Κατ’ αρχήν νομίζω πως είναι κακό, πολύ κακό, για έναν Γενικό Γραμματέα της ΕΣΗΕΑ, να προβαίνει σε μειωτικούς χαρακτηρισμούς για Μέσα Ενημέρωσης σαν αυτούς που χρησιμοποιεί στο άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ. Το να αποκαλείς εφημερίδες (Δημοκρατία, Πρώτο Θέμα), ιστοσελίδες (documentonews.gr) και τους δημοσιογράφους τους ως «σαΐνια» ή κίτρινους, είναι απαράδεκτο για κάποιον που εκπροσωπεί την ΕΣΗΕΑ. Θα ήταν πιο χρήσιμο να πει όσα θεωρεί πως πρέπει να ειπωθούν, αντί να καταφεύγει σε αρνητικές στερεοτυπίες.
Μία ακόμη στερεοτυπία, βολική μάλιστα «για το κοινό», είναι ο τίτλος του άρθρου «ποιοι βρίσκονται πίσω από την επίθεση στον ΕΔΟΕΑΠ». Συνηθίζεται σε περιπτώσεις που σε κάποιους γίνεται κριτική, να απαντούν ταυτίζοντας τον εαυτό τους «με τον ΕΔΟΕΑΠ», «την ΕΣΗΕΑ», «την Ελλάδα», «την πατρίδα» και τα σχετικά. Τρία Μέσα Ενημέρωσης, αναρωτήθηκαν, το καθένα με τον τρόπο που επέλεξε, γιατί και πώς, ο ΕΔΟΕΑΠ έδωσε βεβαίωση στο Μένιο Φουρθιώτη για τον συγκεκριμένο λόγο «να λάβει διαπίστευση σε Υπουργεία». Σε αυτό καλό θα ήταν ο Γενικός Γραμματέας της ΕΣΗΕΑ να απαντήσει χωρίς παρεκτροπές και κυρίως, χωρίς αναγωγές στο επιχείρημα πως κάποιοι επιβουλεύονται τον ΕΔΟΕΑΠ.
Ο δημοσιογράφος έχει δικαίωμα και ρεπορτάζ να κάνει και να ελέγχει και να διατυπώνει κριτική. Μην πούμε τώρα τα αυτονόητα, αν και μερικές φορές πρέπει να λέμε, γιατί όπως φαίνεται η ιδιότητα του μέλους του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, αρκετές φορές, δυστυχώς είναι σε αντιδιαστολή με αυτό του δημοσιογράφου σε δράση. Ούτε ο Σταύρος Καπάκος, ούτε κανένας άλλος έχει δικαίωμα να πει σε δημοσιογράφο τι θα γράψει και γιατί θα το γράψει. Πρωτίστως, δεν έχει δικαίωμα να προσφεύγει στην ανακάλυψη σκοπιμοτήτων, αντί να απαντά σε ερωτήματα.
Ας πάμε τώρα στην ουσία. Οι αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες της τηλεπερσόνας Μένιος Φουρθιώτης, δεν άφησαν απέξω την ΕΣΗΕΑ. Αποδεικνύεται πως η Πρόεδρος της Ένωσης, Μαρία Αντωνιάδου (της οποίας την υπεράσπιση έχει αναλάβει ο Σταύρος Καπάκος για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει. Ίσως δεν τη θεωρεί αρκετά καλή δημοσιογράφο για να δώσει απαντήσεις) ήταν ενήμερη πως ο Φουρθιώτης χρησιμοποιεί πλαστή ταυτότητας της ΕΣΗΕΑ. Από τις 10 Φεβρουαρίου μάλιστα, κατέχει ομολογία του Φουρθιώτη για το πλαστό έγγραφο μέσω επιστολής που της έστειλε με την ιδιότητά της ως Προέδρου της Ένωσης. Αντί να οδηγήσει τον Φουρθιώτη στον Εισαγγελέα για πλαστογραφία και πλαστογραφία μετά χρήσεως, προχώρησε σε κάλυψή του. Όταν μάλιστα αποκαλύφθηκε το τι συνέβη, η Πρόεδρος, σε επίσημη απάντησή της στο Documento, είπε ψέματα και κατέληξε να επικαλείται «προσωπικά δεδομένα» για τη στάση της. Μετά την κατακραυγή του δημοσιογραφικού κόσμου, αναγκάστηκε να πάει στον Εισαγγελέα. Μόλις στις 7 Απριλίου και αφού είχαν αποκαλυφθεί σημεία και τέρατα, ζήτησε με έγγραφό της από τα Υπουργεία να ενημερώσουν για τις διαπιστεύσεις του Φουρθιώτη. Στο Documento πάλι είχε πει πως δεν υπάρχουν στοιχεία παρότι τα είχε ζητήσει.
