Με είχες εντυπωσιάσει όταν –εσύ, ένας ψηφοφόρος της ΝΔ– είχες ταχθεί υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις σου. Βέβαια, είχες δώσει κι άλλα δείγματα νηφάλιας κρίσης. Ο,τι θεωρούσες θετικό επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το έλεγες, χωρίς να επιστρατεύεις το πολιτικό σου πρόσημο ως φίλτρο στις κρίσεις σου.
Ετσι, δεν εξεπλάγην που καιρό τώρα άρχισες να προβληματίζεσαι με κάποιες επιλογές της σημερινής κυβερνήσεως και του κ. Μητσοτάκη προσωπικά. Θυμάμαι τι μου έλεγες για τον επικεφαλής της ΕΥΠ, στηλιτεύοντας την κυβερνητική αμηχανία και αφωνία αργότερα για το προσφυγικό και τώρα για τις νέες διοικήσεις των νοσοκομείων, την ΕΡΤ με τους ημέτερους και την κορύφωση των μεικτών παραγωγών κ.ά.
Ώσπου ήρθε η υπόθεση Διαματάρη και ξεσπάθωσες. Απαράδεκτη χαρακτήρισες την κάλυψη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Και καπάκι, που λένε οι πιτσιρικάδες, μου τηλεφώνησες εκνευρισμένος από τη διαρροή για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την Τουρκία, η οποία ακυρώθηκε με… νέα διαρροή.
Είπες χαρακτηριστικά: «Πολλά μυγάκια μαζεύονται στο κυβερνητικό παρμπρίζ. Φοβάμαι ότι θολώνει πολύ γρήγορα». Ε λοιπόν, φίλε μου, σε ανάλογες επισημάνσεις προβαίνει κι ένας σοβαρός αρθρογράφος φιλοκυβερνητικής εφημερίδας με αφορμή την υπόθεση Διαματάρη. Άκου:
«Η κυβέρνηση έχει ήδη παρελθόν. Από τις διοικήσεις των ΕΛΠΕ και της ΕΥΠ μέχρι τις διοικήσεις των νοσοκομείων και το τάχα αλληγορικό βιογραφικό του εκδότη του “Εθνικού Κήρυκα” έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνεται ένα παθητικό ικανό να υποσκάψει μια από τις κεντρικές επαγγελίες της ΝΔ – περί αξιοκρατίας και ανάδειξης της αριστείας».
Αυτά γράφει ο Μιχάλης Τσιντσίνης στην «Καθημερινή» (5.12.2019), σε άρθρο υπό τον τίτλο «Ζημιές». Μόνο που το παθητικό αυτό δεν απειλεί να υποσκάψει απλώς τα περί αξιοκρατίας και αριστείας. Μαζί με τις επιπτώσεις από άλλες αστοχίες και επιλογές σε ζητήματα κυβερνησιμότητας, όλα αυτά θα λειτουργήσουν κάποια στιγμή σωρευτικώς και συντριπτικά για την κυβέρνηση.
Ποια στιγμή; Μα τότε που τα «μεγάλα» (οικονομία, προσφυγικό, ελληνοτουρκικά) θα προκαλούν ισχυρές δονήσεις στην κοινωνία και αναπόφευκτη φθορά στους κυβερνώντες. Τότε όλα τα «χαμηλής έντασης» προαναφερθέντα –αυτά δηλαδή που σήμερα φαίνεται να μην κοστίζουν στην κυβέρνηση– θα πάρουν άλλη διάσταση. Καταλυτική για την κυβερνητική εικόνα.
Μην έχεις αμφιβολία, αγαπητέ μου. Το προσφυγικό και τα ελληνοτουρκικά δεν παλεύονται. Ηδη η κυβέρνηση πληρώνει τον προεκλογικό λαϊκισμό της γραμμής της στο μεταναστευτικό/προσφυγικό. Οσο για την επιδείνωση στα ελληνοτουρκικά, λίγα μπορεί να καταφέρει ο Μητσοτάκης.
Όπως άλλωστε και ο Τσίπρας, αν ήταν αυτός πρωθυπουργός. Διότι η χώρα είναι έρμαιο της μοίρας της: αδίστακτος, ισχυρός γείτονας, τον οποίο έχουν ανάγκη οι μεγάλοι – και προπάντων οι Αμερικανοί. Αν θυμάσαι, αυτά σου έλεγα και προ καιρού. Θερμό επεισόδιο μικρής διάρκειας και «ειρηνιστική» παρέμβαση των ΗΠΑ «για να τα βρούμε». Ουσιαστικά για να συζητήσουμε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Άφησα για το τέλος τα εσωτερικά της ΝΔ (διαφοροποίηση Σαμαρά κ.λπ.). Νομίζω ότι δεν κινδυνεύει τώρα ο Μητσοτάκης. Για πολλούς, προφανείς λόγους. Ομως θυμήσου τούτο: όπως τα σημερινά «μικρά», έτσι και η δυναμική Σαμαρά θα λειτουργήσει σωρευτικώς και συντριπτικά. Οχι για να ανατραπεί η κυβέρνηση. Αλλά για να χάσει τις εκλογές ο Μητσοτάκης.
ΥΓ.: Δεν ανέφερα τα οικονομικά, όπου ενδέχεται να κερδίσει πόντους ο Μητσοτάκης. Ομως γι’ αυτά θα μιλήσουμε αναλυτικά προσεχώς.
