Το να είναι κάποιος καθηγητής στη Σορβόννη δεν τον προστατεύει από τεράστια µεθοδολογικά και επιστηµονικά λάθη (αυτό άλλωστε ισχύει από αρχαιοτάτων χρόνων: οι «απλοί άνθρωποι» δεν είχαν συχνά βεβαιότητες, ενώ τα µεγάλα λάθη στηρίζονταν σε θεσµικά ισχυρότατους επιστήµονες).
Ο Γεροτζιάφας, θύµα µιας καταστροφικής ιδεολογικής χιονοστιβάδας (της ίδιας που οδήγησε στο δράµα της Κεράλα), συνεχίζει το αφήγηµα της ∆ύσης ότι «αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι ο καθολικός εµβολιασµός, παιδιών µη εξαιρουµένων» και ότι «δεν υπάρχουν ακόµη φάρµακα εναντίον της πανδηµίας εκτός από τα πειραµατικά φάρµακα των µεγάλων εταιρειών της ∆ύσης». Ενας επιστήµονας όµως που αρνείται να λάβει υπόψη τα εµπειρικά δεδοµένα κάνει το µεγαλύτερο δυνατό µεθοδολογικό λάθος για επιστήµονα!
Για να µας καθησυχάσουν µας λένε ότι «η Οµικρον αρχίζει να υποχωρεί στη Νότια Αφρική όπου πρωτοεµφανίστηκε και θάνατοι και κρούσµατα υποχωρούν», ξεχνώντας όµως να µας πληροφορήσουν ότι η Νότια Αφρική έχει κάτω από το ένα τρίτο του πληθυσµού πλήρως εµβολιασµένο και ότι ο ΠΟΥ έκανε λυσσαλέες αλλά ανεπιτυχείς προσπάθειες να πείσει τους Νοτιοαφρικανούς να µη χρησιµοποιούν παλιά φάρµακα, όπως κυρίως την ιβερµεκτίνη που µαζί µε άλλα αποτελούν βασικό όπλο αντιµετώπισης της πανδηµίας σε µια χώρα που δεν κατόρθωσε να αποκτήσει επαρκή αριθµό δόσεων εµβολίων.
Την ίδια µέρα που η Βρετανία έχει πάνω από διακόσιους ηµερήσιους θανάτους η («τρισκατάρατη» και αποκλεισµένη) Βενεζουέλα, µε µερικό εµβολιασµό αλλά µε συστηµατική χρήση της ιβερµεκτίνης και της υδροχλωροκίνης στην πρώτη φάση της εµφάνισης συµπτωµάτων της νόσου, είχε ΤΕΣΣΕΡΙΣ.
Βέβαια, η ιδεολογικά υποταγµένη στη ∆ύση καθωσπρέπει Αριστερά θα θεωρήσει ότι τα δεδοµένα της Βενεζουέλας δεν είναι αξιόπιστα, αλλά αν αυτό ισχύει µε αποδείξεις, δεν υπάρχει καµία αµφιβολία ότι η φιλοδυτική αντιπολίτευση µε τον Γκουαϊντό θα το είχε κάνει βούκινο. Η Κούβα, που εµβολίασε τον πληθυσµό της µε δικά της εµβόλια και που συστηµατικά θεραπεύει τους αρρώστους µε δικά της φάρµακα από την αρχή της πανδηµίας, είχε κάτω από πέντε θύµατα συνολικά την περασµένη βδοµάδα.
Η Ινδονησία, µε γενική χρήση ιβερµεκτίνης και µε εµβολιασµό περίπου του 40% του πληθυσµού (πάνω από 200 εκατοµµύρια), όλο τον ∆εκέµβριο είχε κάτω από δέκα θανάτους ηµερησίως από κορονοϊό.
Βέβαια, στη Ρωσία µε το γενικά αντιεµβολιαστικό κλίµα σε µεγάλο µέρος του πληθυσµού είχαµε περί τους 1.000 νεκρούς την ηµέρα, δηλαδή σχεδόν όσο και στις ΗΠΑ, αλλά σε χώρες µε πιο ήπια αντιµετώπιση των ανεµβολίαστων όπως η Σουηδία και η Πορτογαλία είχαµε πολύ λιγότερους θανάτους από τις χώρες που ακολουθούν τη νευρωτικά αυταρχική πολιτική της Ελλάδας και της Γαλλίας στο ζήτηµα του εµβολιασµού.
Οσο για τα φάρµακα, το παλιό και σε µεγάλο βαθµό ασφαλές αντικαταθλιπτικό φλουβοξαµίνη έπειτα από κλινικές µελέτες σε έγκυρα επιστηµονικά περιοδικά φαίνεται να αναδεικνύεται και αυτό ως χρήσιµο φάρµακο µε καλά αποτελέσµατα για αποφυγή θανάτων και επικίνδυνων µορφών της νόσου, το οποίο δεν πρόλαβαν ακόµη οι «ειδικοί» του ΠΟΥ να απαγορεύσουν και να απαξιώσουν.
Τα πειραµατικά φάρµακα της Merck και της Pfizer εγκρίθηκαν «σε κατάσταση ανάγκης» από τον οργανισµό φαρµάκων των ΗΠΑ και σε συγκινητική «αντιρατσιστική» πρωτοβουλία η Νέα Υόρκη τα παραχωρεί µε προτεραιότητα στους µαύρους.
Μήπως αυτό µοιάζει µε πείραµα; Μήπως η πολιτική των αριστερών υποσηµειώσεων στην αποτυχηµένη πολιτική της ∆ύσης είναι κι αυτή ένα από τα µοιραία αυτογκόλ που κινδυνεύουν να µας φέρουν την αυταρχική ∆εξιά στα πράγµατα για την επόµενη δεκαετία;
Ισως η µόνη σωστή πολιτική νοµίζω ότι είναι ο ελεύθερος και µη καταναγκαστικός εµβολιασµός µε όλα τα υπάρχοντα εµβόλια, συµπεριλαµβανοµένων των εµπειρικά αποτελεσµατικότατων και ασφαλών εµβολίων της Κούβας και όχι µόνο των εταιρειών της ∆ύσης, συνδυασµένος µε δωρεάν µαζικά τεστ και χρήση των παλαιών φαρµάκων όπως η ιβερµεκτίνη, η φλουβοξαµίνη κ.λπ. και ακόµη σε τελευταία επιλογή και των πανάκριβων καινούργιων φαρµάκων της ∆ύσης καθώς και των φτηνών της Κούβας. Οσο καθυστερούµε να πάρουµε µια τέτοια τοποθέτηση τόσο ισχυροποιούµε τις πιθανότητες να έχουµε άλλη µια τετραετία µε Μητσοτάκη στην κυβέρνηση και µια ισχυρή άκρα ∆εξιά να επωφελείται από τα αδιέξοδα της επίσηµης πολιτικής που δεν χρησιµεύουν παρά να σώζουν τα κέρδη των Pfizer κ.λπ. καθώς και το… φούσκωµα των χρηµατιστηρίων, ετοιµάζοντας νέα κρίση όταν σκάσουν και αυτές οι «φούσκες».
Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος είναι συνταξιούχος επίκουρος καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Paris Diderot στο Παρίσι
