Ολοι χάρηκαν που επιτέλους εγκαινιάστηκε το μετρό Θεσσαλονίκης, ιδίως οι πολίτες και οι επιχειρηματίες της περιοχής που στέναξαν από χρόνια σκόνης και λαμαρίνας. Και όλοι –σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα– ενθουσιάστηκαν με τη «μεταφύτευση» των αρχαιολογικών ευρημάτων στον σταθμό Βενιζέλου. Οσοι δεν χειροκρότησαν την εργολαβικής στιλπνότητας επανατοποθέτηση των αρχαίων είναι ζηλιάρηδες, μίζεροι ή βαλτοί, σύμφωνα με την κυβέρνηση.
Οσοι θυμούνται πόσα χρόνια χάθηκαν, πόσα ψέματα ειπώθηκαν (με τέσσερα χρονοδιαγράμματα παράδοσης του έργου που δεν τηρήθηκαν), πόσα δισ. ξοδεύτηκαν στο πιο ακριβό μετρό της Ευρώπης και πώς καταστράφηκε ένα μοναδικό κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης είναι αγνώμονες μπροστά στο τεχνολογικό «θαύμα». Οσοι αναρωτιούνται πώς γίνεται να τοποθετήθηκαν στο ίδιο επίπεδο ρωμαϊκά και βυζαντινά ευρήματα, όσοι θυμούνται πόσα εκατομμύρια πληρώσαμε στους εργολάβους εξαιτίας των καθυστερήσεων, όσοι θεωρούν το «θαύμα» στον σταθμό Βενιζέλου ως τη μεγαλύτερη πολιτική, οικονομική και πολιτιστική εξαπάτηση των τελευταίων 50 χρόνων είναι προβληματικοί ή ανιστόρητοι. Η κυβερνητική επιλογή του ξεπατώματος και του «φυτέματος» των ευρημάτων δεν οδήγησε ούτε σε γρηγορότερη αποπεράτωση του έργου ούτε σε μείωση του κόστους (εδώ γελάμε με τα 3 δισ. που στοίχισε) ούτε σε ακέραιη μεταφορά του αρχαιολογικού πολεοδομικού ευρήματος, αφού καταστράφηκε ένας σπάνιος αρχαιολογικός χώρος με εκατοντάδες τεκμήρια και περιορίστηκε σε ένα μουσείο μες στον σταθμό. Πρόκειται για έγκλημα και όχι για θαύμα. Για ένα ντεκόρ που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Τόσο ψεύτικο που ακόμη και ο πρωθυπουργός δεν είχε κανένα πρόβλημα να πατήσει με το σκαρπίνι του πάνω στην πέτρα.
