Ο πόλεμος στη Γάζα είχε παύσει προσωρινά, με τις προσπάθειες ωστόσο των διαμεσολαβητριών χωρών για γενικότερη εκεχειρία να συνεχίζονται. Ωστόσο πέρα από το περίπλοκο διπλωματικό πεδίο, αλλά σε άμεση σχέση με αυτό, πυρήνας αυτής της κατάπαυσης πυρός ήταν Ισραηλινοί πολίτες που απήχθησαν από τη Χαμάς, οι οποίοι ανταλλάχθηκαν με Παλαιστίνιους κρατούμενους στο Ισραήλ, που υφίστανται την καταπίεση τόσο του στρατού όσο και των εποίκων στη Δυτική Οχθη.
Περισσότεροι από 8.000 Παλαιστίνιοι κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές, στοιχείο που καταδεικνύει πόσο μικρή είναι η αναλογία της ανταλλαγής (ένας Ισραηλινός για τρεις Παλαιστίνιους). Παράλληλα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο όρος «κρατούμενοι» είναι παραπειστικός από πλευράς Ισραήλ, αφού οι περισσότεροι από αυτούς είναι έγκλειστοι χωρίς να κατηγορούνται για κάποιο αδίκημα, ενώ αρκετοί είχαν συλληφθεί όταν ήταν ανήλικοι…
Επιστροφή από τους νεκρούς
Η εννιάχρονη Εμιλι Χαντ επανενώθηκε με τον πατέρα της Τόμας Χαντ ύστερα από 49 μέρες στα χέρια της Χαμάς. Ο τελευταίος ανέφερε στο CNN ότι η κόρη του είχε χάσει βάρος και ότι το πρόσωπό της ήταν χλομό όταν τη συνάντησε μετά την αιχμαλωσία της. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι όμηροι κρατούνταν σε εγκαταστάσεις πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Παρ’ όλα αυτά, δήλωσε στη γνωστή ανταποκρίτρια Κλαρίσα Γουόρντ ότι οι όμηροι είχαν αρκετό φαγητό και νερό για να επιβιώσουν. «Η Εμιλι ήταν τόσο πεινασμένη που έμαθε να τρώει σκέτο ψωμί με ελαιόλαδο» σημείωσε.
Η εννιάχρονη είπε στον πατέρα της ότι κανείς δεν τους χτύπησε, αλλά τα παιδιά μπορούσαν να κάνουν λίγα πράγματα, όπως να ζωγραφίζουν ή να παίζουν με κάρτες. Η ιστορία της μικρής Εμιλι είχε αίσια κατάληξη, όμως δεν ήταν εξαρχής έτσι τα πράγματα. Η μικρή απάχθηκε από το κιμπούτς Μπέρι, μια από τις κοινότητες που δέχτηκαν επίθεση στα νότια του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης η Εμιλι βρισκόταν σε άλλο σπίτι, ο πατέρας της είχε αποκλειστεί και δεν κατάφερε να έρθει σε επαφή μαζί της. Μετά τη μάχη τον ενημέρωσαν ότι βρέθηκε το πτώμα της.
Σύμφωνα με αμερικανικά ΜΜΕ, ο Τόμας Χαντ αναφώνησε ανακουφισμένος «Ναι!», καθώς θεωρούσε ότι ο θάνατος της μικρής του κόρης ήταν προτιμότερος από το να την κρατούν όμηρο οι μαχητές της Χαμάς στη Γάζα. Μετά την απελευθέρωσή της η μικρή φέρεται να ψιθυρίζει αντί να μιλάει κανονικά. «Πρέπει να βάλω το αυτί μου στο στόμα της για να καταλάβω τι λέει» αναφέρει ο Τόμας Χαντ. Η μητέρα της χάθηκε από καρκίνο όταν ήταν δύο ετών. Το πρώτο που έκανε η Εμιλι όταν αισθάνθηκε ασφάλεια ήταν να ζητήσει το κινητό του πατέρα της και να βάλει ένα τραγούδι της Μπιγιονσέ – και από τότε άρχισε να χαμογελάει ξανά.
