Εάν δεν είχε υπάρξει η εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά, οι τοποθετήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα του 14ου συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας θα έμεναν στην ιστορία ως κορύφωση της «αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια να βγάλει το κόμμα του από το τέλμα που έχει περιέλθει με τις επιλογές του στα κύρια ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες. Η ομιλία ωστόσο του πρώην πρωθυπουργού -και κυρίως η θερμή υποδοχή της- την τελευταία ημέρα του συνεδρίου επιβεβαιώνει πως ο νυν πρωθυπουργός επιδόθηκε σε μία ύστατη προσπάθεια να συσπειρώσει το γαλάζιο ακροατήριο υπό τον φόβο μίας χύτρας που βράζει στο κόμμα του, φοβούμενος πότε αυτή θα εκραγεί.
Όπως και στο προηγούμενο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, αυτό που έλαβε χώρα το περασμένο τριήμερο σημαδεύτηκε από την αρχηγική εμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά. Σε αντιδιαστολή όμως με την προπέρσινη, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη διήγαγε τον μήνα του μέλιτος στο τιμόνι της χώρας, σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός έβαλε απέναντί του μία πλήρη περίοδο διακυβέρνησης, ακόμα και εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέμεινε και σε αυτή τη συγκυρία να διαμηνύει πως οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, «ξαναζεσταίνοντας» μάλιστα το αφήγημα της αυτοδυναμίας.
Κοιτώντας τις δημοσκοπήσεις και τις κυλιόμενες μετρήσεις της κοινής γνώμης, αυτό το τελευταίο κάθε άλλο παρά βγάζει νόημα, καθώς η συνεχής φθορά της κυβέρνησης είναι τόσο έντονη το τελευταίο διάστημα, που για να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος θα έπρεπε τελικά να αλλάξει ξανά ο εκλογικός νόμος, και δίπλα του να μπει η φωτογραφία του Κυρ. Μητσοτάκη. Κρίνοντας όμως από την θερμή υποδοχή που επεφύλαξε το ακροατήριο των συνέδρων στο μανιφέστο εσωκομματικής αντιπολίτευσης του Αντ. Σαμαρά, ο «στόχος της αυτοδυναμίας» δεν εκφράζει τίποτε άλλο από την ανάγκη του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας να κρατήσει ενωμένο το κόμμα του.
Ακούγοντας την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού, η κριτική ήταν διάχυτη για μία σειρά ζητημάτων. Από τον ίδιο τον προσωποκεντρικό τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, τις επιδοματικές πολιτικές και την αδυναμία αντιμετώπισης μέχρι σήμερα της ενεργειακής κρίσης, τον προσανατολισμό στα εθνικά ζητήματα και την προσέγγιση με την Τουρκία, το Μακεδονικό, την πυξίδα του κόμματος και τους «μουσαφηρέους» που έχουν βρεθεί εντός τους, αλλά ακόμα και με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας, υπό την έννοια του «λανσαρίσματος» ενός ακόμα φρέσκου ευρωσκεπτικισμού.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι πως όλα τα παραπάνω ειπώθηκαν από το στόμα του Αντ. Σαμαρά. Άλλωστε, είναι γνωστές αρκετές από τις θέσεις του πρώην πρωθυπουργού, όπως και η προσωπική ακροδεξιά του ατζέντα. Αλλά το γεγονός πως το γαλάζιο ακροατήριο τον χειροκρότησε έντονα και σε πολλά σημεία, επικροτώντας ουσιαστικά την σκληρή εσωκομματική κριτική που άσκησε στο πρόσωπο του Κυρ. Μητσοτάκη, είναι κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο, όπως και η αγωνία του πρωθυπουργού να απαντήσει στις μομφές περί μετατροπής της Νέας Δημοκρατίας σε Ποτάμι.
Εκείνο που επέλεξε να κάνει ο Κυρ. Μητσοτάκης για να αντιμετωπίσει αυτή την ασφυκτική κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος, ήταν να κηρύξει την προεκλογική περίοδο αλλά με «ορίζοντα 12μήνου», καλώντας ουσιαστικά σε συσπείρωση τα γαλάζια στελέχη μέχρι τις εκλογές. Εξού και η χυδαιολογία κατά ΣΥΡΙΖΑ, οι αγωνιώδεις «συγκρίσεις» της δικής του με την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και το αναβάπτισμα μίας σύγχρονης εκδοχής της θεωρίας των δύο άκρων, στο πιο επικίνδυνο γήπεδο των εθνικών θεμάτων.
Με τα ουσιαστικά ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα συνέδριο να είναι ήδη λυμένα, όπως αυτό της εκλογής του γραμματέα εδώ και μήνες χάρη στις μεθοδεύσεις του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, το συνέδριο χρησιμοποιήθηκε από τον Κυρ. Μητσοτάκη για τη διάσωση του ίδιου και της κυβέρνησής του. Αυτό έγινε σαφές και στις ομιλίες αγαπημένων του υπουργών, όπως του Μάκη Βορίδη, του Τάκη Θεοδωρικάκου, του Νίκου Χαρδαλιά και άλλων. Στην πλειοψηφία των υπουργικών λόγων, οι επιθέσεις στην Αριστερά και στην αξιωματική αντιπολίτευση ήταν το κεντρικό μήνυμα, μετατρέποντας τον εσωκομματικό διάλογο σε προεκλογική εκδήλωση.
Η επόμενη ημέρα του συνεδρίου πάντως βρίσκουν τον Κυρ. Μητσοτάκη περιχαρακωμένο από τις κόκκινες γραμμές που του χάραξε ο Αντ. Σαμαράς και χειροκρότησε το γαλάζιο πλήθος. Με αυτές θα μετρηθεί για την αντιμετώπιση της ενεργειακής και της οικονομικής κρίσης το προσεχές διάστημα, αυτές θα είναι που θα τον κρίνουν στις αποφάσεις που θα λάβει για την περαιτέρω εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και σε σοβαρές αποφάσεις που θα πρέπει να ληφθούν σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κυρίως, αυτές θα τον ζυγίσουν για την ατζέντα που θα φέρει πίσω από τις ΗΠΑ αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά και πιθανές επικείμενες αποφάσεις.
Το 14ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησε με διακηρύξεις περί μίας εσωκομματικής διαδικασίας-απάντηση στην «αρτηριοσκληρωμένη» αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως τελικά κατέληξε σε μία ακόμα πιο ασφυκτική θηλιά στο λαιμό της κυβέρνησης που ακυρώνει εν τη γεννέση τους τις κορώνες για τα «θετικά πεπραγμένα» της κυβέρνησης που ο αρχηγός της κάλεσε τα στελέχη του να διατρανώσουν στα μήκη και τα πλάτη της χώρας.
