Ύστερα από το χαμό που προκάλεσαν οι αφίξεις των χολιγουντιανών σταρ Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός και Ματ Ντίλον, ήρθε η ώρα το φεστιβάλ να ξαναβρεί την πραγματική του ταυτότητα.
Τα φώτα χαμήλωσαν τις τελευταίες μέρες αλλά το φεστιβάλ δεν έχασε τον προσανατολισμό του. Ύστερα από το γκλάμορους χρώμα των πρωτοκλασάτων επισκεπτών που θάμπωσαν με τη φινέτσα, την ευγένεια – άπαντες υποκλίνονται στην αφοπλιστική συμπεριφορά του Ματ Ντίλον- αλλά και κάποιες περίεργες δηλώσεις τους (η αναφορά της Μπινός στον Άγιο Παΐσιο ξένισε αρκετούς και προβλημάτισε ακόμη περισσότερους) ήρθε η ώρα να αναλάβουν δράση οι γνήσιοι… κινηματογραφόφιλοι. Ενόψει και των βραβείων της Κυριακής, τα πηγαδάκια πυκνώνουν με τους υποστηρικτές κάποιων «ξεχωριστών» ταινιών να συγκρούονται με εκείνους τους σινεφίλ που έχουν την ακριβώς αντίθετη γνώμη.
Στις τρεις ελληνικές ταινίες που βρίσκονται στο διαγωνιστικό και διεκδικούν τον Χρυσό Αλέξανδρο, το φιλμ του Δημήτρη Νάκου «Το κρέας» έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές παρά το σκληρό θέμα του (ένας φόνος σαν αυτούς που παρακολουθούμε συνεχώς και καθημερινά από τα τηλεοπτικά κανάλια, ταράζει την ηρεμία σε χωριό της ελληνικής επαρχίας), το «Arcadia» του Γιώργου Ζώη έχει μεν αρκετούς και φανατικούς υποστηρικτές αλλά υπάρχουν και αντιδράσεις από μερίδα θεατών που δεν συμφωνούν με τον τρόπο που στοχάζεται ο σκηνοθέτης πάνω στο θέμα της απώλειας, ενώ το «Αγαπούσε τα λουλούδια» του Γιάννη Βεσλεμέ είναι άλλη μια απολαυστική βουτιά στο ιδιόρρυθμο και εξαιρετικά ενδιαφέρον σινεφίλ σύμπαν του σκηνοθέτη, ο οποίος ταυτίζει το ζήτημα της απώλειας – σημείο αναφοράς σε δεκάδες φιλμ του φετινού φεστιβάλ- με εκείνο της ενηλικίωσης.
Στις ξένες ταινίες η «Άκρη της νύχτας» του Τούρκερ Σούερ είναι ένα στιβαρό πολιτικό δράμα με τα ηθικά διλήμματα των βασικών χαρακτήρων (ένας υπολοχαγός του τουρκικού στρατού οδηγεί τον αδελφό του στο στρατοδικείο) να περιστρέφονται γύρω από το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016 στην Τουρκία, ενώ το παλαιστινιακό ζήτημα αποτυπώνεται με έντονη γλαφυρότητα στο «Καλές γιορτές» του Σκάνταρ Κόπτι, μέσω της ιστορίας ενός παλαιστινίου που ζει στην Χάφα και της εβραίας συντρόφου του, που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και οι επιθυμίες που εκφράζουν έχουν, δυστυχώς για εκείνους, ακριβώς αντίθετη πορεία.
Διαβάστε επίσης:
Η Κόρα Καρβούνη στο Documento: «Πάντα η απάντηση είναι η αγάπη»
Ο πυρηνικός μυστικισμός του Σαλβαδόρ Νταλί
Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Θα περάσουν 3-4 χρόνια μέχρι να ξανακάνω συναυλία (Videos)