Η ενσάρκωση του πόνου
Από την άλλη πλευρά, μια εκ των Παλαιστίνιων κρατουμένων που απελευθέρωσε το Ισραήλ ήταν η Ισρά Τζαμπίς. Συνελήφθη το 2015, όταν το αυτοκίνητό της τυλίχτηκε στις φλόγες από μια δυσλειτουργία, προκαλώντας της σοβαρά εγκαύματα, ενώ έχασε οχτώ δάχτυλα. Η Ισρά μετακόμιζε στην Ιερουσαλήμ από τη Δυτική Οχθη μαζί με τον γιο της, Μουτασίμ, χωρίς τον σύζυγό της. Μητέρα και γιος είχαν το δικαίωμα να εγκατασταθούν στην Ιερουσαλήμ επειδή είχαν γεννηθεί εκεί, όχι όμως και ο πατέρας. Ετσι το ζευγάρι αποφάσισε να απομακρυνθεί για μερικά χρόνια προκειμένου το παιδί να έχει καλύτερη εκπαίδευση.
Στο αυτοκίνητο με το οποίο μετακινούνταν υπήρχε και μια φιάλη υγραερίου. Το όχημά της έμεινε από μηχανικά προβλήματα αρκετές φορές στον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ. Μερικά χιλιόμετρα έξω από την αρχαία πόλη η Ισρά είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε έναν απόστρατο Ισραηλινό αστυνομικό. Ο αστυνομικός την ανάγκασε να παραμείνει στο αυτοκίνητο όσο αυτό τυλιγόταν στις φλόγες, καθώς έκρινε ότι η Ισρά ήταν τρομοκράτισσα που ήθελε να κάνει επίθεση αυτοκτονίας με τη φιάλη υγραερίου.
Το δικαστήριο την καταδίκασε σε έντεκα χρόνια φυλάκιση, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τη μαρτυρία του αστυνομικού. Στη φυλακή Χα Σαρόν που εξέτιε την ποινή της η Ισρά δεν είχε την απαραίτητη ιατρική φροντίδα σύμφωνα με τη μεγαλύτερη αδερφή της, Μόνα. Για να τη δει η Μόνα στο νοσοκομείο αναγκάστηκε να φορέσει ρούχα που παρέπεμπαν σε θρησκευόμενη Εβραία, καθώς μιλά άπταιστα ισραηλινά. Ετσι κατάφερε να δει φευγαλέα την αδερφή της και δυσκολεύτηκε να την αναγνωρίσει καθώς τη φρουρούσε στενά ένας Ισραηλινός αστυνομικός. Οταν αυτός αντιλήφθηκε την παρουσία της Μόνα, εκείνη προφασίστηκε ότι έχασε τον δρόμο της. Δύο μήνες αργότερα επέστρεψε με τους γονείς της για να δουν την Ισρά. Ο πατέρας μόλις αντίκρισε την κόρη του αναλύθηκε σε λυγμούς.
Η «μητέρα» των αυτιστικών
Η 59χρονη Γκαμπριέλα Λάιμπεργκ και η 17χρονη κόρη της Μία είναι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ. Το Σάββατο 7 Οκτωβρίου φιλοξενήθηκαν στο κιμπούτς Νιρ Γιτζάκ από την Κλάρα Μάρμαν, αδερφή της Γκαμπριέλα. Οταν ξεκίνησε η επίθεση πολλά μέλη της οικογένειας κρύφτηκαν στο κρησφύγετο, αλλά οι εισβολείς της Χαμάς κατέστρεψαν το σπίτι και τις απήγαγαν μεταφέροντάς τες στη Γάζα. Από εκείνη την ημέρα ο Μόσε Λάιμπεργκ, σύζυγος της Γκαμπριέλα, περίμενε τη σύζυγο και την κόρη του.
