Η κυβέρνηση θυμίζει την ιστορία του δεσμοφύλακα με τον βαρυποινίτη που τις νύχτες πριόνιζε με λίμα τα κάγκελα του κελιού του και όταν ο πρώτος τον ρώτησε τι κάνει εκείνος απάντησε: «Παίζω βιολί». Στην απορία του δεσμοφύλακα «μα δεν ακούω μουσική» ο βαρυποινίτης απάντησε με νόημα: «Θα την ακούσεις το πρωί».
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση ζεν (διαλογισμού), η οποία τοποθετείται στον αντίποδα της πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι εμείς.
Η ακρίβεια συνεχίζει να τραβάει την ανηφόρα και η ακραία φτώχεια μαστίζει όχι πια τους ευάλωτους αλλά και τους μέχρι χθες αποκαλούμενους «νοικοκυραίους» των μεσαίων εισοδημάτων.
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που το παρατεταμένο καλοκαίρι έστειλε ανήμερα του «όχι» τον κόσμο στις παραλίες. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τι έχει να γίνει όταν το ενεργειακό κόστος για θέρμανση θα απορροφά το 60% ενός μέσου μισθού ή το 80% μιας σύνταξης, με αποτέλεσμα να ζήσουμε την εποχή των παγετώνων σε μια περίοδο που η κλιματική κρίση λιώνει γοργά και επικίνδυνα τους πάγους.
Η ρήτρα αναπροσαρμογής με τα νέα τιμολόγια ρεύματος (σε πολύχρωμα μπιλιετάκια), που επανέρχεται με την αλλαγή του χρόνου, σπέρνει αβεβαιότητα στους καταναλωτές, με την απόλυτη βεβαιότητα ότι τα τιμολόγια θα είναι κατά πολύ αυξημένα.
Αλλωστε η κυβέρνηση διατείνεται ότι οι επιδοτήσεις τελειώνουν τον Δεκέμβριο και ότι το μόνο που μπορεί να επηρεάσει τα τιμολόγια είναι ο ανταγωνισμός (εδώ γελάμε πρώτα, για να κλάψουμε μετά) μεταξύ των παρόχων ρεύματος.
Η αλαζονεία της κυβέρνησης –ως απότοκη της διπλής εθνικής κάλπης– δεν κάμπτεται ούτε από τη σφαλιάρα της δεύτερης αυτοδιοικητικής κάλπης ούτε από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ένας στους δύο πολίτες βλέπει αρνητικά το έργο της ούτε από τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των αγροτών της Θεσσαλίας, των εργαζομένων αλλά και πολιτών για την επικίνδυνη στάση της Ελλάδας στο παλαιστινιακό ούτε ακόμη από την εσωκομματική γκρίνια που πλέον δεν κρύβεται.
Ακουμπώντας στο 41%, η κυβέρνηση περιμένει σαν τον δεσμοφύλακα να ακούσει το επόμενο πρωί μουσική από τη λίμα του βαρυποινίτη. Και θα την ακούσει.
Τότε όμως η διάγνωση του «μετατραυματικού στρες» θα γίνει από την εμφανή διαταραχή που αναπόδραστα θα βιώνει η κυβέρνηση.
Το οποίο «μετατραυματικό στρες» βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μετά τα συνεχή αρνητικά γεγονότα των τελευταίων μηνών.
Καθίζηση στις διπλές εθνικές εκλογές, παραίτηση του ηγέτη Αλέξη Τσίπρα έπειτα από 15 χρόνια, ματαίωση των βεβαιοτήτων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης με την εκλογή Κασσελάκη, αυτοδιοικητικές κάλπες.
Η τελευταία δήλωση του Θοδωρή Δρίτσα «είναι υποχρεωμένος (σ.σ.: ο Κασσελάκης) να ιδρύσει ένα δικό του κόμμα» το επιβεβαιώνει.
«Τότε, λοιπόν, γιατί απαγορεύεται σε έναν επαναστάτη, να αυτοκτονήσει»
Τάσος Λειβαδίτης
