Ο Ντον Τζιουζέπε Μπερναντέλι, ιερέας εδώ και 47 χρόνια, υπηρετούσε στο Μπέργκαμο της Ιταλίας, μια από τις περιοχές που έχουν πληγεί όσο ελάχιστες άλλες από την πανδημία του κορονοϊού.
Ο Μπερναντέλι έπασχε από χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα και η ενορία του είχε φροντίσει να του αγοράσει έναν αναπνευστήρα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας.
Στις 15 Μαρτίου ο 72άχρονος Ιταλός ιερέας –βλέποντας άλλους συνανθρώπους του να πεθαίνουν αβοήθητοι– έλαβε μια εξαιρετικά γενναία απόφαση και έδωσε τον αναπνευστήρα του σε έναν νεότερο ασθενή προκειμένου να σωθεί εκείνος. Λίγες ημέρες αργότερα ο Μπερναντέλι πέθανε ενώ ο νεαρός Ιταλός σώθηκε.
Το παράδειγμα του Μπερναντέλι «φωνάζει» αυτό που διαπιστώνουμε όλοι με τραγικό τρόπο κάθε μέρα, ότι οι ηγεσίες του «ελεύθερου κόσμου» δεν φρόντισαν ώστε τα δημόσια υγειονομικά συστήματα να είναι θωρακισμένα για την αντιμετώπιση τέτοιων κινδύνων, την εκδήλωση των οποίων οι επιστήμονες είχαν σαφώς προαναγγείλει.
«Η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας» είχε γράψει ο Ζαν-Πολ Σαρτρ αλλά οι παγκόσμιοι ηγέτες-νάνοι κερδοσκοπούν με τον θάνατο επενδύοντας στην απελπισία, γιατί η διαφορά ανάμεσα στους μεγάλους ηγέτες και τους κορυφαίους managers είναι χαοτική.
Οι πρώτοι φροντίζουν για τους ανθρώπους που υπηρετούν ενώ οι δεύτεροι για τα οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετούν.
Την προηγούμενη δεκαετία με την παγκόσμια οικονομική ύφεση επικράτησε σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη η άποψη «μην αφήσετε να σας κυβερνούν οι κοινωνιστές πολιτικοί που καταστρέφουν την οικονομία περιορίζοντας την επιχειρηματικότητα και τις αγορές. Εμπιστευτείτε αυτούς που έχουν επιτύχει στη ζωή τους δημιουργώντας οικονομικές αυτοκρατορίες». Με άλλα λόγια προέτρεπαν «μην ακολουθείτε τα μαύρα πρόβατα που συνασπίζονται κατά του λύκου, εμπιστευτείτε το μαχαίρι του τσοπάνη που ασκεί επιτυχώς το εμπόριο νωπού κρέατος».
Ο νεοσυντηρητισμός και η σχολή του Σικάγου θριάμβευσαν με απελπιστικά ελάχιστες εξαιρέσεις, τα μαύρα πρόβαλα εκδιώχτηκαν, τα ψήγματα κοινωνικού κράτους ιδιωτικοποιήθηκαν και η ανθρωπότητα γύρισε τους δείκτες του ρολογιού της Ιστορίας μερικούς αιώνες πίσω.
Η μερκελική ΕΕ δίνει τον τόνο προσβλέποντας στην εκμετάλλευση των πληττόμενων «συνεταίρων» από τον κορονοϊό δανείζοντας τοκογλυφικά ένα μικρό μόνο μέρος (540 δισ. όταν ακόμη και ο ανερμάτιστος Τραμπ ρίχνει 4,4 τρισ.) από το ταμείο διάσωσης, το αποθεματικό του οποίου δημιουργήθηκε από τη φορολογία των λαών της ΕΕ που συνεισέφεραν στη δημιουργία του.
Ο Μακρόν μαζί με εννιά χώρες ζητούσε την έκδοση ευρωομολόγου, αλλά τελικά υποτάχθηκε στις βουλές της Γερμανίας, όπως ευθυγραμμίστηκε και με τον Τραμπ που συνεχίζει το εμπάργκο κατά της Κούβας και της Βενεζουέλας και ενώ ο γγ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ζητάει την άρση του. Κατά τα λοιπά, στο εσωτερικό συνεχίζει να εκφωνεί διαγγέλματα (σας θυμίζει κάτι;).
Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε δηλώνει κυνικά ότι «τασσόμαστε κατά […] και δεν θέλω να σκεφθώ ποιες συνθήκες θα μας άλλαζαν τη γνώμη», ενώ το πάλαι ποτέ παράδειγμα κοινωνικού κράτους Σουηδία εφαρμόζει ασμένως τη θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» για να διασώσει (λέει) την παραπαίουσα οικονομία, επιτυγχάνοντας να πεθαίνουν οι Σουηδοί χωρίς μέτρα κοινωνικής προστασίας και συνάμα να διαλύεται η οικονομία τους.
Ο διαπρύσιος (μπροστοτράγος) οπαδός της «αγέλης» Μπόρις Τζόνσον, που προέταξε έναντι της δημόσιας υγείας την επιτυχία του Brexit, κατέληξε να διαλύσει το κάποτε πανίσχυρο βρετανικό ΕΣΥ και τελικά να ασθενήσει σοβαρά και ο ίδιος.
Στην Ελλάδα, η οποία μετά τα μνημόνια της καταστροφικής δεκαετούς κρίσης πήγε να σηκώσει κεφάλι, αποφασίστηκε να οδηγηθούμε σε μεγαλύτερη ύφεση επιδοτώντας την ανεργία που καλπάζει και όχι την εργασία και την κατανάλωση.
Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ο επικίνδυνος Μπολσονάρο που μιλούσε για «απλή γριπούλα» τελεί υπό περιορισμό από τον στρατό που τον στήριζε, ενώ ο ανεκδιήγητος Τραμπ, που δεν έλαβε κανένα μέτρο, που μιλάει για «κινεζοϊό», που κατηγορεί τους γιατρούς και τους νοσηλευτές ότι κλέβουν και πουλάνε τους αναπνευστήρες, που εμφανίζεται με τον υπουργό Αμυνας να σχεδιάζει επέμβαση στη Βενεζουέλα, που κόβει τη χρηματοδότηση στον ΠΟΥ, προωθεί αμφιλεγόμενες ουσίες στις οποίες έχει επιχειρηματικά συμφέροντα.
Τα διαγγέλματα για στήριξη και προστασία των λαών δεν καθησυχάζουν κανέναν, γιατί θυμίζουν τις επιγραφές στα σαλούν της Αγριας Δύσης: «Don’t shoot the piano player» (μην πυροβολείτε τον πιανίστα).
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
