Ψαλίδι στις αποδοχές και μείωση τζίρου στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Πλέον ο εργασιακός μεσαίωνας με τη διάσπαση του οκτάωρου είναι νόμος του κράτους… Οι εργαζόμενοι στην ελληνική αγορά εργασίας καλούνται να διαπραγματευτούν σε ισότιμη βάση με τον εργοδότη τους τον χρόνο εργασίας τους, ώστε να έχουν, σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, περισσότερο χρόνο για την οικογένειά τους και για να μαζέψουν ελιές!
Από την άλλη, οι μεγάλες επιχειρήσεις (όλως τυχαίως ενταγμένες στον ΣΕΒ) διατηρούν το δικαίωμα να αυξάνουν τα κέρδη τους εις βάρος των μικρών επιχειρήσεων αλλά και να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενούς τους εις βάρος της υγείας τους (οι τεχνικοί ασφαλείας θεωρούν σίγουρη την αύξηση των εργατικών ατυχημάτων λόγω υπερκόπωσης, ειδικά στις βιομηχανίας εντάσεως εργασίας)…
Όλα αυτά θα ήταν ιδανικό σενάριο θεατρικής επιθεώρησης αν δεν ήταν η πραγματικότητα που εγκαθίδρυσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όμως αυτή η κατάσταση που μειώνει την αγοραστική δύναμη της μισθωτής εργασίας βάλλει ευθέως και εναντίον της πραγματικής οικονομίας, αφού οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα πρέπει να επιβιώσουν σε συνθήκες μείωσης τζίρου…
Το δίδυμο Μητσοτάκη – Χατζηδάκη συνεχίζει ακάθεκτο το επικοινωνιακό κρεσέντο για να πείσει για το πόσο φιλεργατικές είναι οι νέες διατάξεις. Με αρωγούς τα «πετσοκίνητα» ΜΜΕ διοχέτευσαν ποταμούς ψέματος για να πείσουν ότι δήθεν οι διατάξεις είναι φιλεργατικές… Μέχρι και την οργή του εξέφρασε ο ανεπάγγελτος «σούπερμαν» Κωστής Χατζηδάκης γιατί, όπως έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκαλώντας τη νοημοσύνη και την οργή όλων, «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σέβεται την ισορροπία επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής»!
Τα μεγάλα ψέματα
Αποθρασυμένοι στον μέγιστο βαθμό από το γεγονός ότι επανήλθαν στην κυβέρνηση παρά την καταστροφή που έχουν επιφέρει στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, οι υπουργοί της ΝΔ και βέβαια ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης έχουν επιδοθεί σε κρεσέντο ψεμάτων για να υπερασπιστούν το νομοθετικό έκτρωμα εις βάρος των μισθωτών (αλλά και των μικρομεσαίων που δεν ανήκουν στη δύναμη του ΣΕΒ).
Το κυρίαρχο ψέμα αφορά το ότι το οκτάωρο έχει δήθεν παραβιαστεί από την εξέλιξη στην οικονομία. Οπότε, λένε οι υπουργοί και οι κυβερνητικοί «παπαγάλοι», οι νέες διατάξεις απλώς ρυθμίζουν αυτό που ισχύει στην αγορά εργασίας. Το αληθές είναι βέβαια ότι αντί να τιμωρήσουν την παρανομία, έρχονται και τη νομιμοποιούν εις βάρος του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Όμως δεν μένουν εκεί. Προσπαθούν να πείσουν ότι το ελαστικό δεκάωρο υφίσταται στις εργασιακές σχέσεις από το 1990 και τώρα ήρθε η ώρα του εκσυγχρονισμού του πλαισίου. Το αληθές είναι ότι ο δήθεν εκσυγχρονισμός αποτελεί επιστροφή στον 19ο αιώνα, αφού πλέον το ελαστικό δεκάωρο θα συμφωνείται με ατομική σύμβαση εργασίας και όχι έπειτα από συλλογικές διαπραγματεύσεις. Όποιος θέλει να προσεγγίσει ιστορικά το θέμα θα διαπιστώσει ότι η εξέλιξη της βιομηχανικής κοινωνίας τον 20ό αιώνα στηρίχτηκε ακριβώς στις συλλογικές διαπραγματεύσεις όπου η δύναμη των πολλών (εργατικά σωματεία) αντιστάθμιζε τη δύναμη του ενός (εργοδότη).
