Η 7η Φεβρουαρίου του 2024 έχει καταγραφεί στην ευρωπαϊκή ιστορία ως η ηµέρα που ο ανώτερος ευρωπαϊκός θεσµός, το Ευρωκοινοβούλιο, καταδίκασε την Ελλάδα (ή, για να ακριβολογούµε, την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη) για πρακτικές που στρέφονται ενάντια στο κράτος δικαίου και στη δηµοκρατία. Αν αποτελεί µια κάποια παρηγοριά για τον πρωθυπουργό της χώρας, δεν είναι µόνος του στο βάθρο των καταδικασµένων. Στέκεται δίπλα του ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορµπάν. «Μα είναι ο Μητσοτάκης, ο οποίος καταθέτει νοµοσχέδιο για τα οµόφυλα ζευγάρια, ίδιος µε τον Ορµπάν;» αναφωνούν οι ντελάληδες του Μαξίµου. Μα ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που ο Μητσοτάκης καταθέτει το σχέδιο νόµου για τα οµόφυλα ζευγάρια ενώ λίγους µήνες πριν δήλωνε ότι δεν ήρθε ακόµη η ώρα: για να µπορεί να πει ότι δεν είναι Ορµπάν.
Με ή χωρίς σχέδια νόµου και προφάσεις, ο Μητσοτάκης µε την επιβεβαίωση 330 ψήφων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και µάλιστα ψήφων απ’ όλα τα κόµµατα, ακόµη και από το Λαϊκό Κόµµα στο οποίο ανήκει ο ίδιος, επιτίθεται στο κράτος δικαίου. Το ψήφισµα της Ευρωβουλής καταδικάζει την ελληνική κυβέρνηση για κατασκοπεία πολιτών, πολιτικών και δηµοσιογράφων, για το έγκληµα του ναυαγίου στην Πύλο, για τη λίστα Πέτσα και πράξεις διαφθοράς, για το δυστύχηµα των Τεµπών, για τη λειτουργία της ∆ικαιοσύνης, για επιθέσεις σε δηµοσιογράφους και παρεµπόδιση της δηµοσιογραφίας και άλλα πολλά.
Και επειδή «karma is a bitch», που λένε και στο Κολάµπια του Μητσοτάκη, στο ψήφισµα του Ευρωκοινοβουλίου η ελληνική κυβέρνηση καταδικάζεται και για τις επιθέσεις και τις προσπάθειες φίµωσης του Documento. Εκτός από τις αναφορές στις επιτηδευµένες και εκβιαστικές αγωγές εναντίον δηµοσιογράφων (SLAPPs), αλλά και στον αποκλεισµό από τη λίστα Πέτσα (αφορούν και τα δύο την εφηµερίδα), στο ψήφισµα υπάρχει ρητή αναφορά στην επιχείρηση εξόντωσης του Documento. Στο ψήφισµα γίνεται αναφορά στον στηµένο φορολογικό έλεγχο εναντίον του Documento προκειµένου να το εξοντώσουν.
Ούτε το επιχείρηµα του 41% ούτε τα επιχειρήµατα ότι όλα αυτά είναι µυθεύµατα και υπόγεια δίκτυα του Documento έπεισαν τους βουλευτές της Ευρώπης. Εχει σηµασία ότι πριν από την ψηφοφορία υπήρξε ολόκληρη επιχείρηση ώστε να πειστούν κυρίως βουλευτές από τα συντηρητικά κόµµατα να µην ψηφίσουν την καταδίκη Μητσοτάκη. Ο Μάνφρεντ Βέµπερ, πρόεδρος του Λαϊκού Κόµµατος και φίλος του Μητσοτάκη, επιχείρησε να περάσει ένα άλλο ψήφισµα ως εναλλακτικό της καταδίκης αλλά δεν έπεισε ούτε τους βουλευτές του.
Περισσότερο και από τους βουλευτές που ψήφισαν την καταδίκη Μητσοτάκη, την ορθότητα του περιεχοµένου του ψηφίσµατος επιβεβαίωσε η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη µε τη στάση της. Οι «Μένουµε Ευρώπη» του παρελθόντος µετατράπηκαν µέσα σε ώρες σε κατήγορους του ίδιου του θεσµού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο Μητσοτάκης ακολούθησε την τακτική που ακολουθεί επί πέντε χρόνια απέναντι στον ξένο Τύπο και στις διεθνείς οργανώσεις που αναφέρονται στη στάση του απέναντι στις δηµοκρατικές λειτουργίες. Τους έβγαλε τυχάρπαστους, ακατάλληλους και εχθρούς της Ελλάδας. Είναι αναµφίβολα τραγικό που µια εκλεγµένη κυβέρνηση στη χώρα ακολουθεί και την τακτική αλλά και τα επιχειρήµατα που ακολούθησε η χούντα το 1969, όταν καταδικάστηκε από το Συµβούλιο της Ευρώπης για κατάλυση της δηµοκρατίας.
