Περίοδος μεταγραφών. Η χαρά των οπαδών αλλά και των αθλητικών ΜΜΕ. Δεκάδες ονόματα υποψήφιων μεταγραφικών στόχων παρελαύνουν καθημερινά αλλά το αποτέλεσμα είναι αντιστρόφως ανάλογο του θορύβου που δημιουργείται…
Οι μεταγραφές γίνονται με το σταγονόμετρο, οι ελπίδες που προσφέρονται είναι πολλές αλλά το τελικό αποτέλεσμα πενιχρό. Τα ψώνια από το περίφημο «πάνω ράφι» έχουν αρχίσει και γίνονται απλησίαστα για τις ελληνικές ομάδες, τα λεφτά είναι πολλά αλλά οι Ελληνες επενδυτές δεν έχουν όρεξη να τα διαθέσουν και κοιτάζουν να ψωνίσουν από τα κάτω ράφια της μεταγραφικής αγοράς ή ακόμη καλύτερα από πανέρια. Ας είναι καλά, η Αιόλου και η Πατησίων…
Οι λόγοι που πλέον ορισμένες ομάδες έχουν λεφτά αλλά οι ιδιοκτήτες τους δεν σκοπεύουν να τα διαθέσουν είναι πολλοί. Για παράδειγμα:
1.Αν κοιτάξουμε τις τέσσερις μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου μας, θα δούμε ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως πρώτα από όλα στρέφονται στις… παλιές αγάπες. Αυτές ξέρουμε, αυτές εμπιστευόμαστε. Κι ας γνωρίζουν όλοι ότι σπάνια η δεύτερη φορά είναι τόσο καλή όσο η πρώτη. Σε τέτοιες περιπτώσεις χαμηλώνουν οι απαιτήσεις, σημαίνει ότι με πρόσχημα την αγάπη της εξέδρας, κυνηγάμε έναν στόχο που αν έρθει με λιγότερα χρήματα από ότι την προηγούμενη φορά, θα έχουμε πετύχει το απόλυτο: και μεταγραφή δοκιμασμένη και σταματάμε τη μουρμούρα για τις (μη) μεταγραφές…
Μια ματιά στον Τύπο δείχνει ότι ο Ολυμπιακός φέρεται να κυνηγάει Κάμπελ και Βάις; Η ΑΕΚ τον Σκόκο (όπως και κάθε καλοκαίρι από την ημέρα που έφυγε…), ενώ φέρνει πίσω τον Κλωναρίδη. Ο ΠΑΟΚ για μια ακόμη σεζόν φέρεται να μιλάει με τους Βιεϊρίνια, Στοχ και Μακ. Ακόμη και ο Παναθηναϊκός που είναι πνιγμένος από τα χρέη, φέρνει τον Ισραηλινό Αλτμαν που υποτίθεται κυνηγάει εδώ και δύο μεταγραφικές περιόδους. Ακόμη και σε διοικητικό επίπεδο θέλει την επιστροφή του Νίκου Νταμπίζα στη θέση του τεχνικού διευθυντή! Τον οποίο Νταμπίζα, είχαν διώξει από το «τριφύλλι» το 2014, επειδή δεν τον ήθελαν οι οργανωμένοι γιατί είχε παίξει μπάλα στον Ολυμπιακό…
2.Η οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τη χώρα, ουσιαστικά έχει βάλει απαγορευτικό στους καλούς ξένους παίκτες, που ακούνε Ελλάδα και τρέχουν να φύγουν. Οι ομάδες αναζητούν «λαχεία» μεταξύ παικτών αμφιβόλου αξίας και φέρνουν καραβιές από τέτοιους που ψάχνουν τη… χρυσή ευκαιρία. Για να έρθει «όνομα» πλέον στην Ελλάδα των μνημονίων θα πρέπει να έχουν τελειώσει τα ψωμιά του (Καρντόσο, Μπερμπάτοφ, Εσιέν, Αλμέιδα κλπ) ή να τον γνωρίζουν οι παράγοντες μόνο από το… football manager!
3. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες έχουν κάνει τους προγραμματισμούς τους και όταν ξεκινούν το βασικό στάδιο προετοιμασίας τους έχουν σχεδό όλους τους παίκτες στη διάθεση ους και αφήνουν το πολύ 1-2 θέσεις ανοιχτές στο ρόστερ για «λαχείο» ή κάποια προσθήκη της τελευταίας στιγμής. Στην Ελλάδα, όλα κυλούν σε ρυθμούς… σιέστας! Και επικοινωνιακά ακούμε ότι «ψάχνουν λαβράκια ή κάτι εξαιρετικό ή την ιδανική ευκαιρία». Δηλαδή , τι; Δήθεν ψάχνουν δήθεν αλλά δεν βρίσκουν, ταλεντάρες ή παικταράδες τους οποίους (άγνωστο πώς;) δεν τους έχει προσέξει καμία άλλη ευρωπαϊκή ομάδα και που θα δεχθούν να έρθουν με ελάχιστα χρήματα σε έναν αναξιόπιστο πρωτάθλημα, που θωρείται από τα πλέον διεφθαρμένα στον κόσμο…
Κατανοώ ότι πλέον λεφτά δεν υπάρχουν. Και αν υπάρχουν, δεν διατίθενται αφού δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναμπούν στο ταμείο. Ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν πλέον το 25 εκατ. ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι περισσότερες ομάδες στη Σούπερ Λίγκα φυτοζωούν. Όμως από τους μικρούς δεν έχεις απαιτήσεις. Από τους μεγάλους του ελληνικού πρωταθλήματος όμως; Μόνοι τους άλλωστε οι επενδυτές τους, όταν λήγει η προηγούμενη σεζόν διαλαλούν στους οπαδούς τους ότι θα κάνουν τις ομάδες τους… ομαδάρες, ότι θα τις κάνουν πανίσχυρες, ότι θα κάνουν μεταγραφές αξίας και όχι φθηνές αγορές. Ακόμη και στον πνιγμένο από χρέη Παναθηναϊκό, που οι παίκτες φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον, ακούμε ότι θα ψωνίσει από το «πάνω ράφι»!
Και περιμένει ο οπαδός τον παικταρά, αλλά παικταρά δεν βλέπει. Και του βαφτίζουν σούπερ ήρωες σωρό από μέτριους ποδοσφαιριστές με καλούς ατζέντηδες που βρίσκουν τρόπο να βγάλουν εύκολα λεφτά στην ψωροκώσταινα. ..
