1ο] Η λογοκρισία, επίκαιρη όσο ποτέ. Το επαίσχυντο φαινόμενο –που πετάξαμε από την πόρτα- βρίσκει τρόπους να ξαναμπαίνει από το παράθυρο. Ιστορική αναδρομή από τον 17ο αιώνα, στον Μέτερνιχ και μέχρι το Facebook.
Μια πινελιά, μόνον, από το λιμασμένο Μεσολόγγι: Εκεί που ο Ελβετός Μάγερ, όταν τύπωνε άρθρα για την πείνα, δέχτηκε απειλές από το γκουβέρνο. Οι «κονδυλοφόροι» τον διέψευδαν γιατί, λέει, «η κυβέρνησις περί τούτου εφρόντισεν και το είχε καλώς προμηθευόμενον».
Χρειάστηκε λοιπόν να βάλουν πλάτη δυο αγράμματοι καπεταναίοι, ο Θανάσης Ραζικότσικας και ο Μήτζιος Κοντογιάννης: «Γράφε ό,τι γνωρίζεις ελεύθερα χωρίς συστολήν, τα καλά και τα κακά μας, κι αν σε ξαναπειράξουν πες να σου στείλουμε φρουρά».
2ο] Μια αναδρομή στις δικτατορίες που ταλάνισαν την Ελλάδα τον 20ο αιώνα. Μέσα από το βιβλίο του Hot.Doc History, όλη η αλυσίδα από συνωμοσίες, πραξικοπήματα και προδοσίες.
Μια θλιβερή, αλλά απαραίτητη, υπόμνηση όλων των εκτροπών που γνώρισε η χώρα με τη δύναμη των όπλων. Βασιλικοί και αντιβασιλικοί, βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί αξιωματικοί άρπαζαν την εξουσία και έστρεφαν τα όπλα εναντίον του «εσωτερικού εχθρού». Αυτόκλητοι υπερασπιστές του καθεστώτος από τον «εχθρό λαό». Πάγκαλος, Κονδύλης, Γαργαλίδης, Πλαστήρας, Ζέρβας, Ντερτιλής, Μεταξάς. Μέ έσχατη κατάληξη τη δικτατορία του Παπαδόπουλου το 1967. Για «να διαφυλαχθεί πάση θυσία η νίκη στον Γράμμο».
Και η τραγική κατάληξη: Το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας εναντίον του Μακαρίου το οποίο άνοιξε την πόρτα στην τουρκική εισβολή.