Η υπόθεση με το έγγραφο του ΕΔΟΕΑΠ το οποίο χρησιμοποίησε ο Φουρθιώτης για να πάρει διαπιστεύσεις, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το αν είναι σοβαρό ή όχι, νομίζω το δείχνει η άμεση σύγκληση του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ.
Τώρα σε ό,τι αφορά προσωπικές αναφορές του Καπάκου στο πρόσωπό μου. Κατ’ αρχήν μπερδεύει τον εαυτό του με μια συνδικαλιστική παράταξη. Όχι δεν αποτελεί ο ίδιος την παράταξη. Σε αυτή ανήκουν εκατοντάδες μέλη ακόμη τα οποία είναι με τα μαλλιά στα χέρια, με όσα αποκαλύπτονται. Στην παράταξη αυτή ανήκουν και δημοσιογράφοι του Documento οι οποίοι έκαναν τις αποκαλύψεις. Καλά θα κάνει λοιπόν να αφήσει τις εργολαβίες.
Δεν με αφορούν τα υπονοούμενα για τους υποβολείς και τα ακροδεξιά φίδια. Δεν ξέρω τι εννοεί και μάλλον πηγάζουν από τη δική του εμπειρία της πολιτικής των συμμαχιών. Για μένα και νομίζω για κάθε δημοσιογράφο, το θέμα είναι το πώς λειτουργεί η ΕΣΗΕΑ. Και το συμπέρασμα είναι πως λειτουργεί ως γραφειοκρατικός μηχανισμός, που δεν έχει καμιά σχέση με όσα συμβαίνουν στη δημοσιογραφία. Ο Σταύρος Καπάκος, έχει ρίξει την παράταξη (αφού θέλει να μιλήσουμε παραταξιακά) σε μια λειτουργία με ένα και μοναδικό ζητούμενο. Πώς θα συνδιοικεί με την Αντωνιάδου. Για να το κάνει αυτό, επισείει το μπαμπούλα του «ακροδεξιού φιδιού». Εμένα δεν με ενδιαφέρει με ποιον διοικεί αλλά το πώς.
Γύρω από τους δημοσιογράφους υπάρχει ένα δυστοπικό τοπίο. Τα Μέσα Ενημέρωσης ανήκουν σε μονοπώλια. Οι δημοσιογράφοι εκφοβίζονται και εκβιάζονται ενώ μετατρέπονται σταδιακά σε όργανα γιατί δεν έχουν συνδικαλιστικό όργανο για να στηριχτούν. Φτάσαμε μέχρι τη βιολογική εξόντωση δημοσιογράφων. Και τι λέει η ΕΣΗΕΑ; Ποιος είναι πρόεδρος και γραμματέας. Αυτό τους ενδιαφέρει.
Το Documento έχει δεχθεί λυσσαλέα επίθεση από την εξουσία. Οι δημοσιογράφοι του έχουν πάνω από 80 μηνύσεις και αγωγές που χρησιμοποιούνται ως μέσο εξολόθρευσης. Του κόβουν προκλητικά τη διαφήμιση ως επίδειξη του τι σημαίνει η εξουσία. Τι έκανε γι’ αυτό η ΕΣΗΕΑ; Όχι τα «ακροδεξιά φίδια». Ο Καπάκος και η Αντωνιάδου. Σιωπή, για να μη διαταραχθεί η σχέση με τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη. Αλλά αν βρεθεί κάποιος να διαμαρτυρηθεί γιατί το Documento απέλυσε κάποιον γιατί ακριβώς δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά εξαιτίας μεθόδων που ουδέποτε κατήγγειλαν, θα ξυπνήσει ο συνδικαλιστής μέσα τους.
Ως κλάδος ζούμε την απέραντη υποκρισία. Ο Καπάκος παράγει «μετριοπάθεια» και πολιτική συμμαχιών, (με την Αντωνιάδου πάντα) σε μια ΕΣΗΕΑ που το μόνο που έχει είναι καρέκλες και γραφεία στην Ακαδημία. Την ώρα που αυτό που έχουν ανάγκη οι δημοσιογράφοι, είναι μια μαχητική ΕΣΗΕΑ για να μην καταντήσουμε μολυβοσπρώχτες επί αμοιβή.
Ας αφήσουν τα περί στήριξης σε ώρα ανάγκης, γιατί δεν υπήρξε καμία στήριξη, αλλά προκλητική εγκατάλειψη των δημοσιογράφων του Documento σε συνεργασία με τα «ακροδεξιά φίδια». Πριν μερικές μέρες, η Μαρίνα Βήχου ξεκίνησε απεργία πείνας έξω από τα γραφεία της Ένωσης, με αιτήματα που αφορούσαν την ελευθερία του Τύπου. Ούτε στα γραφεία δεν την καλέσατε να δείτε τι είναι αυτά που ζητά.