Ετσι, φταίνε οι εσωτερικοί εχθροί της χώρας, δηλαδή οι ευρωβουλευτές της, που συνωµότησαν µε τους εξωτερικούς εχθρούς, δηλαδή τους άλλους βουλευτές της Ευρώπης, για να πλήξουν την Ελλάδα. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος ανακάλυψε προσπάθεια να πληγεί ο καλύτερος πολιτικός της Ευρώπης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θυµίζοντας τον Π. Πιπινέλη που στο µακρινό 1969 κατηγορούσε το Συµβούλιο της Ευρώπης ότι επιχειρεί να αµαυρώσει την… επαναστατική κυβέρνηση και τον Γιώργο Παπαδόπουλο. Εχει ο καιρός γυρίσµατα, τόσο πολλά που ο Βορίδης σε ένα γύρισµα συναντά τον παλιό του εαυτό.
Οσοι υποστηρίζουν τη δηµοκρατία στην Ελλάδα κατηγορούνται για κάτι ακόµη από την κυβέρνηση. Οτι στηρίζοντας την καταδίκη Μητσοτάκη θα στερήσουν ευρωπαϊκά κονδύλια από τη χώρα, αφού υπάρχει µεγάλη πιθανότητα, όπως έγινε µε την Ουγγαρία του Ορµπάν, η ΕΕ να θέσει προαπαιτούµενο για τις χρηµατοδοτήσεις την αποκατάσταση του κράτους δικαίου. Είναι πολύ πιθανό το επόµενο διάστηµα, για όσα δεινά απορρέουν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το επιχείρηµα να µην είναι ότι φταίνε οι πόλεµοι ή η παγκόσµια ακρίβεια αλλά οι υποστηρικτές της δηµοκρατίας στην Ελλάδα. Αλλο ένα επιχείρηµα βγαλµένο από τα κιτάπια της πολιτικής λειτουργίας αµέσως µετά τον Εµφύλιο.
Ο Μητσοτάκης δεν υπολόγιζε ότι θα υπάρξει διεθνής κατακραυγή. Θεωρούσε ότι µπορεί να αντιµετωπίζει την έκθεσή του στο εξωτερικό µε τη στεγανοποίηση της πληροφόρησης στο ελληνικό κοινό. Τα πράγµατα όµως έφτασαν σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσµών και θα γίνουν ακόµη δυσκολότερα αφού σε πολλές από τις υποθέσεις ενδεχοµένως να εµπλακεί και ο Ευρωπαίος Εισαγγελέας (έρευνες για κατάχρηση ευρωπαϊκών κονδυλίων που συνδέονται µε τις υποθέσεις). Είναι όµως αυτές οι εξελίξεις απειλή για τον Μητσοτάκη και το 41% που επικαλείται; Ο Μητσοτάκης δεν θα πέσει από ένα ευρωπαϊκό ψήφισµα, όπως δεν έπεσε ούτε η χούντα όταν καταδικάστηκε από ευρωπαϊκό θεσµικό όργανο, όπως δεν έπεσε ο Ορµπάν µετά τη δική του καταδίκη.
Ο Μητσοτάκης όµως επιβαρύνεται µε στοιχεία και αρνητικούς καταλογισµούς που δρουν αθροιστικά και τον φθείρουν. Κυρίως, όµως, µπαίνουν εµπόδιο στους προσωπικούς του σχεδιασµούς. Τα τελευταία δύο χρόνια, γνωρίζοντας ότι σύντοµα δεν θα µπορεί να αντεπεξέλθει σε πιέσεις (δεν µπορείς να ξεγελάς πολλούς για πολύ), έχει σχεδιάσει τη διαφυγή του µέσω αξιώµατος στην Ευρώπη, δίνοντας µάλλον το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Κωστή Χατζηδάκη µε τον οποίο τους συνδέουν πολλά και φυσικά το Predator. Η πρώτη του προσπάθεια, σύµφωνα µε πληροφορίες, ήταν να διερευνήσει αν µπορεί να γίνει γενικός γραµµατέας του ΝΑΤΟ. Με βάση αυτήν του τη φιλοδοξία εµφανίστηκε µε το σύνδροµο του Αµερικανού λοχία να υπερθεµατίζει για κάθε αµερικανική πολιτική επιλογή και να κηρύσσει ως καλό παιδί ακόµη και τον πόλεµο στη Ρωσία.
Ταυτόχρονα επιχειρούσε, µε τη βοήθεια του Βέµπερ, να διεκδικήσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη θέση της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Η κάθοδος όµως της Φον ντερ Λάιεν εκ νέου για τη διεκδίκηση του αξιώµατος µαταίωσε τα σχέδια. Ο Μητσοτάκης φαίνεται να προσπαθεί να εξασφαλίσει ένα ντιλ για να διεκδικήσει αξίωµα µετά το 2027. Φαίνεται σχετικές συζητήσεις να έχουν γίνει και µε τη Φον ντερ Λάιεν όταν την κάλεσε στην Κρήτη και φυσικά µε τον Βέµπερ.
Σοβαρό εµπόδιο στους σχεδιασµούς του φέρνουν οι Γερµανοί στους οποίους δεν είναι ιδιαίτερα συµπαθής και φυσικά το προφίλ του αυταρχικού ηγέτη που καταγράφεται πλέον και στα ψηφίσµατα της ΕΕ. Ποιος θα το έλεγε ότι το Documento και όσα έχει υποστεί από τον Μητσοτάκη θα στέκονταν εµπόδιο στην καριέρα του στας Ευρώπας. Αλλά όλα εδώ πληρώνονται.
