Στην «καρδιά της Αθήνας», στην πλατεία Βικτωρίας, υπάρχει ένας φιλόξενος, ζεστός χώρος για μαμάδες και βρέφη.
Μαξιλάρες, χρώματα, παιχνίδια, ένα κέρασμα και μια κούπα τσάι, αλλά κυρίως το χαμόγελο και η ανοιχτή αγκαλιά των ανθρώπων της Amurtel δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης στις γυναίκες που κουβαλούν μέσα τους μια νέα ζωή ή έχουν στην αγκαλιά τους ένα μωρό και «δεν έχουν δίπλα τους ένα άτομο από την οικογένειά τους, ή είναι μόνες σε μια ξένη άγνωστη χώρα, αποκομμένες, ξεριζωμένες από το οικογενειακό, κοινωνικό, φιλικό τους περιβάλλον» όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κορίνα Μουζάκη, πιστοποιημένη σύμβουλος γαλουχίας και σύμβουλος θηλασμού της Amurtel.
Πρόκειται για μια διεθνή μη κερδοσκοπική οργάνωση που βοηθά τις μητέρες και τα μωρά των προσφύγων και των μεταναστών παρέχοντας προγεννητική και μεταγεννητική περίθαλψη, προγράμματα για τη διατροφή των βρεφών και των μικρών παιδιών, διανομή συμπληρωματικών σάκων τροφίμων σε έγκυες και θηλάζουσες μητέρες. «Βέβαια να πούμε ότι μπορεί να έρθει στον χώρο μας οποιαδήποτε μητέρα ανεξάρτητα από την εθνικότητα, ηλικία. Ο μόνος περιορισμός είναι ότι δεχόμαστε μαμάδες με βρέφη μέχρι 18 μηνών» συμπληρώνει η κ. Μουζάκη.
«Θέλουν να νιώσουν ασφαλείς, να μιλήσουν στη γλώσσα τους»
Η Amurtel απέκτησε στέγη τον Σεπτέμβριο του 2016 προσφέροντας τις υπηρεσίες της από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη από τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 3 το μεσημέρι, προσπαθώντας να ενισχύσει την εμπιστοσύνη και τις μητρικές ικανότητες μιας γυναίκας, τη σωματική και ψυχική υγεία της ίδιας και του βρέφους της. «Δεχόμαστε γύρω στις 300 μαμάδες τον μήνα από 41 διαφορετικές χώρες.
Έρχονται κυρίως Αφγανές, Σύριες, Αφρικανές. Έρχονται από όλες τις περιοχές, από δομές που βρίσκονται στο κέντρο της Αθήνας, από Μαλακάσα, Σχιστό, Σκαραμαγκά. Έρχονται όμως και Ελληνίδες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα» τονίζει η κ. Μουζάκη, ενώ μια από τις μαίες της Amurtel, Κλειώ Βαφιά προσθέτει ότι «βλέπουμε 8 με 10 έγκυες σε καθημερινή βάση. Τις παρακολουθούμε από την πρώτη μέρα που θα μάθουν ότι είναι έγκυες μέχρι και τις πρώτες 40 μέρες του βρέφους.
Πολλές φορές παρέχουμε υποστήριξη σε θέματα παραπομπής σε γιατρούς και φυσικά επεξήγηση των ιατρικών εξετάσεων που έχουν ήδη κάνει, καθώς πολλές φορές μπορεί να πάνε σε δημόσια νοσοκομεία και να μην έχουν καταλάβει τι τους έχουν πει ακόμη κι αν έχουν μεταφραστή μαζί τους επειδή κι εκείνος δεν καταλαβαίνει κάποιους ιατρικούς όρους. Εδώ έχουμε μεταφράστριες -αγγλικά, γαλλικά, φαρσί, αραβικά – που τους εξηγούν επακριβώς τα πάντα».
Παράλληλα, υπάρχουν ομάδες θηλασμού, βρεφικής διατροφής και φροντίδας, καθώς και ομάδες για πρώτες βοήθειες σε μωρά για αντιμετώπιση ατυχημάτων.
Το κυριότερο που αναζητούν αυτές οι γυναίκες, όπως υπογραμμίζουν κι η κ. Μουζάκη και η κ. Βαφιά, είναι να νιώσουν ασφαλείς και να μιλήσουν, να επικοινωνήσουν την προσωπική τους ιστορία. «Σε εμάς όλες οι συναντήσεις κι οι ομάδες υποστήριξης γίνονται στην γλώσσα τους. Πολλές από τις μαμάδες έρχονται για την κοινωνική επαφή, είναι ένας χώρος που μπορεί η μαμά να έρθει να καθίσει, να θηλάσει -δεν επιτρέπονται άντρες-, ξέρουν ότι θα μιλήσουν με άλλες μαμάδες, να νιώσουν ότι δεν είναι μόνες. Ξέρουν ότι όποιο πρόβλημα κι αντιμετωπίζουν, είμαστε εδώ για να το συζητήσουν μαζί μας» αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Μουζάκη, ενώ η κ. Βαφιά μιλά για τις δυσκολίες αλλά και τις όμορφες στιγμές που έχει ζήσει με τις μαμάδες που παρακολουθεί.
«Τα δύσκολα περιστατικά και οι θλιβερές ιστορίες είναι πολλές. Υπάρχουν γυναίκες που είτε είναι πολύ νεαρές και μόνες σε μια ξένη χώρα, κάποιες άλλες που περιμένουν να φύγουν για να ενωθούν με την υπόλοιπη οικογένειά τους στο εξωτερικό ή γυναίκες που έχουν αφήσει πίσω τους παιδιά, που έχουν χάσει παιδιά στην διάρκεια του… ταξιδιού τους, άλλες που έχουν ταξιδέψει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνες τους, ακόμη και γυναίκες που κακοποιούνται κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης τους (συχνός λόγος το φύλο του παιδιού που περιμένουν). Όμως υπάρχουν και τα όμορφα. Όταν βλέπεις μια μαμά, όταν ακούσει την καρδιά του μωρού της ή όταν το έχει στην αγκαλιά της και το θηλάζει».
