Μετά τις Ευρωεκλογές, τι; (ΙΙ)

ΚΙ ΑΛΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ;

Με τα εσωτερικά μας, φοβάμαι ότι προκαλούμε πλήξη. Το ενδιαφέρον του κοινού για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ κρατιέται με ενέσεις. Τα ίδια πρόσωπα, με σταθερό μενού και με την προσωπική κριτική ως υποκατάστατο της πολιτικής. Σαν ένα talent show, όπου βαθμολογούμε διαρκώς τον τραγουδιστή, άλλοτε κραδαίνοντας αριστερόμετρο, άλλοτε σοβαρόμετρο και τώρα τελευταία το επιτυχόμετρο. Όσοι το επισείουν, άραγε πόσο συχνά επιτυγχάνουν οι ίδιοι;

Τα απερχόμενα όργανα αναδείχθηκαν από τα “παλιά μέλη” (του 2019), σε ένα συνέδριο που έγινε μέσα στην πανδημία (2022) κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε ακόμη πως με το 32% στην τσέπη έκανε διευθετήσεις μεριδίων εξουσίας. Μεσολάβησαν όμως οι δέκα μήνες που άλλαξαν τον κόσμο (τουλάχιστον τον συριζαϊκό). Ελπίζω ότι φτάνουμε πια στο τελευταίο επεισόδιο, όσο πεισματάρικο κι αν είναι το χθες.

Ανεξάρτητες πηγές επιβεβαίωσαν πρόσφατα ότι πρόκειται πράγματι για ένα σήριαλ. Ομολόγησαν με πίκρα την αλήθεια, ότι αντί για ένα mega ρεσάλτο, είχαμε ένα κάθε 3 – 4 μήνες, λες και κάποιος σκηνοθέτης μεροληπτούσε υπέρ Κασσελάκη και σαλαμοποιούσε τους αντιτιθέμενους. Ο συγγραφεύς της ανάρτησης όντως συμβούλευε τον Νοέμβρη τους «βιαστικούς» να αναβάλουν το ρεσάλτο τους για το συνέδριο ή για την επομένη των ευρωεκλογών…

ΕΓΓΥΗΤΕΣ, ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Ο ΣΥΡΙΖΑ της κανονικότητας, χωρίς πλέον τον οιωνεί ιδρυτή του, με την κεντροαριστερή στροφή του και τον νέο ηγέτη του δημιουργεί ευλόγως κραδασμούς, επισφάλειες κι αβεβαιότητες. Ακόμη και πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι είναι επιφυλακτικοί απέναντι στους νεωτερισμούς.

Παρουσιάζονται λοιπόν τινές εγγυητές της φυσιογνωμίας του και απαιτούν να γίνουν τα αναγκαία DNA test που θα αποδεικνύουν την γνησιότητα της συνέχειας. Με μια μεταφυσική επιμονή, κάποιοι εξ ημών δηλώνουν αλλιώτικοι. Είναι, λέει, μύστες των αχράντων κι ως εκ τούτου έχουν αυξημένα καθήκοντα και δικαιώματα.

Δεν μας είναι καθόλου άγνωστη αυτή η αντίληψη κι εκφράζεται διαχρονικά από τα ίδια πρόσωπα. Ιδιαιτέρως οι λεγόμενοι πασοκογενείς το είχαμε πάρει πολλάκις το οδυνηρό μάθημα ότι είμασταν κατάλληλοι μόνο για τον νάρθηκα κι όχι για το ιερό, όπου εγκαταβιούσαν οι «φύλακες του ναού».
Κι όλη η προηγούμενη περίοδος χάθηκε για τον ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς σε αυτές τις αρλούμπες.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΣ

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι είναι μεν λίγο παλιομοδίτικα και συντηρητικά όλα αυτά, ωστόσο είναι ανθρώπινα και κατανοητά. Πρέπει λοιπόν ν’ αντιμετωπίζονται με “καρτερικότητα” από τους νεότερους, που επιθυμούν να είναι φορείς καινοτομίας. Στο φινάλε, αυτές οι βραχνές σάλπιγγες της Ιεριχούς υποτίθεται ότι ηχούν υπέρ της ακεραιότητας της φυσιογνωμίας κι όχι από κάποια ιδιοτέλεια.

