Δύο μέλη του Ρουβίκωνα, ο Γιώργος Καλαϊτζίδης και ο Νίκος Ματαράγκας οδηγούνται σε δίκη με την κατηγορία της ηθικής και φυσικής αυτουργίας σε ανθρωποκτονία ενός εμπόρου ναρκωτικών με το παρατσούκλι «Χαμπίμπι» στα Εξάρχεια το 2016, αναφέρει σε ανακοίνωση της η αναρχική συλλογικότητα και παραθέτει την υπόθεση.
Η δίωξη σε βάρος των Γιώργου Καλαϊτζίδη και Νίκου Ματαράγκα, ασκήθηκε τον Μάρτιο του 2020 και πρόκειται για δίωξη για «ανθρωποκτονία εκ προθέσεως», η οποία βασίζεται σε αμφιλεγόμενες καταθέσεις οι οποίες χαρακτηρίζονται από αντιφάσεις.
Συγκεκριμένα ο Γιώργος Καλαϊτζίδης κατηγορείται ως ηθικός αυτουργός, επειδή είχε τοποθετηθεί δημόσια κατά του εμπορίου ναρκωτικών στην περιοχή των Εξαρχείων, αλλά και ειδικά κατά του «Χαμπίμπι» μετά από επίθεση με μαχαίρι που είχαν δεχτεί παρέα αναρχικών – ανάμεσά τους και ο Γ. Καλαϊτζίδης- από το θύμα και όσους ήταν μαζί του.
Το θύμα είχε δολοφονηθεί με πέντε σφαίρες στη συμβολή των οδών Θεμιστοκλέους και Ερεσού και ένα μήνα αργότερα την ευθύνη της ενέργειας είχαν διεκδικήσει με κείμενο στο Athens Indymedia οι «Ενοπλες Ομάδες Πολιτοφυλάκων». Ηταν η πρώτη και μοναδική εμφάνιση της συγκεκριμένης οργάνωσης.
Διαβάστε επίσης: Αντιφατικές καταθέσεις μαρτύρων στέλνουν σε απολογία δύο μέλη του «Ρουβίκωνα» για τη δολοφονία Χαμπίμπι στα Εξάρχεια
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Ρουβίκωνα:
«Ο αγώνας ενάντια στις ναρκομαφίες που λυμαίνονται την πλατεία των Εξαρχείων έχει πίσω του μια ιστορία δεκαετιών. Και χωρίς αμφιβολία έχει και μέλλον. Στις διάφορες κορυφώσεις του αποκαλύπτεται ξανά και ξανά το ίδιο μοτίβο. Η επιχειρηματικότητα των παράνομων ουσιών με δομή συμμορίας δημιουργεί μια δυστοπία για τον κόσμο των Εξαρχείων. Το κράτος που διατηρεί διασυνδέσεις με τις συμμορίες παρακολουθεί χαιρέκακα την υποβάθμιση της περιοχής, επιχειρώντας να ωφεληθεί με κάθε άμεσο ή σκοτεινό τρόπο.
Σε μια από τις πιο ισχυρές κορυφώσεις αυτού του αγώνα, το 2014-2017, που ξεκίνησε από ένα κύμα ξεκαθαρισμάτων λογαριασμών, περιστατικών βίας και αντικοινωνικού εγκλήματος και κατέληξε με το θάνατο του “Χαμπίμπι” και τις συλλήψεις κατηγορούμενων ως εμπόρων την επόμενη μέρα, το κράτος διέκρινε μια ευκαιρία. Όλα τα δομικά στοιχεία για να στηθεί μια υπόθεση υπήρχαν. Μέλη του Κ*ΒΟΞ, και ο Γ. Καλαϊτζίδης ανάμεσά τους, παραλίγο να δολοφονηθούν από τον “Χαμπίμπι”, το Κ*ΒΟΞ δέχτηκε πυρά δύο φορές (τον Ιούνιο του 2014 και τον Αύγουστο του 2020), ο Ρουβίκωνας πήρε ενεργό μέρος στις μεγάλες τοπικές κινητοποιήσεις, οι αντιπαραθέσεις ήταν διαρκείς και οξύνονταν.
Έχοντας κάνει ήδη μια αποτυχημένη προσπάθεια να συνδέσει μέλη μας με απαγωγή και ξυλοδαρμό μαφιόζων η κρατική καταστολή επένδυσε ξανά στην ίδια τακτική. Αυτή τη φορά η ποινική στόχευση θα έφτανε στο τέρμα, θα προσπαθούσε να στείλει αγωνιστές φυλακή ισόβια.
Άλλωστε είχαν το πιο σημαντικό δομικό στοιχείο. Συλληφθέντες κατηγορούμενους για το ναρκεμπόριο στα Εξάρχεια. Αυτοί λοιπόν κατέθεσαν «πληροφορίες» που τους ζητήθηκαν και αμέσως μετά απλά αποφυλακίστηκαν. Όλοι όσοι κατέθεσαν αποφυλακίστηκαν. Κάποιοι μάλιστα μετά «φιλοτιμήθηκαν» και αναίρεσαν αυτές τις καταθέσεις.
Η πρόθεση μπορεί να ήταν σκοτεινή αλλά το τελικό αποτέλεσμα της σκευωρίας αποδείχθηκε παρωδία.
