Πρώτα τα σοβαρά. Προκλητικά και ανενδοίαστα, (ξανα)γράφοντας τα Ηνωμένα ‘Εθνη εκεί που δεν πιάνει μελάνι, η ισραηλινή κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου έπιασε πάλι το μυστρί.
Θα χτίσει άμεσα 566, και εν καιρώ 11.000 κατοικίες σε παράνομους εβραίκούς οικισμούς της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε, είναι το μήνυμα του Ισραήλ στον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος (λέει ότι…) θα μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της εύλογης αραβικής καχυποψίας απέναντι στη Δύση. «Τα οκτώ δύσκολα χρόνια με τον Ομπάμα πέρασαν» μουρμουρίζουν πολλοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι – νομίζω υπεραισιόδοξα, αν αναλογιστούμε την προνομιακή σχέση του νέου φίλου της Ουάσιγκτον, Βλαντίμιρ Πούτιν, με το Ιράν.
Κατόπιν, τα φαιδρά. Πόσο ‘Αραβας είναι ο Ντόναλντ Τραμπ ; Το ερώτημα θέτει μ’ ένα απολαυστικό κείμενό του, ο «αναγεννησιακός» Λιβανεζο-ιρακινός Καρλ Σάρο. Πολίτης του κόσμου, αρχιτέκτονας, πανεπιστημιακός, μπλόγκερ, σατιρικός σχολιαστής, ερευνητής της αραβικής ιστορίας και τέχνης, ο Σάρο ζει κυρίως στο Λονδίνο. Σκάρωσε κι έστειλε στον Τραμπ μία «Ανοικτή Επιστολή από τον Αραβικό Κόσμο». Ο τίτλος της δεν χαρίζεται στα τσιράκια της πολιτικής ορθότητας: «Αμερική, αυτή τη στιγμή θυμίζεις αραβική χώρα. Καλώς ήρθες στο κλαμπ».
Πώς ; Και όμως. Σκεφτείτε, λέει ο Σάρο, «πόσο αραβικά» πράγματα συνέβησαν στις ΗΠΑ. Μπαίνω στον πειρασμό να τα συνοψίσω, συστήνοντάς σας να ξεσκονίσετε τα αγγλικά σας διαβάζοντας την ανοικτή επιστολή προς την Αμερική στον ιστότοπο του Politico (το link εδώ)
= ο αρχηγός της Υπηρεσίας Κρατικής Ασφάλειας («Μουκαμπαράτ» σε πολλά αραβικά καθεστώτα, εν προκειμένω λέγε με απλά…«FBI») παρενέβη ωμά στις εκλογές. Και μετά, ο νέος ηγέτης «άδειασε» τον αρχιπράκτορα !
= γέμισε ο τόπος φήμες για ανάμιξη ξένων δυνάμεων στην προεκλογική εκστρατεία. Αμερικανικό φαινόμενο; Καθόλου. Οι ‘Αραβες έχουν πικρή πείρα, αφού Αμερικανοί και Ευρωπαίοι ανακατεύονται επί δεκαετίες στα του οίκου τους. Και τώρα…συμπαρίστανται στους Γιάνκηδες.
= από θεωρίες συνομωσίας, άλλο τίποτα. Στήριξαν τελικά οι Ρώσοι τον Τραμπ ; Μήπως το κατεστημένο καλλιέργησε την δήθεν στήριξη από τους Ρώσους για να πλήξει τον Τραμπ – κι απέτυχε ; Προσπάθησε όντως η «ηρωική» CIA να αποτρέψει την κατάληψη του Λευκού Οίκου από αυτούς τους ακραίους ;
= ακόμη και ο όρος «βαθύ κράτος» έπεσε στο τραπέζι. Θα προσπαθήσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος» να γκρεμίσει το νέο πρόεδρο ; Τι θα κάνουν οι δικαστές ; Ποιανού το μέρος θα πάρει ο Στρατός ; Πώς θα χρησιμοποιήσει το Χόλιγουντ, «ο ψυχαγωγικός βραχίονας του βαθέως κράτους», τη δύναμη του θεάματος;
= κάθε άραβας ηγέτης που σέβεται τον εαυτό του κάνει συσκέψεις με στρατηγούς, θυμηθείτε μόνο τον Σαντάμ Χουσείν. Μήπως ήρθε η ώρα ο Τραμπ να ζητήσει από τους απόστρατους που μάζεψε στην κυβέρνησή του να ξανασιδερώσουν τις στολές τους ;
= απόλυτα αραβική είναι και η στάση του Τραμπ απέναντι στα μίντια. Απειλεί να κόψει την πρόσβαση στον Λευκό Οίκο σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους, άσε που αρνήθηκε να δεχτεί ερωτήσεις από το CNN. Κανένα πρόβλημα. Στον αραβικό κόσμο ο ηγέτης που θυμώνει και γκρινιάζει για το πώς τον αντιμετωπίζει το CNN σχεδόν «δεν είναι είδηση». Η λύση είναι απλή: καταργείς τον Τύπο. Τον αντικαθιστάς με ένα δυό δημόσια κανάλια κι άλλες τόσες καθεστωτικές εφημερίδες.