Καταγγέλλεται λοιπόν στην γνωστή ανάρτηση Καρτερού ο αυταρχισμός των διώξεων (;!) που δρομολογεί υποτίθεται εσωκομματικές διεργασίες μετάλλαξης, προς ένα κόμμα ΙΧ. Προ ολίγων μηνών η βασική απόδειξη αυτής της μεταλλαξιογόνου επίδρασης Κασσελάκη ήταν η «κεντροαριστερά». Είχε τότε η μιαρή παρεισφρήσει και σε ένα ιερό κομματικό ερωτηματολόγιο, ως βέβηλο ερώτημα. Μήπως; Άραγε; Ίσως; Λιγάκι;

Παραλίγο να έχουμε τότε την ανατροπή του Λονδίνου. Οι ίδιοι άνθρωποι, λίγους μήνες μετά, μας αφηγούνται ότι η αξιέραστος «κεντροαριστερά» είναι έτοιμη να πάει στην εκκλησία νυφούλα και το μόνο πρόβλημα που βλέπουν είναι ο μεταλλαξιογόνος.

Τι λένε όμως οι υπόλοιποι εγγυητές, φρουροί, 87άρηδες κ.ο.κ.; Την ίδια στιγμή κάνουν διάφορες προτάσεις παράκαμψης της θεσμικής λειτουργίας και πρακτικής ρευστοποίησής μας, στην προσδοκία εκπλήρωσης ενός απελπισμένου έρωτα προς το ΠΑΣΟΚ, άγνωστης μάλιστα ανταπόκρισης.

Στη θέση των κλειστών συνεδρίων που απλώς αποτυπώνουν, όπως μας λένε, αγωνίες συσχετισμών και ρόλων ήρθε η ώρα να δοθεί ρόλος και ψήφος σε κάθε πολίτη που αυτοπροσδιορίζεται να επιλέξει αυτός την εναλλακτική διακυβέρνηση με προγραμματική ενότητα!

Αυτή η πρόταση δημοψηφίσματος, όπου θα μετέχει κάθε πολίτης που αυτοπροσδιορίζετα,ι δυσκολεύεται επιπλέον στο να αρθρώσει και συγκεκριμένα το ερώτημα που θ’ απαντηθεί με διλημματικό τρόπο, ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Παρ’ όλα αυτά μας ξεκαθαρίζουν ότι χρειάζεται ένας άλλος οδικός χάρτης, που δεν θα παραπέμπει σε εσωστρεφή συνέδρια, αλλά θα καθιστά τους πολίτες ενεργούς και συνεπισπεύδοντες.
Με πολύ πρωτότυπο τρόπο προασπίζουν την ακεραιότητα της συριζαϊκής μας φυσιογνωμίας! Χωρίς συνέδρια και τα τοιαύτα, αλλά με μια έκρηξη βολονταρισμού όπου θα εναγκαλιστούμε αίφνης με όσους μέχρι χθες αλληλοϋποβλεπόμασταν. Έστω, αλλά τουλάχιστον αυτούς τους ρωτήσανε πρώτα; Ή πρόκειται να προσφερθούμε προκαταβολικώς και μάλιστα δημοψηφισματικά να δηλώσουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι παντοιοτρόπως και χωρίς όρους σε κάποιον που δεν ξέρουμε καν ποιος είναι, τι λέει κι αν μας θέλει για παρέα του ή όχι;

Αυτή είναι μια συγκεκαλυμμένη αυτοδιάλυση κι άνευ όρων προσχώρηση, που ταιριάζει σε ένα στράτευμα όχι απλώς ηττημένο, αλλά ταπεινωμένο. Σε ποια ακριβώς μάχη νιώθουν ότι ταπεινώθηκαν οι εμπνευστές αυτής της ασυνάρτητης πρότασης; Οι συνεχείς εναλλαγές στον πολιτικό τους προσανατολισμό (κεντροαριστερά), στις προτεινόμενες διαδικασίες (δημοψηφίσματα, υπογραφές κ.λπ.) και κυρίως οι παρασκηνιακές συνεννοήσεις με ανθρώπους άλλων κομμάτων μόνο για προάσπιση ακεραιότητας δεν μου φαίνεται και μάλιστα «φρουρών». Αυτοί οι φρουροί πολλά φρου-φρου κι αρώματα χρησιμοποιούν.