Ωραίες συζητήσεις που ξεκίνησαν από τα τραγούδια και κατέληξαν στην πολιτική πράξη_x000D_
O Aλκίνοος Ιωαννίδης ζει μέσα στη μουσική αλλά δεν αντέχει να ακούει μουσική. «Εχει γίνει χαλί για τα πάντα και δεν επιτρέπει ούτε να απολαύσουμε τους ήχους της καθημερινής μας ζωής. Μουσική στο σουπερμάρκετ, μουσική στο ασανσέρ, μουσική όταν κάνουμε γυμναστική. Μου τρώει τα σωθικά αυτό το πράγμα. Η μουσική πρέπει να ακούγεται στην ώρα της. Εχουμε ξεχάσει την ησυχία. Η ησυχία είναι πολύτιμη. Δεν θέλω στα αυτιά μου Γιώργο Κατσαρό όταν μπαίνω στο αεροπλάνο».
Μικροκαμωμένος, με γκρίζα μαλλιά, φορά αθλητικά παπούτσια, χρονόμετρο χειρός και μαύρη ισοθερμική φόρμα. Μοιάζει έτοιμος να αφήσει στην άκρη το ηλεκτρονικό τσιγάρο και να βγει για τρέξιμο στο πάρκο. Αυτή, άλλωστε, είναι η αγαπημένη του συνήθεια τα τελευταία χρόνια. «Ενιωσα το σώμα μου να καταρρέει μετά τα 40. Τώρα είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Οταν αποκτάς παιδιά, χάνεις το δικαίωμα να αυτοκαταστρέφεσαι. Δεν επιτρέπεται να τρως μισό κιλό παγωτό, να πίνεις οκτώ μπίρες και να ξενυχτάς μέχρι τις 5 το πρωί». Τρεις κόρες έχει ο Αλκίνοος. Παλιά, ομολογεί, μπορεί να κάπνιζε τρία πακέτα την ημέρα και να έπινε ένα μπουκάλι ουίσκι στην καθισιά του. «Και είχα πολλές καθισιές την ημέρα».
Χαμογελά και ζητάει να σβήσουν οι κάμερες, για να δείξει με παντομίμα πώς βασανίζεται τις νύχτες όταν παλεύει με την έμπνευση. Βηματίζει πάνω κάτω σαν τρελός επιστήμονας, μιλά μόνος του, σηκώνει ξαφνικά το χέρι, κάνει αστείες γκριμάτσες, τα μάτια του γυρίζουν ανάποδα: «Μα ναι, αυτό είναι! Γαμώ το, όχι, δεν βγαίνει… Μήπως να..; Μπράβο, μπράβο! Οχι, μωρέ… Στάσου, μισό λεπτό…».
Γελάμε. Ο ίδιος περισσότερο απ’ όλους. «Αν θέλετε να πάτε έξω για τσιγάρο, δεν υπάρχει πρόβλημα. Και αν δεν καπνίζετε, μπορείτε να βγείτε για να το ξεκινήσετε». Το χιούμορ του είναι εξοντωτικό.
Ο Αλκίνοος πιστεύει ότι ο στίχος και η μουσική είναι οι «γονείς» του τραγουδιού. Δεν πιστεύει στην ποίηση: «Ακόμη και η αρχαία τραγωδία είχε μέλος. Το τραγούδι προϋπήρξε του ποιήματος. Το ποίημα θυσιάζεται για να γίνει τραγούδι. Πάντοτε υπήρχαν συνθέτες, όχι ποιητές». Ο ίδιος έφυγε ήδη καταξιωμένος για την Αγία Πετρούπολη, όπου σπούδασε σύνθεση και αγάπησε τον Σοστακόβιτς. Θα είχε επιστρέψει, αν δεν πέθαινε στο μεταξύ ο δάσκαλός του. Αλλος στη θέση του θα περνούσε τα χρόνια επαναπαυόμενος στις δάφνες του. Τα βράδια κλείνεται στο υπόγειο για να αναμετρηθεί με τη μούσα του. «Θέλω απόλυτη μοναξιά για να γράψω. Τότε είμαι ο εαυτός μου. Είναι άγριο και τρομακτικό πράγμα η δημιουργία. Πολλές φορές αρκεί ένα τεταρτάκι για να φτιαχτεί ένα τραγούδι επτά λεπτών. Αργότερα δεν θυμάμαι το παραμικρό από αυτό το τεταρτάκι! Απόλυτως τίποτε. Τα τραγούδια που ηχογραφώ είναι το αποτέλεσμα της τρέλας μου».