Η Γκαμπριέλα είναι διευθύντρια θεραπευτικού κέντρου στη ΜΚΟ Shekel – Ενταξη για Ατομα με Αναπηρία, όπου λειτουργεί ως μητρική φιγούρα για δεκάδες παιδιά και ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού, παρέχοντας υποστήριξη σε πολλές οικογένειες. Την περίμεναν όλοι. Η Μία είναι μαθήτρια σε σχολή καλών τεχνών με ειδίκευση στη μουσική.
Ο Εϊτάν, φίλος της Μία, μίλησε για την εγκαρδιότητά της: «Εφτασα στο σχολείο στην 7η δημοτικού, νέο παιδί σε μια δύσκολη περίοδο στη ζωή μου, και με φρόντισε. Είναι η καλύτερη φίλη που έχω». Μια άλλη φίλη της πρόσθεσε: «Οσο φρικτά κι αν περνάει τώρα, πρέπει να ξέρει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που την περιμένουν και τη σκέφτονται. Οτι δεν είναι μόνη». Την ημέρα της απαγωγής ο σκύλος της Μία, Μπέλα, που ήταν μαζί της στο κιμπούτς, εξαφανίστηκε. Από τότε ο Μόσε την αναζητά για να μπορέσει να ξαναβρεθεί με τη Μία που επέστρεψε από την ομηρία. Μεταξύ άλλων προσπάθησε να δει αν δόθηκε για υιοθεσία από εθελοντές.
Η δασκάλα με τη χρυσή καρδιά
Η Κλάρα Μάρμαν είναι επίσης ένα αγαπητό μέλος της κοινότητας του κιμπούτς Νιρ Γιτζάκ. Τριάντα χρόνια εκπαιδευτικός, έχει ισχυρές σχέσεις με τις οικογένειες της κοινότητας. Η κόρη της, Μαγιάν Σιγκάλ-Κόρεν, ανέφερε στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης προτού την απελευθερώσουν: «Η σύνδεση μεταξύ της μαμάς μου και των δύο αδερφών της είναι ισχυρή, δεν είναι τυχαίο που πήγαν μαζί στη Γάζα. Η μαμά μου είναι η πιο αγαπητή γυναίκα στον κόσμο. Είναι παιδαγωγός εδώ και τριάντα χρόνια και φροντίζει όλα τα παιδιά στο κιμπούτς. Θέλω τη μαμά μου και την οικογένειά μου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο γιατί τους χρειάζομαι».
Καταγγελίες για ξυλοδαρμό
Ο 16άχρονος Μοχάμεντ Νεζάλ είναι ένας από τους εφήβους που απελευθέρωσαν οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις (IDF). Σύμφωνα με την ισραηλινή ΜΚΟ B’Tselem, που καταγράφει τις αδικίες σε βάρος των Παλαιστινίων, τον Σεπτέμβριο του 2023 υπήρχαν 180 ανήλικοι Παλαιστίνιοι σε ισραηλινές φυλακές. Ο Νεζάλ ανέδειξε το ζήτημα των συνθηκών κράτησης των Παλαιστινίων. Σε δηλώσεις που μετέδωσε το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων Anadolu σημείωσε ότι μερικοί κρατούμενοι έχασαν τις αισθήσεις τους από ξυλοδαρμούς που υπέστησαν από τους Ισραηλινούς φύλακες. Επίσης, ο Νεζάλ αναδεικνύει άλλη μια πτυχή της καταστολής που επιβάλλει το Ισραήλ στους Παλαιστίνιους. Ο έφηβος συνελήφθη κοντά στην Τζενίν στη Δυτική Οχθη και τέθηκε υπό τη λεγόμενη «διοικητική κράτηση». Αυτή χρησιμοποιείται από το Ισραήλ ως δήθεν προληπτικό μέτρο, ουσιαστικά για την επ’ αόριστον κράτηση χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη.
