Έχασε την αγωγή που είχε κάνει σε βάρος του Documento για την εταιρεία στην Κύπρο που δεν είχε δηλώσει στο πόθεν έσχες του και κέρδισε εν μέρει αλλά με ένα «σχιζοφρενικό νομικά σκεπτικό», την αγωγή για τις μπίζνες του αδερφού του, Λεωνίδα, με το Ερρίκος Ντυνάν.
Παράλληλα το αντιφατικό σκεπτικό αυτής της απόφασης που έκανε δεκτή την αγωγή του μόνο ως προς το ότι δεν ήταν εκείνος που είχε τις συναλλαγές αυτές, αλλά ο αδελφός του, παραβλέποντας τα tweets του κ. υπουργού που μιλούσαν για «οικογενειακή επιχείρηση» και για τις πωλήσεις της, αναδεικνύει και τον παραλογισμό μιας ακόμη διάστασης του δικαστικού σκέλους της υπόθεσης.
Δείτε επίσης: Δικαίωση του Documento για την αδήλωτη εταιρεία του Άδωνη Γεωργιάδη στην Κύπρο
Αν και με βάση την απόφαση δεν αποδείχτηκε αυτό που υποστήριζαν κατηγορηματικά οι αφοί Γεωργιάδη, ότι δηλαδή δεν ήταν μακροχρόνιες οι περίφημες εμπορικές συναλλαγές πώλησης… ημερολογίων στο «αμαρτωλό Ντυνάν», ένα άλλο δικαστήριο που δίκασε, μετά από έφεση, την αγωγή του Λεωνίδα Γεωργιάδη για το ίδια ακριβώς θέμα, ήρθε να εξαφανίσει την πρωτόδικη αθωωτική για το Documento απόφαση, γεγονός απολύτως ασυνήθιστο στα αστικά χρονικά πρακτικά.
Και παρότι το σκεπτικό αυτής της απόφασης δεν έχει έρθει ακόμα στην κατοχή μας, οι δύο αυτές αποφάσεις δημιουργούν ένα μεγάλο παράδοξο, καθώς το σκεπτικό της μιας, προφανώς κατακρημνίζει το όποιο σκεπτικό της άλλης.
Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Η μια απόφαση που αφορά στον Άδωνη με το σκεπτικό της (που θα το δείτε αναλυτικά στη συνέχεια) προκαλεί εύλογα ερωτήματα για το που «πάτησε» η άλλη απόφαση με την οποία – παρά την αντίθετη αθωωτική για το Documento κρίση – έγινε σε δεύτερο βαθμό δεκτή αγωγή του Λεωνίδα Γεωργιάδη, με δεδομένο ότι ως προς αυτόν δεν αμφισβητείται η αλήθεια και τα ερωτήματα που έθετε το ρεπορταζ.
Την ίδια ώρα ο Άδωνης Γεωργιάδης που σκοπίμως αγνοεί την απόφαση με την οποία δικαιώνεται το Documento για την εταιρεία του στην Κύπρο, και μάλιστα με ένα σκεπτικό που υμνεί την πληρότητα και αντικειμενικότητα του ρεπορτάζ (θα ακολουθήσει άλλο αναλυτικό θέμα επ΄ αυτής), με ανάρτηση του στο twitter όχι μόνο επιχαίρει για το πεντοχίλιαρο που του επιδικάστηκε για την υπόθεση του Ντυνάν, αλλά με την επιχειρηματολογία του αποδεικνύει και την απόλυτη ασέβεια του προς τον θεσμό της Δικαιοσύνης.
«Όσο ο Κώστας Βαξεβάνης απειλεί με εισαγγελείς (μάλλον δεν έχει καταλάβει οτι οι εποχές Θάνου/Δημητρίου/Παπαγγελόπουλου/Μπρακουμάτσου/Τουλουπάκη παρήλθαν ευτυχώς) το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη του καταδίκη από μένα για τα ψεύδη περί Ερρίκος Ντυνάν. Η απόφαση πλέον εκτελεστή», έγραψε στο twitter o κος υπουργός.
Προσβάλλοντας έτσι κι απαξιώνοντας όχι μόνο τους δικαστικούς που επικαλείται ονομαστικά, κάποιοι εκ των οποίων είναι και εν ενεργεία, και δεν έχουν εννοείται ποτέ δικάσει υπόθεση του Documento, αλλά ακόμα και τον δικαστή που εξέδωσε την απόφαση που του αρέσει. Δηλαδή κατά τον κ. Γεωργιάδη οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται ανάλογα με την πολιτική κατάσταση και το ποιος κυβερνά. Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει ο Υπουργός Ανάπτυξης και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Μητσοτάκη πότε ένας δικαστής είναι ανεξάρτητος και πότε όχι. Δηλαδή, σύμφωνα με το σκεπτικό του του κου Αδώνιδος, η πρόεδρος που πρόσφατα, επί των ημερών δηλαδή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, δικαίωσε το Documento και απέρριψε την αγωγή Γεωργιάδη για το ρεπορτάζ με την εταιρεία της Κύπρου, ή οποιοσδήποτε άλλος δικαστής απαλλάσσει το Documento (κι αυτό συμβαίνει συνεχώς) ανήκουν στο… παλιό σύστημα και δεν είναι αμερόληπτοι; .
