η ταινία ‘Meshes of the Afternoon’ της Maya Deren είναι μια Ουτοπία. Ο Marcel Duchamp είναι μια Ουτοπία. Ο Κωνσταντίνος Τζούμας και ο Χρήστος Βαλαβανίδης να χορεύουν ανέμελοι στην ταινία ‘Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα’ του Νίκου Νικολαΐδη είναι μια Ουτοπία. Η Lady Gaga και η Janet Jackson να χορεύουν στο MTV είναι μια Ουτοπία. Ουτοπία, όχι άλλη πραγματικότητα.
Ποια είναι η δική σας ανάγκη για αρμονία;
Δεν είμαι σίγουρος. Στην παράσταση τρεις άνθρωποι χαμογελαστοί, φορώντας σμόκιν και φανταχτερές τουαλέτες χορεύουν παρέα και μαζί κατασκευάζουν έναν καινούριο, κοινό κόσμο. Οι στιγμές που κάνουμε ένα λάθος στη χορογραφία ή μας ξεφεύγει ένα γέλιο είναι οι στιγμές που συνειδητοποιούμε πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι ρωγμές. Σε αυτές τις ρωγμές βρίσκουμε την αρμονία. Την αρμονία που δεν επιβάλει να είναι κάτι τέλειο και χωρίς ψεγάδι, αλλά να είναι ανθρώπινο.
Πώς συνδέεστε με τον Τόμας Μορ;
Η πρώτη μου επαφή με τον Thomas More ήταν το καλοκαίρι του 2018 όταν διάβασα την ‘Ουτοπία’. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν ο πρώτος που σκέφτηκε να συνδυάσει τις λέξεις ‘ου’ και ‘τόπος’. Περιγράφει την Ουτοπία σαν ένα μακρινό νησί όπου οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και πλήρεις. Περιγράφει αυτό το νησί με τρομερές λεπτομέρειες, πώς δουλεύουν οι κάτοικοί του, πώς γλεντάνε, πώς είναι τα σπίτια τους. Συνδέομαι με αυτή την ιδέα του μακρινού, ονειρικού, τέλειου τόπου που όλο προσπαθούμε να τον φτάσουμε και όλο απομακρύνεται. Για μένα η Ουτοπία δεν είναι ένας τόπος, είναι ο Άνθρωπος.
Τι θα δούμε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά;
Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα δείτε μια παράσταση που φτιάξαμε μαζί με τον Κώστα, την Λένα, την Ευδοξία, την Γκέλυ, τον Γιώργο, την Πουλχερία, τον Φιλ, την Ιωάννα και την Βασιλική. Μια παράσταση που χορεύουμε όπως στο ‘Swing Time’ του George Stevens ή στο ‘Follow the Fleet’ του Mark Sandrich ή στο‘ All That Jazz’ του Bob Fosse ή σαν τον Blood Orange ενώ τραγουδάει το ‘Time Will Tell’. Μια παράσταση που φτιάχνουμε ένα ουτοπικό σύμπαν χαράς.
Ποιες είναι οι επιρροές σας στο χορό;
Έχω συγκινηθεί με παραστάσεις της Maguy Marin, του Ευριπίδη Λασκαρίδη, του Κώστα Τσιούκα, της Pina Bausch, της Φωτεινής Σταματελοπούλου. Θαυμάζω απεριόριστα την ελευθερία και την προσωπική ματιά που έχουν. Το ότι δεν μπορείς να κατατάξεις αυτό που κάνουν ως χορό ή θέατρο ή συναυλία ή κάτι ανάμεσα. Το ότι προτείνουν κάτι καινούργιο. Κάτι που με επηρέασε 100% ήταν το Φεστιβάλ Αθηνών του 2006. Το πρώτο υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Λούκου. Θυμάμαι είδα όλες τις παραστάσεις. Κάτι άλλαξε εκείνο το καλοκαίρι. Άνοιξε ένας καινούριος κόσμος.
Μπέτυ Αρβανίτη: “Δεν μπορώ να δώσω άφεση αμαρτιών στους ναζί” [Συνέντευξη]
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Είμαι πολύ τυχερός γιατί στο μέλλον θα συνεργαστώ με ανθρώπους που εκτιμώ πολύ και με εμπνέει πολύ ο τρόπος δουλειάς τους, τον Γιάννη Σκουρλέτη, τον Κώστα Τσιούκα και τον Δημήτρη Καραντζά.
Συντελεστές
Σύλληψη / Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντωνόπουλος
Παίζουν: Αντώνης Αντωνόπουλος, Λένα Μοσχά, Κώστας Τσιούκας.
Χορογραφία: Αντώνης Αντωνόπουλος & Κώστας Τσιούκας
Μουσική: Lowtronik
Σκηνικός Χώρος / Φωτισμοί: Πουλχερία Τζόβα
Σύμβουλος Φωτισμών: Philip Hills
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γκέλυ Καλαμπάκα
Βοηθός Ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή
Info
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά | ΦΟΥΑΓΙΕ
Λεωφόρος Ηρώων Πολυτεχνείου 32
Πειραιάς, 185 35
τηλ. 2104143310
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2021
Παρασκευή 01 Οκτωβρίου 2021
Σάββατο 02 Οκτωβρίου 2021
Κυριακή 03 Οκτωβρίου 2021
ώρα έναρξης: 20:00