Ένα άλλο ψευδές κυβερνητικό επιχείρημα είναι ότι οι εργαζόμενοι γονείς θα έχουν δήθεν περισσότερο χρόνο με το νέο νομοσχέδιο. Το αληθές είναι ότι οι γονείς που εργάζονται δεν θα έχουν περισσότερο χρόνο καθώς αυξάνονται (σχεδόν διπλασιάζονται) οι υπερωρίες και μάλιστα θα «πληρώνονται» με ρεπό!
Αν σ’ αυτό το γεγονός συμπεριληφθεί και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σε μια σειρά από κλάδους καθίσταται προφανές ότι οι μισθωτοί θα έχουν λιγότερο χρόνο και βέβαια λιγότερα χρήματα για να επιβιώσουν… Για να κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των μισθωτών ο ανεπάγγελτος «σούπερμαν» Κ. Χατζηδάκης θεσμοθετεί για πρώτη φορά το σπαστό ωράριο στη μερική απασχόληση.
Έγκλημα η ψηφιακή κάρτα
Σε αντιστάθμισμα όλων αυτών προβάλλεται ως απόλυτη λύση η ψηφιακή κάρτα εργασίας… Το αληθές είναι ότι η ψηφιακή κάρτα εργασίας θα λειτουργήσει (αν λειτουργήσει) πιλοτικά στις αρχές του 2022 για κάποιες (πολύ λίγες) επιχειρήσεις, ενώ για το σύνολο της αγοράς αναμένεται να λειτουργήσει (αν λειτουργήσει) μετά το 2025.
Ωστόσο αυτό που δεν λέει ο Κ. Χατζηδάκης είναι ότι οι υπερωρίες καταγράφονται ψηφιακά από το 2017, άρα ουδέν θα εισφέρει η ψηφιακή κάρτα εργασίας. Αυτό που χρειαζόταν ήταν οι έλεγχοι από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, το οποίο όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη φρόντισε αρχικώς να ξεδοντιάσει (το πρώτο μέλημα του Γ. Βρούτση τον Ιούλιο 2019, όταν εγκαταστάθηκε εκ νέου στο υπουργείο Εργασίας) και τώρα καταργεί ο ανεπάγγελτος υπουργός Κ. Χατζηδάκης.
Η ανασφάλεια σκοτώνει την παραγωγικότητα
Αυτό που είναι δεδομένο είναι ότι σε θεωρητικό επιστημονικό επίπεδο συγκρούονται δύο απόψεις. Η μία θεωρεί ότι οι ελαστικές και επισφαλείς εργασιακές σχέσεις προκαλούν μείωση της εργασιακής δημιουργικότητας και της ποιότητας της εργασίας.
Μάλιστα αυτή η άποψη συσχετίζει την ελαστικοποίηση με την αύξηση της ανεργίας (εκτιμάται ότι θα χαθούν περί τις 38.000 θέσεις εργασίας). Από την άλλη, η Σχολή του Σικάγου, στην οποία ομνύει ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, υποστηρίζει ότι η χαλάρωση της εργασιακής νομοθεσίας διευκολύνει τη μετακίνηση των εργαζομένων, αυξάνοντας έτσι την παραγωγικότητα!
Το ζήτημα το λύνει ο ΟΟΣΑ υπέρ της πρώτης άποψης. Σε σχετική μελέτη του το 2018 υποστηρίζει ότι «η εργασιακή ασφάλεια έχει μεγαλύτερα οφέλη για την οικονομία, δεδομένου ότι αυξάνει τη δημιουργικότητα και μειώνει την ανασφάλεια και αυτό είναι καλύτερο για το σύνολο της οικονομίας».
Όλα αυτά είναι κενό γράμμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις διαλύει κάθε δίχτυ προστασίας της απασχόλησης.
