Μεξικό: Αποκαταστάθηκε αντιφασιστική τοιχογραφία 40 μέτρων που είχε ζωγραφιστεί το 1934

Μεξικό: Αποκαταστάθηκε αντιφασιστική τοιχογραφία 40 μέτρων που είχε ζωγραφιστεί το 1934

Μια τοιχογραφία της δεκαετίας του 1930 στο Μεξικό που προειδοποιεί για την άνοδο του φασισμού θα αποκαλυφθεί ξανά στο κοινό μετά από χρόνια εργασιών για την αποκατάστασή της.

Η τοιχογραφία, η οποία τιτλοφορείται «Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας», καλύπτει έναν τοίχο 40 μέτρων σε μια αποικιακή αυλή στη Μορέλια του Μιτσοακάν και απεικονίζει μια ιστορία διώξεων και αντίστασης από τη βιβλική εποχή έως τη σύγχρονη εποχή.

Στο εν λόγω έργο, γιγαντιαίες φιγούρες βρίσκονται σε δωμάτια καλυμμένα με νύξεις για τον Χριστιανισμό, την Ισπανική Ιερά Εξέταση και την Κου Κλουξ Κλαν, ενώ υπάρχουν ζωγραφισμένα ναζιστικά και κομμουνιστικά σύμβολα, καθώς και εργαλεία βασανιστηρίων.

Ζωγραφισμένη το 1934, ήταν η πρώτη μεγάλη δημιουργία του Φίλιπ Γκάστον και του Ρούμπεν Καντίς, δύο καλλιτεχνών που γεννήθηκαν από Εβραίους μετανάστες στις ΗΠΑ και ζούσαν στο Λος Άντζελες σε μια εποχή πολιτικής αναταραχής.

«Ο κόσμος άλλαζε», δήλωσε η Σάλι Ράντικ, εκτελεστική διευθύντρια του Ιδρύματος Philip Guston. «Ερχόταν ο φασισμός, η Κου Κλουξ Κλαν ήταν στο Λος Άντζελες», πρόσθεσε.

Δεν είναι ξεκάθαρο πώς δύο 21χρονοι Αμερικανοί -οι οποίοι έγιναν στη συνέχεια διάσημοι καλλιτέχνες- κατέληξαν να ζωγραφίσουν μια τοιχογραφία σε μια μικρή πόλη του Μεξικού, αν και φαίνεται ότι ενθαρρύνθηκαν να πάνε εκεί από τον Ντέιβιντ Αλφάρο Σικιέρος, έναν πρωτοπόρο της μεξικανικής τοιχογραφίας, αναφέρει δημοσίευμα του Guardian.

Μετά τη μεξικανική επανάσταση (1910-20), καλλιτέχνες όπως ο Σικέιρος και ο Ντιέγκο Ριβέρα, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Φρίντα Κάλο, προσπάθησαν να διηγηθούν την εθνική ιστορία σε έναν εν πολλοίς αναλφάβητο πληθυσμό ζωγραφίζοντάς την σε επική μορφή σε δημόσιους τοίχους και κτίρια.

Στη Μορέλια, ο Γκουστάβο Κορόνα, ο πρύτανης του πανεπιστημίου, ήθελε να μετατρέψει την πόλη σε «τη Φλωρεντία του Μεξικού» προσκαλώντας καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν τοιχογραφίες – μεταξύ άλλων σε όλο το κτήριο του 18ου αιώνα που στέγαζε τότε το πανεπιστήμιο, είπε ο Ράντιτς. «Ο Γκάστον και ο Κάντις άδραξαν την ευκαιρία να κάνουν ό,τι ήθελαν με αυτόν τον τοίχο των 1.000 τετραγωνικών ποδιών», σημείωσε η Ράντικ.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της, η τοιχογραφία έμεινε κρυμμένη και σχεδόν ξεχάστηκε. Τριάντα χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ξανά «τυχαία», την ώρα που εργάτες εκτελούσαν εργασίες συντήρησης. «Παρατήρησαν ότι υπήρχε ένα ψεύτικο τείχος», είπε η Ράντικ. «Όταν το άνοιξαν, συνειδητοποίησαν ότι η τοιχογραφία βρισκόταν εκεί».

Μέχρι τότε ήταν σε κακή κατάσταση: κατεστραμμένη από την υγρασία και καλυμμένη με βρωμιά. «Αλλά το γεγονός ότι έμεινε σε αυτή την κατάσταση για τόσα χρόνια, μπορεί στην πραγματικότητα να συνέβαλε στη διατήρησή της», ανέφερε η ίδια. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για την αποκατάσταση της ζημιάς και την αναβίωση των αρχικών της χρωμάτων.

Documento Newsletter