Οταν αρχίζει η ακρόαση, εκείνος κρύβεται στα μετόπισθεν. «Αφού δεν μπορώ να το αποφύγω, προτιμώ να τα ακούω καμουφλαρισμένος πίσω από την κουρτίνα». Εξω πιάνει ψιλόβροχο. Οσοι βγήκαν για να ξεκινήσουν το κάπνισμα επιστρέφουν βρεγμένοι. «Οταν ανοίγουν οι ουρανοί, συναρπάζομαι, ανοίγει μαζί και το μυαλό μου» λέει ο Αλκίνοος. «Ψέλνω και δοξάζω την πλάση». Νεροποντή, όπως ο δίσκος του 2009, που για πολλούς αποτελεί το αριστούργημά του. «Εχετε δίκιο αν πιστεύετε αυτό και έχετε δίκιο αν πιστεύετε κάτι άλλο. Καθένας έχει τη δική του αλήθεια στη μουσική. Εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιος είναι ο αγαπημένος μου δίσκος. Είναι σαν να ρωτάτε έναν συγγραφέα ποιο είναι το καλύτερο κεφάλαιο στο βιβλίο του. Δεν είναι αυτοτελείς ενότητες οι δίσκοι».
Ο Αλκίνοος εισπράττει κάτι πολύτιμο από την παρθένα ματιά ενός ακροατηρίου που δεν γνωρίζει τη μουσική του: «Παίζαμε σε κάτι σταύλους στη Γερμανία ή στην Πορτογαλία και δεν υπήρχε ούτε ένας Ελληνας. Και όμως, οι άνθρωποι μας κοίταζαν με το ίδιο βλέμμα που αντικρίζουμε εδώ». Και πώς εξηγείται αυτό; «Καταλάβαιναν προφανώς ότι ο άνθρωπος που είχαν μπροστά τους έδινε ό,τι είχε και δεν είχε… Με μαγεύουν οι προσευχές. Οι άνθρωποι που προσεύχονται τραγουδώντας συχνά χωρίς να το καταλαβαίνουν. Ο βοσκός που ψέλνει μόνος ταπεινά στο βουνό». Η πολιτικολογία τον έχει πια κουράσει. Επιτρέπεται όμως να καταθέσει ο ανήσυχος καλλιτέχνης οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτική παρέμβαση στην Ελλάδα της κρίσης; «Χωρίς καμία αμφιβολία. Ανεπιφύλακτα θα έβγαζα σήμερα έναν αμιγώς ερωτικό δίσκο. Η παρέμβαση στην καθημερινότητα δεν είναι υποχρέωση. Σκεφτείτε ότι ο Χατζιδάκις κυκλοφόρησε τον “Μεγάλο ερωτικό” τον καιρό της χούντας. Ενα αριστούργημα μέσα στη μαυρίλα. Ενα ευωδιαστό λουλούδι μέσα στον βόθρο. Υπάρχει πιο επαναστατική κίνηση;».
INFO
Η σειρά «Ακροάσεις του Παληού Καιρού» ολοκληρώνεται την ερχόμενη Παρασκευή στις 17.00 στον πολυχώρο Fårö (Εβρου 14) με την Ειρήνη Σκυλακάκη. Προηγήθηκαν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Φώτης Σιώτας και ο Μπάμπης Στόκας.
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης θα εμφανιστεί στις 10 & 11, 17 & 18 και 24 & 25 Μαρτίου στο Κύτταρο