Ας δούμε όμως τι πραγματικά κέρδισε ο κ. Γεωργιάδης με την αγωγή του επισημαίνοντας βεβαίως το αυτονόητο ότι πρόκειται για μια αστική και όχι ποινική υπόθεση ώστε να επιχαίρει κανείς περί καταδίκης.
Θα κρίνει ο Αρειος Πάγος
Ο σημερινός υπουργός ανάπτυξης υπέβαλε αγωγή εναντίον της εφημερίδας και του δημοσιογράφου που είχε γράψει το σχετικό ρεπορτάζ, προσπαθώντας να αποδείξει ότι ο αδελφός του δεν είχε συναλλαγές (όπως είχε προκύψει από την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την Υγεία) και μάλιστα επί 14 χρόνια με το Ερρίκος Ντυνάν, και δη όσο καιρό εκείνος ήταν Υπουργός Υγείας. Ο Αδ. Γεωργιάδης γνώριζε ότι για τους πολίτες θα ήταν κατακριτέο, εάν ο αδελφός του είχε συναλλαγές με το αμαρτωλό ίδρυμα, πολλώ δε μάλλον όσο καιρό εκείνος ήταν Υπουργός Υγείας, αφού είτε το εταιρικό σχήμα ήταν ατομικό του αδελφού του, είτε συμμετείχε κι εκείνος επίσημα σε αυτό, γνώριζε πολύ καλά ότι μία τέτοια δραστηριότητα θα ήταν μεμπτή, πολλώ δε μάλλον όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι «εκδόσεις Γεωργιάδη» αποτελούν μία «οικογενειακή επιχείρηση».
Έτσι μας υπέβαλλε αγωγή διεκδικώντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσόν, αλλά τελικά η απόφαση δεν τον δικαίωσε ως προς τον συγκεκριμένο βασικό ισχυρισμό του, τον οποίο δεν κατάφερε να αποδείξει, όσο και να προσπάθησε, αφού δέχθηκε ότι δεν αποκλείεται να υπήρχαν αυτές οι συναλλαγές, καθώς δεν αποδείχθηκε το αντίθετο σε βαθμό πλήρους δικανικής πεποίθησης, βάσει των προσκομισθέντων εγγράφων. Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή του μόνο ως προς το ότι δεν ήταν εκείνος που είχε τις συναλλαγές αυτές, αλλά ο ίδιος ο αδελφός του, και ότι υπήρχε γενικότερα σκοπός εξύβρισης, πράγμα το οποίο δεν δικαιολογεί γιατί ο δημοσιογράφος δεν μπορούσε να συμπεράνει ότι οι συναλλαγές αυτές, εάν υπήρξαν, τον αφορούσαν προσωπικά, αφού, εκτός των άλλων, και ο ίδιος είχε δηλώσει «ευτυχώς πουλήσαμε πολλές χιλιάδες», θέλοντας να στηρίξει απολύτως τον αδελφό του, και δείχνοντας, τότε, ότι εκείνο που τον ενοχλούσε ήταν η συχνότητα των συναλλαγών, και όχι η ταύτισή του με αυτές.
Για αυτό λέμε ότι αυτή είναι μία πύρρειος νίκη, την οποία η εφημερίδα και ο δημοσιογράφος προσωπικά θα προσβάλουν ενώπιον του Αρείου Πάγου, κι εάν χρειαστεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Γιατί τέτοιου είδους μεσοβέζικες αποφάσεις δεν προάγουν την ελευθερία της έκφρασης και του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Σκεπτικό για γερά νεύρα
Η απόφαση που εκδόθηκε είναι τόσο αντιφατική, όσο η σύγχυση που προκαλούσαν οι σχετικοί κατάλογοι στην εξεταστική επιτροπή της βουλής με την άρνηση του Αδ. Γεωργιάδη για τις συναλλαγές της εταιρείας του αδελφού του με το Ερρίκος Ντυνάν και μεταγενέστερο έγγραφο της αντιπροέδρου του ΚΙΕΝ. Ενώ στο μεγαλύτερο μέρος της η απόφαση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα αριστούργημα, που εφαρμόζει πλήρως την διάταξη του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ περί της ελευθερίας έκφρασης, στο τέλος, όλως αντιφατικά, στο δια ταύτα της αναιρεί τον ίδιο της τον …εαυτό.
Καταρχάς η απόφαση δέχεται το εξής πολύ σημαντικό που στηριζόταν, βέβαια, σε επίσημα έγγραφα της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής: Ότι δεν αποδεικνύεται ότι οι μόνες συναλλαγές του αδελφού του Αδ. Γεωργιάδη ήταν αυτές που ενσωματώνονται στα προσκομισθέντα από εκείνον τιμολόγια του έτους 2008, και ως εκ τούτου δεν αποκλείεται βάσει των προσκομισθέντων στοιχείων οι συναλλαγές που είχε ο αδελφός του με το αμαρτωλό ίδρυμα να ήταν όντως από το 2000 έως το 2014.