Μάλιστα οι Παλαιστίνιοι δεν δικάζονται από τα πολιτικά δικαστήρια αλλά από στρατοδικεία. Συχνά τους απαγορεύεται η πρόσβαση σε δικηγόρους και στην εις βάρος τους δικογραφία. Κρατούνται τακτικά σε απομόνωση για μεγάλα διαστήματα και υποβάλλονται σε πληθώρα άλλων μορφών κακοποίησης. Το Ισραήλ είναι η μόνη «αναπτυγμένη» χώρα στον κόσμο που δικάζει τα παιδιά σε στρατιωτικά δικαστήρια και το σύστημά του έχει επανειλημμένως επικριθεί και καταγγελθεί από μεγάλους διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς για παραβίαση των πιο βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Ο Νεζάλ, ο οποίος όταν επέστρεψε στο σπίτι του διαπιστώθηκε ότι έχει κατάγματα στο σώμα του, ανέφερε ότι οι ισραηλινές δυνάμεις έκαναν συνεχείς επιδρομές στα κελιά, χτυπώντας βάναυσα τους κρατούμενους. «Μερικοί έχασαν τις αισθήσεις τους εξαιτίας του ξυλοδαρμού. Νομίζω ότι πέθανε κάποιος, αλλά δεν μάθαμε τίποτε γι’ αυτόν. Αλλοι έκλαιγαν από τη σκληρότητα των βασανιστηρίων» δήλωσε ο Νεζάλ κατά την παράδοσή του στην οικογένειά του. Να σημειωθεί ότι η ισραηλινή κυβέρνηση απαγόρευσε τόσο τους πανηγυρισμούς κατά την παράδοση των Παλαιστίνιων κρατουμένων όσο και το ανέμισμα σημαιών της Παλαιστίνης, καθώς θα αποτελούσαν «υποστήριξη στην τρομοκρατία» και όσοι προέβαιναν σε αυτές τις πράξεις θα συλλαμβάνονταν, ακόμη και οι πρόσφατα απελευθερωθέντες κρατούμενοι.
Γιόρτασε υπό κράτηση τα τέταρτα γενέθλιά της
Η Ισραηλινοαμερικανίδα Αβιγκέιλ Ιντάν ήταν μόλις τριών χρόνων όταν την άρπαξαν όμηρο από το σπίτι της, όπου οι γονείς της σκοτώθηκαν από ενόπλους της Χαμάς. Επέζησε και πήγε στο σπίτι των γειτόνων της, της οικογένειας Μπρόντατς, αλλά αργότερα απήχθη μαζί με την οικογένεια. Η Αβιγκέιλ έκλεισε τα τέσσερα χρόνια της ενώ ήταν υπό κράτηση.
Και η Χαγκάρ Μπρόντατς αφέθηκε ελεύθερη μαζί με τα παιδιά της Ορια, Γιουβάλ και Οφρι. Βρίσκονταν στο κιμπούτς Κφαρ Αζά όταν η Χαμάς χτύπησε, σύμφωνα με τον Αβιχάι Μπρόντατς, σύζυγο της Χαγκάρ. Ο πεθερός της, Σμούελ Μπρόντατς, δήλωσε στο Channel 13 του Ισραήλ: «Τη στιγμή που άκουσα ότι ήταν στα χέρια του Ερυθρού Σταυρού ανακουφίστηκα».
Διαβάστε επίσης: Διεθνής Τύπος: Το Ισραήλ πολιορκεί τη νότια Γάζα – «Χωρίς οδό διαφυγής»
Εφιάλτης χωρίς τέλος στη Γάζα: Ισραηλινό σφυροκόπημα στη Χαν Γιουνίς – «Στόχος οι υπόγειες σήραγγες»
Βόμβες και τον νέο χρόνο υπόσχονται οι Ισραηλινοί
Μέση Ανατολή: Προελαύνει στη Νότια Γάζα ο Ισραηλινός Στρατός – Επικρίσεις από την UNICEF
Μια ζωγραφιά για τα παιδιά της Γάζας – Το κάλεσμα της παλαιστινιακής πρεσβείας στην Ελλάδα