= όσο για τις «φατρίες των αράβων που αλληλοσπαράσσονται», τι να πρωτοσκεφτεί κανείς για τη σύγχρονη Αμερική ; Κουβάρι μπλεγμένο είναι οι αριστερόστροφοι «φιλελεύθεροι» (liberals) , οι δεξιόστροφοι νεοφιλελεύθεροι (neoliberals), οι «παλαιοσυντηρητικοί», οι «νεοσυντηρητικοί», το «Tea Party», η νεόκοπη «Alt-Right», η μεσαία λευκή εργατική τάξη, η πολύχρωμη Νέα Υόρκη, το γκρίζο Ντιτρόιτ και η «ζώνη της σκουριάς», το 1%, το 99% – όρεξη να ‘χεις.
= «αραβικά χαρακτηριστικά» είχε και η τελετή ορκωμοσίας του 45ου προέδρου των ΗΠΑ: διαμαρτυρίες, ξύλο, φωτιές και ρίψη χημικών. Σαν κυνηγητό στα σοκάκια γύρω από την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο. Σε λίγο θα μιλάνε όλοι για την «εξέγερση των νέων στις ΗΠΑ» όπως μιλούσαν για την αραβική ‘Ανοιξη του 2011.
= πώς θα γίνουν διεθνές θέαμα αυτές οι διαμαρτυρίες ; Με συνταγή αλά αραβικά: χρησιμοποίησε τα κοινωνικά δίκτυα. Πες ότι «το δικό μας κίνημα μας δεν έχει ηγέτες αλλά βασίζεται στην οργάνωση». Διαβεβαίωσε ότι «δεν ανήκουμε σε κανένα παραδοσιακό πολιτικό κόμμα». Στίψε το κεφάλι σου να βρεις πιασάρικα συνθήματα. Και – τελευταίο αλλά όχι έσχατο -, τόνισε εμφατικά στους ξένους δημοσιογράφους «Εμείς είμαστε οι μετριοπαθείς!», θα σε λατρέψουν…
= τέλος, το παλιό και δοκιμασμένο δίλημμα «ή εγώ ή το χάος» αποβιβάστηκε για τα καλά στην Ουάσιγκτον. «Πάντα μας έλεγαν ότι το να έχουμε έναν ισχυρό ηγέτη στο τιμόνι είναι η καλύτερη λύση για τις αραβικές χώρες, αλλιώς θα επικρατήσει χάος. Μετά απ’ όλα αυτά, ίσως ο αμερικανικός λαός να μην είναι ακόμη ώριμος για τη δημοκρατία…» καταλήγει ο Καρλ Σάρο.
Συμπέρασμα: νομίζω ότι μια ντουζίνα αραβικές μαντήλες για τον Τραμπ, θα είναι ό,τι πρέπει. Να τις μοιράσει στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Αλλά και να κλέψει ιδέες για το επόμενο «θεματικό καζίνο-ξενοδοχείο» του, όπως αυτά τα μνημεία κακογουστιάς με τα οποία κάνει μπίζνες.
Θέμα του; Προτείνω το Ισλαμικό Κράτος: «The ISIS Caliphate Trump Hotel & Casino».