Η απόφαση στηλιτεύει τον τρόπο μηχανογράφησης του αμαρτωλού ιδρύματος, το γεγονός ότι το διευκρινιστικό έγγραφο της Αντιπροέδρου του ΚΙΕΝ, που ζήτησε και έλαβε ο αδελφός του Αδ. Γεωργιάδη, προκαλεί περισσότερα ερωτηματικά από εκείνα που επεδίωκε να διαλύσει, καθώς και το γεγονός ότι δεν προσκομίστηκε η καρτέλα του αδελφού του ενάγοντος με το συγκεκριμένο ίδρυμα, παρά μόνον τα τρία (3) τιμολόγια του έτους 2008.
Ενώ λοιπόν η η απόφαση δέχθηκε όλα τα ανωτέρω, όχι μόνον δηλαδή ότι ο δημοσιογράφος δεν είχε δόλο να συκοφαντήσει τον Αδ. Γεωργιάδη, αλλά και ότι δεν αποκλειόταν να ήταν αληθές ότι ο αδελφός του είχε συναλλαγές με το αμαρτωλό ίδρυμα επί 14 ολόκληρα χρόνια, εν τέλει καταδίκασε την εφημερίδα για τον ισχυρισμό ότι ο Αδ. Γεωργιάδης ο ίδιος ατομικά, και όχι ο αδελφός του, ή κάποια εταιρική σύνθεση στην οποία συμμετείχε, άμεσα ή έμμεσα, είχε συνδιαλλαγεί με το Ερρίκος Ντυνάν. Μάλιστα, η απόφαση, ενώ μνημονεύει το tweet του Αδ. Γεωργιάδη, όπου ανέφερε ότι οι «εκδόσεις Γεωργιάδη» εκδίδουν κάθε χρόνο ένα ημερολόγιο και ότι «ευτυχώς πουλήσαμε πολλές χιλιάδες», καταλήγει στο παντελώς αυθαίρετο και ανεπέρειστο συμπέρασμα ότι ο δημοσιογράφος δεν μπορούσε να εκφέρει την κρίση ότι οι όποιες πωλήσεις των εκδόσεων Γεωργιάδη προς το Ερρίκος Ντυνάν αφορούσαν τόσο τον αδελφό του όσο και τον ίδιο, ενώ και η ίδια η απόφαση δέχεται ότι ο Αδ. Γεωργιάδης συμμετέχει σε διάφορα εταιρικά σχήματα εκδόσεων με τον αδελφό του.
Βάσει αυτής της παραδοχής, η απόφαση έκρινε ότι ο Αδ. Γεωργιάδης προσεβλήθη στην προσωπικότητά του, επειδή φερόταν να έχει ο ίδιος αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές με νοσοκομείο, κατά την χρονική περίοδο της θητείας του ως Υπουργού Υγείας. Δηλαδή η απόφαση δεν μέμφεται τις πιθανόν αδιαφανείς οικονομικές συναλλαγές αλλά καταδικάζει τον δημοσιογράφο, για την κρίση ότι στις συναλλαγές αυτές συμμετείχε ο Αδ. Γεωργιάδης μαζί με τον αδελφό του, ενώ σύμφωνα με την απόφαση οι συναλλαγές αυτές ήταν ατομικές του αδελφού του Υπουργού. Το πλέον δε αντιφατικό είναι ότι η απόφαση έκρινε ότι πράγματι υπήρχε δικαιολογημένο ενδιαφέρον του κοινού να πληροφορηθεί για τις οικονομικές δοσοληψίες του αδελφού του Υπουργού Υγείας με το Ερρίκος Ντυνάν και την στάση του τελευταίου ως προς αυτές, αλλά, παρόλα αυτά, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή για μία αξιολογική κρίση, ότι εάν υπήρχαν συναλλαγές επί 14 χρόνια, που τελικά δεν απέκλεισε να υπήρχαν, μάλιστα, αυτές μπορούσαν να θεωρηθούν οικογενειακές μπίζνες της οικογένειας Γεωργιάδη.
Το πλέον, όμως, προβληματικό είναι ότι, ενώ η απόφαση έκρινε ότι οι αμφιβολίες που δημιουργήθηκαν λειτουργούν υπέρ της αλήθειας του ισχυριζόμενου γεγονότος περί συναλλαγών του αδελφού του ενάγοντος με το αμαρτωλό ίδρυμα επί 14 χρόνια, ήτοι δηλαδή και επί Υπουργίας του Αδ. Γεωργιάδη, και ότι το δημοσίευμα ήταν προϊόν δημοσιογραφικής έρευνας, και όχι προϊόν αποκυήματος της φαντασίας του δημοσιογράφου, παρόλα αυτά δέχθηκε σκοπό εξύβρισης του ενάγοντος Υπουργού, χωρίς καμία απολύτως πειστική αιτιολογία, κι ενώ τέτοιος σκοπός εξύβρισης υπό κανονικές συνθήκες αποκλείεται σε περίπτωση αληθούς γεγονότος.