Τώρα σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα, δηλαδή τους αυτοπροσδιορισμούς του Σταύρου Καπάκου, δε μου πέφτει λόγος. Μπορεί ο καθένας να θεωρεί τον εαυτό του όπως θέλει με προσδιορισμό χιλίων επιθέτων. Κρινόμαστε από τη ζωή και την πιάτσα. Είναι κρίμα όμως και άδικος ο προσδιορισμός «ο Καπάκος της Αντωνιάδου». Πολύ δε περισσότερο όταν αυτός ο προσδιορισμός επιχειρεί να εκφράσει την πολιτική μιας παράταξης. Η παράταξη δεν είναι ούτε του Καπάκου, ούτε της Αντωνιάδου. Και η ΕΣΗΕΑ φυσικά.
ΥΓ: Και κάτι για το 2%. Το Documento ήταν η μοναδική εφημερίδα η οποία πλήρωσε 2% επί των εσόδων, για τον ΕΔΟΕΑΠ, ενώ την εποχή που οι εκδότες έριξαν έξω το Ταμείο, εμείς δεν υπήρχαμε καν ως εφημερίδα. Ας αφήσουν λοιπόν τους δράκους στην άκρη γιατί μπορεί να τους φάνε τελικώς.
Το άρθρο του Σταύρου Καπάκου στην Εφημερίδα των Συντακτών
Ποιοι και γιατί κρύβονται πίσω από την επίθεση στον ΕΔΟΕΑΠ
Το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον και οι δόλιοι υπαινιγμοί ορισμένων εκδοτών
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΠΑΚΟΥ*
Την τιμητική μου είχα εγώ και ο ΕΔΟΕΑΠ με πανομοιότυπο δήθεν αποκαλυπτικό ρεπορτάζ στο documentonews και το Protothema την περασμένη Παρασκευή, με «έγγραφο φωτιά», μια βεβαίωση ασφάλισης, η οποία δεν διέρρευσε από τον Οργανισμό.
Και οι δύο δημοφιλείς ιστοσελίδες σε μια αξιοπρόσεκτη σύμπτωση (ίδιος υποβολέας) ανακάλυψαν δήθεν ευθύνη του ΕΔΟΕΑΠ, με προφανή στόχο να χτυπηθεί η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και εγώ, επειδή οι αρμόδιες υπηρεσίες του χορήγησαν βεβαίωση ασφάλισης στον Φουρθιώτη, ο οποίος βρίσκεται την περίοδο αυτή στη δίνη του κυκλώνα για θέματα που ο ίδιος προκάλεσε. Το «αδίκημα» είναι ότι οι υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ χορήγησαν τη βεβαίωση που ζήτησε ο κύριος αυτός ως ασφαλισμένος, όπως μπορεί να ζητήσει και να λάβει οποιοσδήποτε ασφαλισμένος. Οι υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ έχουν κάνει και άλλα, πιο σημαντικά, όπως ο έλεγχος των υποβολών της επιχείρησης που απασχολεί τον κύριο αυτόν. Εχουν καταλογιστεί οι οφειλές της προκειμένου να διασφαλιστεί το οικονομικό συμφέρον του ΕΔΟΕΑΠ.
Τα σαΐνια που σας «έδωσαν» τη βεβαίωση, παραβιάζοντας προσωπικά δεδομένα, γνωρίζουν, τουλάχιστον από την ίδια ημέρα και τις ενέργειες που έχουν κάνει οι οικονομικές υπηρεσίες του ΕΔΟΕΑΠ για να διασφαλιστεί ο Οργανισμός. Γνωρίζουν ότι οι εισφορές στον ΕΔΟΕΑΠ δεν έχουν «οροφή». Αυτό σημαίνει ότι όποιος έχει κάνει κάποια σκόπιμη οικονομική «υπέρβαση» θα τη χρυσοπληρώσει. Κατανοητό ελπίζω.
Και καλά το documentonews, συνεχίζει τον «οίστρο» του για τις εύλογες, όχι όμως σκόπιμες παραλείψεις του προεδρείου της ΕΣΗΕΑ, εκείνου του προεδρείου που ήταν στα δικαστήρια όταν χρειάστηκε να υπερασπιστεί η ελευθεροτυπία του εκδότη του, το protothema.gr τι ζόρι τραβάει; Την ίδια ημέρα με το δήθεν αποκαλυπτικό του δημοσίευμα, υπέγραψα ως πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ τη δική του ασφαλιστική ενημερότητα, αφού έχει διακανονίσει τις μεγάλες οφειλές του.
