Ή «όταν η ακροδεξιά θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει»…
Ξεκίνησε χωρίς καν βέβαια να ερωτηθεί λέγοντάς πως «στην Αχαρνών και στη γύρω περιοχή έχουν ανοίξει 2.500-3.000 καταστήματα οι μετανάστες».
Στην πλήρη σιγή μου, συνέχισε:
«Και μην φανταστείτε, δεν είναι δικά τους λεφτά, των τζιχαντιστών είναι…».
Η αλήθεια είναι πως βραδιάτικα δεν ήθελα να ανοίξω καμία απολύτως συζήτηση, ιδιαίτερα αφού κατάλαβα πως αυτή την συζήτηση την είχε επαναλάβει και προβάρει πολλές φορές στο παρελθόν με σαφώς συγκεκριμένους στόχους.
Δεν έχει σημασία τι του απάντησα -πέραν του ότι ήμουν ευγενικός αλλά σαφής- στο σημείο που στο τέλος μου είπε πως… δεν του αρέσει η ΧΑ αλλά διατηρούσε πάντα τις (ακροδεξιές και ρατσιστικές) θέσεις του!
Πέραν αυτών έμαθα πως στον Άγιο Παντελεήμονα δεν τελούνται πλέον γάμοι γιατί ο κόσμος δεν πάει γιατί φοβάται να πάει…
Έμαθα βέβαια πως δεν ενδιαφέρεται για τα αίτια της μετανάστευσης αλλά για τις επιπτώσεις «στους Έλληνες».
Μου κατέστησε σαφές πως οι μετανάστες απολαμβάνουν φροντίδας που –προφανώς- δεν απολαμβάνουν οι Έλληνες.
Στο σημείο αυτό και για του λόγου το αληθές αναφέρθηκε στα δικά του προβλήματα…
Προφανώς τα δικά του προβλήματα τα αντιμετωπίζει ο περισσότερος κόσμος και είναι αποτέλεσμα των μνημονίων που σίγουρα έχουν αυτουργούς… Πάντως δεν ήθελε να το δει με αυτόν τον τρόπο…
Σίγουρα δεν βρήκε το ακροατήριο που περίμενε αλλά αναρωτιέμαι:
- Με ποιο δικαίωμα μέρος των οδηγών ταξί θεωρούν ότι μας ενδιαφέρει η πολιτική τους τοποθέτηση και η πλύση εγκεφάλου;
( Θα συμπλήρωνα: Ιδιαίτερα όταν είναι αγράμματοι, ανενημέρωτοι και φασίστες)
- Με ποιο δικαίωμα ανοίγουν συζητήσεις με καθαρά πολιτικά – κομματικά οφέλη;
Προσωπικά -και πιστεύω τους περισσότερους- δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν αν ο ταξιτζής στηρίζει Μητσοτάκη, Τσίπρα ή φασίστες..
Μπορεί να ζηλεύουν τη χειραγώγηση των μαζών που κάνουν ορισμένα ΜΜΕ αλλά δεν με ενδιαφέρει να ακούσω τι θέλουν να πιστεύουν, όπως κάποτε έκαναν υπέρ ή κατά του Ανδρέα, του Καραμανλή και δεν συμμαζεύεται.
Το θέμα δεν είναι καθόλου γραφικό αλλά επικίνδυνο…
Και αν θέλουν ορισμένοι να πουν το πόνο τους, υπάρχουν και οι ψυχολόγοι…
Εγώ προσωπικά πάντως αποφάσισα την επόμενη φορά να του/της πω: Λυπάμαι, αλλά δεν με ενδιαφέρει η άποψή σας. Ταξιτζή ζήτησα, όχι πολιτικό επιστήμονα!
Ευτυχώς, πάντως, που υπάρχουν και επαγγελματίες οδηγοί ταξί που σε ρωτάνε και τι μουσική θα ήθελε ο πελάτης…
