Ο Κώστας Λαλιώτης έχει έναν πυκνό, σύνθετο λόγο γι αυτό τα κείμενά του πρέπει να διαβάζονται με προσοχή. Δεν είναι επιφανειακά και δεν προσφέρουν στους δημοσιογράφους την είδηση στο πιάτο. Το αντίθετο. Έτσι ακριβώς συνέβη και με την επιστολή του στο «Βήμα της Κυριακής», με αφορμή ένα σχόλιο που τον έφερε να έχει πέσει στις αγκάλες του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα «χωρίς να κρατά τα προσχήματα».
Ασφαλώς και ο Κώστας Λαλιώτης θα διέψευδε ένα τέτοιο μύθευμα. Άλλωστε, η πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, 45 για την ακρίβεια, έχει αποδείξει ότι θα μένει πιστός ακόμα κι αν μείνει μόνος. Έχει αποδείξει ότι η λαϊκή φράση «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα» δεν του ταιριάζει. Ακόμα κι αν είναι ο τελευταίος, θα κρατήσει την πόρτα της Χαριλάου Τρικούπη ανοικτή.
Έτσι από την επιστολή του για λόγους είτε επιφανειακής είτε κουτοπόνηρης πολιτικής αντίληψης, διασπείρεται ως μεγάλη «είδηση» το προφανές. Η αυτονόητη τοποθέτησή του ότι η σχέση του με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΣΥ και το ΚΙΝΑΛ και την Κεντροαριστερά «είναι ιστορικά, πολιτικά και ιδεολογικά αδιατάρακτη, είναι διαχρονικά δεδομένη και αδιαμφισβήτητη».
Και κάπως έτσι, κάποιοι νόμιζαν ότι ξεμπέρδεψαν και τον «επανέφεραν» στην τάξη θεωρώντας ανοήτως ότι δεν θα πήγαινε ένα βήμα παραπέρα. Μόνο που πήγε.
Έτσι ο Κ. Λαλιώτης, συνέχισε. Και ασφαλώς επεσήμανε την ανάγκη αυτόνομου λόγου, αυτοδύναμης στρατηγικής και σαφών προγραμματικών θέσεων με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης «τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ και τη Δεξιά».
Μόνο που έβαλε έναν τεράστιο αστερίσκο που σε πολλούς εκ των συντρόφων του στο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ-ΚΙΝΑΛ, πρέπει να είναι μαχαιριά στην καρδιά.
Και αυτό γιατί, επισημαίνει ότι ο αυτόνομος λόγος και η αυτόνομη στρατηγική δεν μπορούν να σημαίνουν ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητας του κόμματος, δεν μπορούν να σημαίνουν ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας.
Αναφέρει χαρακτηριστικά στην επιστολή του:
«Βεβαίως ο θετικός αυτοπροσδιορισμός με τον αυτόνομο λόγο, την αυτοδύναμη στρατηγική και τον διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠαΣοΚ και της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξής μας».
Φαντάζομαι ότι όσοι εντός του ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ-ΚΙΝΑΛ, είχαν χαρεί με το ολίγον προβοκατόρικο σχόλιο περί εναγκαλισμού του Λαλιώτη με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αυτονόητη διάψευσή του μάλλον θα το έχουν μετανιώσει. Τους έδωσε δουλειά για το σπίτι… Να ξεσκονίσουν την ιστορία του κόμματος.