Σκέψεις αποχαιρετισμού για τη σπουδαία μεταφράστρια και ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη.
Τζένη, αχ Τζένη, Ηρθε πάλι ο μαβλάκλας ο κομπλέξας ο ιμιτασιόν Καμπούρης κι έκανε τη μαβλακία του, σάματις κάνει και τίποτ’ άλλο ο μπουχέσας ο χλεχλές ο κακομούτσουνος, όλο μαβλακίες κάνει και σε πήρε απ’ τη Φωκίωνος κι απ’ την Κυψέλη μας, ο χαζοχλαπάτσας, και τρέχαμε πρώτη του Αυγούστου στην Αγίας Ζώνης, στον ναό, για την εξόδιο ακολουθία, Ιφιγένεια σ’ έλεγαν, Τζένη μας, στο χαρτί κι ήταν κι ο λατρεμένος ο Μενέλαος ο Καραμαγγιώλης εκεί, και φιληθήκαμε, κι ο Αχιλλέας ο Κυριακίδης που τόσο σ’ αγαπούσε, κι η Τσιριμώκου η Λίζη και η Δηώ η Καγγελάρη, και λέγαμε για την ποίησή σου με την Ευτυχία την Παναγιώτου που τόσο συχνά σ’ έβλεπε και τα λέγατε, και σκεφτόμασταν πολύ τον Χόλντεν, τον Χολντενάκο σου τον Κόλφιλντ, που τόσο εξαίσια τον σύστησες στη χώρα μας, πρώτα το 1978, «Ο φύλακας στη σίκαλη», εκδ. Επίκουρος, δεκαοχτώ ήμουνα, και μού ’φυγε το κλαπέτο, και μετά, το 2014, ηρωίδα και μαγκιόρα, μας τον ξανασυστήνεις τον Χόλντεν με τα ξερωγώ του και με τα γνήσια ιμιτασιόν του, «Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης», εκδ. Γράμματα, του άντρα σου του Τρικεριώτη, δύο μεταφράσεις του ίδιου βιβλίου από την ίδια μεταφράστρια, εσένα, και οι δύο αριστουργηματικές, και θυμήθηκα ότι επίσης από σένα έμαθα τον Αλεν Γκίνσμπεργκ, μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο, στο Βου Αρρένων Βόλου, τετάρτη γυμνασίου, εκδόσεις Μπουκουμάνη, είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου να καταστρέφονται από την τρέλα, να γράφει ο Αλεν, να μεταφράζει η Τζένη, κι ύστερα από τόσα χρόνια, δεκαετίες, να συναντιόμαστε, Μενέλαος κι εσύ κι εγώ στο σουπερμάρκετ της Αγίου Μελετίου και να σκάμε στα γέλια, τι κούκλα που είσαι, με το πάλλευκο υποκάμισό σου και με το μαύρο σου πανταλόνι, και να πηγαίνουμε καρφί στον Φοίβο για καφέ, και σαν τον Χόλντεν να χορεύουμε κλακέτες στο Φαντασμαγορικόν και να χλευάζουμε τις γελοιάρες και τις ηλιθιομάρες και την στο παρατσάκ ψυχοπλάκωση των χαζών ιμιτασιόν, και να διαβάζουμε το άλλο αριστούργημα που μετέφρασες γενναία, γενναιότατα, την «Τύφλωση» του Ελίας Κανέτι, εκδ. Γράμματα κι αυτό, και να θυμόμαστε που δεκαέξι χρονών κοπελίτσα έγραφες το δισέλιδο «Ινδάλματα του πενταγράμμου απ’ όλο τον κόσμο» στο περιοδικό «Χόμπυ», τεύχος της 7ης Οκτωβρίου 1965, και εκθείαζες τους Them και το «Here comes the night», Τζένη, αχ Τζένη, κι ύστερα καθήλωσες τον κόσμο με τα ποιήματά σου, με τα «Διόδια» και το «Σόι» και τις «Ιστορίες για τα βαθιά» και με το «Μ’ ένα στεφάνι φως», Τζένη, αχ πώς σ’ αγαπάμε Τζένη!