Οδήγησε συνολικά 16.600 χιλιόμετρα για 55 μέρες και έγινε ο πρεσβευτής που επιφορτίστηκε να μεταφέρει συμβολικά δώρα και ένα μήνυμα ειρήνης από τον δήμαρχο της Αρχαίας Ολυμπίας Ευθύμη Κοτζά στο δήμαρχο της Χιροσίμα, Yasco Suehiro, στα πλαίσια των εκδηλώσεων μνήμης για τη συμπλήρωση των 73 χρόνων από τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα (6 Αυγούστου 1945).
Ο λόγος για τον Έλληνα «μοτο-ταξιδευτή» Κώστα Μητσάκη ο οποίος κατάφερε να πραγματοποιήσει με επιτυχία την ταξιδιωτική πρόκληση «Δρόμος Ειρήνης 2018» από την Αρχαία Ολυμπία στην Χιροσίμα.
Το οδοιπορικό του Κωνσταντίνου Μητσάκη ξεκίνησε στις 11 Ιουνίου ολοκληρώθηκε 55 ημέρες αργότερα έχοντας διασχίσει συνολικά εννέα Ευρωπαϊκές και Ασιατικές χώρες και έχοντας καλύψει μία συνολική απόσταση 16.600 χλμ. στο μεγαλύτερο μέρος της κατά μήκος της διαδρομής του Υπερσιβηρικού Δρόμου, ο οποίος τερματίζει στο λιμάνι του Βλαδιβοστόκ (Άρχοντας της Ανατολής), στις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού, έχοντας διασχίσει: Ελλάδα, Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία-Σιβηρία, Μογγολία, Ν. Κορέα και Ιαπωνία.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των χωρών; «Σε όλες τις τελευταίες χώρες του εγχειρήματος, αλλά και όλες αυτές που έκανα τα προηγούμενα χρόνια, εμείς ως Έλληνες έχουμε πολύ καλή αντιμετώπιση από τον κόσμο. Έχω πάει σε 120 χώρες και το ελληνικό διαβατήριο είναι αυτό που μετράει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα. Μας θεωρούν απόγονους του Μ. Αλεξάνδρου και σαν τον λαό που έχει δώσει τον πολιτισμό σε όλο τον κόσμο. Μαθαίνουν ότι είμαι Έλληνας και έχω καλύτερη φιλοξενία και σαφώς καλύτερη βοήθεια. Μέσα από διαδίκτυο πλέον οι άνθρωποι με την διαφορετική κουλτούρα γνωρίζουν πολλά πράγματα για την Ελλάδα. Γνωρίζουν για τα νησιά μας και τα αξιοθέατά μας, αλλά γνωρίζουν ότι έχουμε ως χώρα μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Μας συμπαραστέκονται με κάθε τρόπο. Επίσης μας εμψυχώνουν και μας λένε ότι μπορούμε να ξανασταθούμε σύντομα στα πόδια μας», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Κώσταντίνος Μητσάκης.
Για τον ίδιο, σχολιάζοντας το τελευταίο του εγχείρημα, τονίζει ότι ήταν μια πρόκληση «καθώς μετά από 33 χρόνια ταξιδιών σε όλα τα σημεία της γης φέτος είχα επιφορτιστεί με την ομολογουμένως αξιοζήλευτη αποστολή να μεταφέρω -εκτός από τα δώρα- κι ένα μήνυμα ειρήνης στο δήμαρχο της μαρτυρικής Χιροσίμα από τον δήμαρχο της Αρχαίας Ολυμπίας. Σύμμαχος μου και συνοδοιπόρος μου σε όλη τη διαδρομή ήταν η μοτοσικλέτα μου, η Honda η οποία εκτός από βενζίνη και 3 αλλαγές λαδιών κινήθηκε απροβλημάτιστα ξεπερνώντας με ευκολία όλες τις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες της διαδρομής αλλά και τις ποικίλες κλιματολογικές συνθήκες. Είμαι ενθουσιασμένος και δικαιωμένος που τα κατάφερα. Σε όλο μου το ταξίδι είχα μεγάλη τύχη, καθώς δεν αντιμετώπισα κάποιο θέμα υγείας ή μηχανικό πρόβλημα της μοτοσικλέτας μου. Διένυσα για παράδειγμα 16.600 χιλιόμετρα και δεν είχα ούτε μία φορά λάστιχο».
Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος Μητσάκης καθ’όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του ήταν οι ακραίες καιρικές συνθήκες. «Σε πολλές χώρες την περίοδο που πήγα αντιμετώπισα ακραίες συνθήκες. Στην Ιαπωνία και την Κορέα για παράδειγμα ήρθα αντιμέτωπος υψηλές θερμοκρασίες, κοντά στους 38 βαθμούς Κελσίου και τρομερά υψηλή υγρασία άνω του 90%. Η κατάσταση ήταν αφόρητη και αυτό έκανε το εγχείρημά μου δύσκολο. Επίσης ένα εξίσου μεγάλο πρόβλημα σε τέτοια ταξίδια είναι η μοναξιά. Την βιώνεις σε μεγάλο βαθμό, γιατί αναγκάζεσαι να είσαι μόνο πάνω σε μία μηχανή, αλλά και στον προορισμό μόνος. Έχεις μόνο πίσω στη θέση του συνεπιβάτη τις αποσκευές και μικρά ενθύμια από κάποιες χώρες. Το δυσκολότερο κομμάτι σε αυτά τα εγχειρήματα είναι η αρχή. Στην αρχή ενός ταξιδιού έχεις πρόβλημα. Όμως όταν ξεκινήσεις τα πράγματα γίνονται ευκολότερα και κάθε ημέρα που περνάει σε πεισμώνει για να πας στην επόμενη με μεγαλύτερη δύναμη. Ξεχνάς τις δυσκολίες της προηγούμενης διαδρομής και σχεδιάζεις με πάθος την επόμενη. Κάθε μέρα είναι μοναδική».
Ο Έλληνας μοτοσικλετιστής αναλύοντας όλες αυτές τις εμπειρίες που αποκόμισε τα τελευταία χρόνια, αλλά και για τις μελλοντικές προκλήσεις επισήμανε πως: «κάθε ταξίδι είναι για εμένα μια μεγάλη τράπεζα εμπειριών. Αυτό δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει. Είναι ψηφιακές αναμνήσεις που βρίσκονται στο μυαλό μου και θα με συνοδεύουν για πάντα. Όσο για την συνέχεια; Ακόμη δεν σκέφτομαι κάτι, γιατί γύρισα πρόσφατα. Θα ξεκουραστώ και μετά τον Φεβρουάριο – Μάρτιο θα ανοίξω τους χάρτες μου και θα αποφασίσω που θα πάω. Σίγουρα τα ταξιδέψω σε νέα μέρη, σε μέρη που δεν έχω πάει ή σε μέρη που με κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον. Κάθε νέο ταξίδι είναι δύσκολο και δαπανηρό. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια έχω κάποιους χορηγούς που με στηρίζουν και με βοηθούν οικονομικά να υλοποιήσω τους στόχους μου».
Στο ίδιο έργο θεατές ήταν μέχρι και το 2005 η γυναίκα του, η οποία εδώ και 13 χρόνια αποφάσισε να απέχει συνειδητά. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, με θυμάμαι να βρίσκομαι πάνω σε μία σέλα. Η μόνη που έχει στην οικογένεια αυτοκίνητο είναι η γυναίκα μου, η οποία μέχρι το 2005 με ακολουθούσε και αυτή σε κάθε ταξίδι. Μετά ήρθε ο γιος μας και αναγκάστηκε να μείνει εκτός προγραμμάτων και ταξιδιών. Εγώ όμως συνεχίζω. Το καλοκαίρι για παράδειγμα ήμουν περιοδεία με τον γιο μου για 20 μέρες. Πήγαμε μαζί στην ίδια σέλα στην Κεντρική Ευρώπη, στην Βόρεια Αφρική, οδηγήσαμε στην Σαχάρα και οι εμπειρίες μας ήταν μοναδικές. Μα το σημαντικότερο όλων είναι ότι μπορέσαμε να αναπτύξουμε μια μοναδική σχέση μεταξύ πατέρα και γιού».
Τέλος, αναφερόμενος στην αγάπη του, την μηχανή, ο Κώστας Μητσάκης αποκάλυψε ότι: «για μένα η μηχανή είναι τρόπος ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτήν. Δεν είναι απλά ένα μέσο μετακίνησης. Αντιπροσωπεύει την ελευθερία, μια ανοικτή νοοτροπία, ανοικτούς ορίζοντες. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου μακριά της».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