Τα σαΐνια της εφημερίδας «Δημοκρατία» ανακάλυψαν πλαστή ταυτότητα του ΕΔΟΕΑΠ, μπερδεύοντας μια νόμιμη κάρτα υγείας, επειδή λένε δεν μπορεί ο Φουρθιώτης να είναι ασφαλισμένος στον ΕΔΟΕΑΠ επειδή δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ! Λάθος από απειρία ή σκοπιμότητα την οποία μάλιστα αποφεύγουν να διορθώσουν. Και να σκεφθεί κανείς ότι λίγες ημέρες πριν η ΕΣΗΕΑ στήριξε εφημερίδα του συγκροτήματος όταν ο κύριος αυτός τους μήνυσε ζητώντας και τη σύλληψή τους.
Θεμιτή και άγια η κριτική, ιδιαίτερα όταν είναι τεκμηριωμένη, άλλο όμως η κριτική κι άλλο η μονομερής ενημέρωση, τα λογικά άλματα και οι κακόπιστοι υπαινιγμοί.
Σε κάθε περίπτωση οι ασφαλισμένοι του ΕΔΟΕΑΠ γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να κάνω τα στραβά μάτια για τις οφειλές στον Οργανισμό, ούτε φοβάμαι τις «υποδείξεις» και τους υποβολιμαίους υπαινιγμούς. Εμαθα να δίνω και να κερδίζω μάχες, δεν επιδιώκω λίγα δευτερόλεπτα δημοσιότητας ή πρόσκαιρες εντυπώσεις.
Ο ΕΔΟΕΑΠ θα εισπράξει τα μεγάλα ποσά που οφείλουν οι εκδότες. Αν νομίζουν κάποιοι ότι θα φοβηθώ από τα προειδοποιητικά δήθεν αποκαλυπτικά δημοσιεύματα ματαιοπονούν.
Και κάτι για τον εκδότη Κώστα Βαξεβάνη. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, κύριε Βαξεβάνη. Εύγε για τα ρεπορτάζ, όταν είναι ρεπορτάζ, ντροπή για τη μονομέρεια, τις εμμονές και τους κίτρινους υπαινιγμούς που δεν με αγγίζουν. Ειδικά εσείς, αλλά και ο υποβολέας, το γνωρίζετε καλά. Ημουν πάντα μάχιμος, υπηρέτησα την αυτονομία της ενημέρωσης, δεν ήμουν και δεν θα γίνω υπηρετικό προσωπικό της (παρα)εξουσίας.
Οταν τα (ακρο)δεξιά «φίδια» και οι συνδικαλιστικοί «αρουραίοι» τους οποίους «αξιοποιείτε» θα σας δαγκώσουν, η ασημαντότητά μου θα είναι πάλι εκεί για να στηρίξει την ελευθεροτυπία. Η στάση μου, όπως έκανα σε όλη μου τη ζωή, είναι στάση αρχής. Δεν τσαλαπατώ τις αρχές μου υπό το βάρος της πικρίας που προκαλείται από αστήριχτους υπαινιγμούς.
Στους συνδικαλιστικούς «αρουραίους», τα (ακρο)δεξιά φίδια και τα περιττώματα των τρολ του διαδικτύου απαντώ: μην κρίνετε εξ ιδίων, δεν έχω ανοικτές υποθέσεις εγώ. Ούτε με πίνακες της ΔΕΗ, ούτε με σαμπουάν, ούτε με συναλλαγές και μαύρες σακούλες, ούτε με «συμβόλαια» δολοφονίας χαρακτήρων, ούτε κομματόσκυλο είμαι. Δεν είμαι του χεριού σας. Δεν με αγγίζει η γκεμπελίστικη τακτική: πες πες, κάτι θα μείνει. Επαναλαμβάνω, έμαθα να κερδίζω μάχες, όχι εντυπώσεις.
Ασχετο – όπως έγραψε κάποτε ο Λασκαράτος: «Οι απατεώνες ενώνονται σαν τις σάπιες σταφίδες». Ο λαός μας το λέει κάπως διαφορετικά: μόνο τα καρποφόρα δένδρα πετροβολούνται!
ΥΓ. Να υποθέσω ότι η ενορχηστρωμένη «κριτική» έγινε όλως τυχαίως την ημέρα που το ΣτΕ συζητούσε τις προσφυγές εργοδοτών εναντίον του 2% στις διαδικτυακές επιχειρήσεις ενημέρωσης ή ότι οι υποβολείς αποκαλύπτουν τους πραγματικούς τους στόχους;
* Γενικός γραμματέας Δ.Σ. ΕΣΗΕΑ, πρόεδρος Δ.Σ. ΕΔΟΕΑΠ
