Η Μισέλ Ομπάμα είναι μία γυναίκα έξυπνη, δραστήρια, ανεξάρτητη και με δική της -κατάδική της- πολιτική απεύθυνση. Κι εφόσον ο ρόλος της Πρώτης Κυρίας είναι ρόλος πολιτικής σημασία, κατά πόσο θα μπορέσει η Μελάνια Τραμπ να αντεπεξέλθει;_x000D_
Η Μισέλ Ομπάμα κατάφερε κάτι -που στα μέτρα του 21ου αιώνα- ήταν εξαιρετικής σημασίας: Κατάφερε πρωτίστως να εκφράσει τις μαύρες γυναίκες, την ευκαιρία που αξίζει σε κάθε μαύρο κορίτσι να μην τοποθετείται σε ένα κοινωνικό περιθώριο. Το ίδιο έκανε και για όλες τις γυναίκες. Οι κοινωνικές της πρωτοβουλίες χαρακτηρίστηκαν εξαιρετικές. Κατάφερε να μας κάνει να μιλήσουμε για “Πρώτο Ζευγάρι” των ΗΠΑ, ως μία γυναίκα που βρέθηκε δίπλα στον ισχυρότερο άντρα του πλανήτη σαν ίση.
Από την άλλη, η Μελάνια Τραμπ έχει κρατήσει ένα πιο “παθητικό” προφίλ. Από τις ελάχιστες ομιλίες της, για τις δύο κατηγορήθηκε πως αντέγραψε τη Μισέλ Ομπάμα. Αλλά, πολύ περισσότερο, είναι η σύζυγος ενός συντηρητικού λαϊκιστή, που ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο μιλά για τις γυναίκες είναι κάτι που ήδη έχει ξεκινήσει να πιστώνεται. Όπως της πιστώνεται και ο υποτιμητικός χαρακτηρισμός “γυναίκα-τρόπαιο”, θέση στην οποία την έχει κατατάξει ο ίδιος ο σύζυγός της. “Έχω να ασχοληθώ με πολύ δύσκολα θέματα. δεν μπορώ να κουραστώ με το να είμαι σύζυγος”, είχε σχολιάσει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ας δούμε παρακάτω τι έχουν πει οι δύο Πρώτες Κυρίες για το θέματα:
Για τις γυναίκες:
Μελάνια Τραμπ: «Θέλουμε μια χώρα που να σέβεται τις γυναίκες και να τους παρέχει ίσες ευκαιρίες. Θα είμαι συνήγορος των γυναικών και των παιδιών».
Μισέλ Ομπάμα: «Στη ζωή μου – και δεν είμαι τόσο γριά – ήταν απολύτως νόμιμο για τους εργοδότες να κάνουν διακρίσεις κατά των γυναικών. Οι γυναίκες δεν είχαν τη νομική δυνατότητα να πάρουν θεμελιώδεις αποφάσεις για το σώμα τους – και πολλές ακόμα δεν μπορούν. Η ενδοοικογενειακή βία θεωρούνταν ως ένα ιδιωτικό θέμα μεταξύ ενός άνδρα και της γυναίκας του, και όχι ως ένα τρομακτικό έγκλημα.
Και σήμερα, είναι τόσο εύκολο να θεωρήσουμε δεδομένη όλη την πρόοδο που έχουμε κάνει σε όλα αυτά τα θέματα.
Αλλά το θέμα είναι ότι σήμερα, πολλά από αυτά τα δικαιώματα απειλούνται από πολλές πλευρές, και διατρέχουμε τον κίνδυνο να γυρίσουμε στο παρελθόν αν σταματήσουμε να ασχολούμαστε με αυτά έστω και ένα λεπτό. Τα ζητήματα αυτά δεν έχουν κατασταλάξει. Αυτές οι ελευθερίες που εμείς θεωρούμε δεδομένες δεν είναι γραμμένες σε πέτρα. Και σίγουρα δεν έπεσαν ως δώρο εξ ουρανού. Αυτά τα δικαιώματα εξασφαλίστηκαν μέσω μιας μακράς, σκληρής μάχης από γυναίκες και άνδρες που έκαναν τη φωνή τους να ακουστεί στα δικαστήρια, τα διοικητικά συμβούλια και τις αίθουσες του Κογκρέσου».