Κι όμως, τέσσερα χρόνια μετά, μήνες από την εκλογή της Νέας Δημοκρατίας, οι δύο σύντροφοί μας καλούνται να απολογηθούν στον ανακριτή κατηγορούμενοι για ανθρωποκτονία. Ο ανακριτής και ο εισαγγελέας δεν πείθονται, και οι δύο σύντροφοι δεν προφυλακίζονται, δεν τους ορίζεται καν εγγύηση. Παρόλα αυτά το συμβούλιο πλημμελειοδικών πριν λίγες μέρες αποφασίζει να προχωρήσει αυτή η υπόθεση σε δίκη. Γιατί επιμένουν σε μια υπόθεση που μυρίζει από μακριά και που με την κοινή λογική θα καταρρεύσει εκθέτοντας δημόσια μια εντελώς παρακμιακή μεθόδευση;
Κατά τη δική μας άποψη η επένδυση αυτή από μεριάς του κράτους δεν στοχεύει αποκλειστικά στο να ξεφορτωθεί δυο αγωνιζόμενους όταν ολοκληρωθεί η ποινική διαδικασία. Πιο πριν από αυτό υπάρχουν σημαντικά οφέλη για την καταστολή. Από τον αέρα υποψίας που διαχέουν τα ΜΜΕ για την εμπλοκή μας, το αίσθημα του φόβου που «παραδειγματίζει» όσους/ες σκοπεύουν να εμπλακούν σε τέτοιους αγώνες ή με επαναστατικές οργανώσεις, την εκδίκηση για «χαλασμένες δουλειές», τη συκοφάντηση αντιστάσεων και κινημάτων… Και βέβαια την οικοδόμηση ενοχοποιητικών ενδείξεων που θα συνοδέψουν μελλοντικές πολιτικές διώξεις. Αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά τις προθέσεις τους…
Η παρωδία όμως γίνεται πικρή ειρωνεία όταν αυτό το στήσιμο της υπόθεσης γίνεται σε μια επικαιρότητα που ο οχετός της διαπλοκής κράτους/παρακράτους/οργανωμένου εγκλήματος σπέρνει πτώματα στους δρόμους ακόμα και δημοσιογράφων. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν σαφείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους μηχανισμούς που στήνουν σκευωρίες ενάντια σε αυτούς που μάχονται τις μαφίες και στους μηχανισμούς που δρουν σε διαπλοκή με τις μαφίες.
Γι᾽ αυτό άλλωστε όταν υλοποιούν τις μεθοδεύσεις τους αναπαράγουν τον τρόπο που έχουν μάθει να λειτουργούν στο περιβάλλον που κινούνται. Γι᾽ αυτό και η ιστορία που σχεδίασαν για αναρχικούς και αφηγούνται σε αυτή τη δίωξη, περιγράφει το ένα μέλος μας να αποφασίζει μια δολοφονία και να την αναθέτει στο άλλο μέλος μας…
Αυτό είναι το κράτος και οι ποιότητές του. Αυτή είναι η δουλειά της κυβέρνησης και του αγώνα της, να απολαμβάνει όλα τα πιθανά οφέλη της εξουσίας για όσο παραπάνω καιρό μπορεί. Κι αν δει κανείς τα πράγματα από τη σκοπιά τους, αντικειμενικά, δεν έχει κανένα λόγο να εγκαταλείψει. Όταν μετά από χρόνια γίνει η δίκη ο εξευτελισμός της αποκάλυψης της απάτης θα κοστίσει πολύ λιγότερο από τα ωφελήματα που θα έχουν κερδηθεί στο ενδιάμεσο. Δείχνει μια συμφέρουσα επένδυση.
Μπορεί όμως και τελικά να μην είναι. Μπορεί να μην τους βγουν ούτε αυτοί οι υπολογισμοί.
Από τη δική μας μεριά ως Ρουβίκωνας έχουμε ήδη κάνει έμπρακτα σαφές ότι το μονοπάτι μας το βαδίζουμε όλο και πιο γρήγορα και δε μας είναι εμπόδιο τέτοιες απειλές. Στεκόμαστε με νύχια και με δόντια στο πλευρό των διωκόμενων μελών μας ενώ συνεχίζουμε να επιταχύνουμε στο μονοπάτι μας. Το κίνημα, τόσο συνολικά, όσο και ο κόσμος των Εξαρχείων, έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει κατασταλτικές μεθοδεύσεις ακόμα πιο συχνά από όσο έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζει τις ναρκομαφίες. Η υπόθεση αυτή έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός μεγάλου κρατικού φιάσκου και πάνω από όλα μιας ζωντανής απόδειξης του περιστατικού κρατικής σκευωρίας.
Η κοινωνική βάση τέλος, στα απόλυτα όρια των αντοχών της και μπροστά στις σκοτεινές εποχές που εγκαινιάζει η πανδημία, βλέπει ανάμεσα στα τόσα άλλα που βρήκαν την ευκαιρία να της επιβάλλουν, και μια τέτοια απόπειρα ενοχοποίησης αγωνιζόμενων, μια ταπεινωτική επίδειξη παντοδυναμίας και αυθαιρεσίας των αρχών. Η κοινωνική βάση δεν είναι στραβή.
Από τώρα προετοιμαζόμαστε να παλέψουμε και σε αυτό το μέτωπο, όποτε κι αν οριστεί η δίκη, και καλούμε τον καθένα και την καθεμιά, μέσα κι έξω από το ριζοσπαστικό κίνημα, να συστρατευτεί σε αυτή την κινητοποίηση που πρέπει να καταλήξει σε μια ταπεινωτική για την καταστολή αποκάλυψη της μηχανορραφίας που έστησε.
Να μην αφήσουμε αναπάντητη την πρόκληση. Να τους υποχρεώσουμε να αντιληφθούν ότι τέτοια κόλπα καταλήγουν σε δικό τους κακό και καλύτερα για αυτούς να σταματήσουν να τα επιχειρούν».
