Mega Channel Ημερομηνία Θανάτου 28 Οκτωβρίου 2018, ώρα 2 και 11 το πρωί. Ένα κομμάτι της ζωής μας, έγινε παρελθόν.
Η Digea κατέβασε τον διακόπτη (κι ας το βλέπουν ακόμη κάποιο που έχουν συνδρομητικές πλατφόρμες).
Το ΕΣΡ έδωσε την εντολή κατ’ εφαρμογή του νόμου.
Σήμερα μπήκε η ταφόπλακα. Το Mega το δολοφόνησαν οι ιδιοκτήτες του βολεύοντας ένα ολόκληρο οικονομικό-πολιτικό σύστημα.
To Mega πριν από τρία χρόνια βάρεσε ένα ιδιότυπο κανόνι όταν δεν έκανε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, οι τράπεζες μπλόκαραν τους λογαριασμούς και οι τρεις μέτοχοι του, τότε ήταν οι Βαρδιονογιάννης, Μπόμπολας, Ψυχάρης, άφησαν την επιχείρησή τους και κυρίως τους εργαζόμενους ξεκρέμαστους.
Το Mega σήμερα ανήκει στους Βαρδινογιάννη, Μαρινάκη, Σαββίδη.
Οι τρεις από τους πλουσιότερους Έλληνες έκαναν αυτό που πίστευαν για την επιχείρησή τους αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους τους.
Το Mega είναι πια παρελθόν. Και μέρος από αυτό το παρελθόν είναι και δικό μου.
Δούλευα τα ξημερώματα, την ώρα που έμαθα για το μαύρο. Κι ενώ ήταν κάτι που το περίμενα ένα “κρακ” έγινε μέσα μου.
Δεν θα κλάψω για το παρελθόν μου. Θα το θυμάμαι με τα καλά, τα γέλια, τις πλάκες, τις αγωνίες, τους καυγάδες, τις κόντρες, τις διαφωνίες, τη δημιουργικότητα και το μεράκι πολλών από τους ανθρώπους που γνώρισα εκεί μέσα.
Δεν με συμπαθούσαν όλοι, δεν τους συμπαθούσα όλους. Οι περισσότεροι όμως δίναμε τον καλύτερό μας εαυτό για τη δουλειά μας.
Γιατί οι πιο πλούσιοι άνθρωποι της χώρας (κάποιοι ίσως ανάμεσα στους πλουσιότερους του πλανήτη) άφησαν απλήρωτους τους εργαζόμενους;
Μπορώ να καταλάβω ότι ένας επιχειρηματίας βάζει λουκέτο στο μαγαζί του. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, εφόσον δεν έχει πτωχεύσει, αφήνει στο δρόμο πάνω από 400 οικογένειες.
Στην περίπτωση μας, ούτε οι επιχειρηματίες πτώχευσαν, ούτε η επιχείρηση έκλεισε. Γίναμε, οι εργαζόμενοι, μπαλάκι ανάμεσα στα επιχειρηματικά σχέδια των ιδιοκτητών, τις τράπεζες που εισέπρατταν μέρος του χρέους του Mega και κρατούσαν δεσμευμένη τη μισθοδοσία, και μιας κυβέρνησης που – πολύ έκανε και θέσπισε κανόνες για το τηλεοπτικό τοπίο – άφησε αυτό το «μπαλάκι» να βαράει σε τοίχους μέχρι να τσακίσει.
Το Mega ήταν μέρος από το παρελθόν μου. Με πίκρανε πολλές φορές κι άλλες τόσες μου έδωσε χαρές.
Στο Mega έγινα δυο φορές πατέρας. Στο Mega απόκτησα εμπειρίες θετικές και αρνητικές – όπως συμβαίνει σε κάθε δουλειά.
Η τελευταία εικόνα του Mega για τους τηλεθεατές ήταν «Οι απαράδεκτοι». Ο αγαπημένος μου Βλάσσης Μπονάτσος, η Ρένια Λουιζίδου, ο Γιάννης Μπέζος. Η ώρα ήταν 2 και 11 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου.
Η τελευταίες εικόνες που έχω εγώ είναι κόσμος στο κοντρόλ στο τελευταίο «απεργιακό» δελτίο ειδήσεων που βγήκε πέρσι τον Γενάρη. Ήμουν στο κοντρόλ, το έβγαλα στον αέρα (όπως λέμε στη γλώσσα μας). Για τελευταία φορά. Και λίγες μέρες αργότερα σε μια άδεια αίθουσα σύνταξης τραβήξαμε μια φωτογραφία τρεις –τέσσερις φίλοι, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, χαμογελαστοί και κάποιοι βουρκωμένοι.
Το Mega δολοφονήθηκε από τους γεννήτορες και ιδιοκτήτες του. Κι αυτό ίσως βόλεψε κι ένα σύστημα. Οι άνθρωποι που ζούσαμε από τη δουλειά μας στο Mega δεχτήκαμε και δεχόμαστε ένα ανελέητο μπούλινγκ από έναν όχλο που γενικεύει. Βεβαίως κι αυτόν τον όχλο κάποιοι τον έμαθαν να γενικεύει – αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
(ναι θα μπορούσα να γράψω για τα λάθη του καναλιού, αυτά που το έκαναν κόκκινο πανί όχι τόσο για την εξουσία, αλλά για τον κόσμο. Όμως, δεν είναι σωστό πάνω από ένα κουφάρι να «απολογηθώ» εγώ για πράξεις άλλων. Εδώ και τρία χρόνια και πολύ περισσότερο από την ώρα που έπαψε να υπάρχει το Mega, σκέφτομαι και πιστεύω ότι καλύτερα να υπάρχει ένα κανάλι, ένα μέσο ενημέρωσης που δεν αρέσει σε κάποιους, παρά να σιωπά.)
Ξημερώνει όσο γράφω και σκέφτομαι στιγμές.
Η τηλεόρασή μου είναι ανοιχτή και λέει «Τρέχον κανάλι δεν υπάρχει, θέλετε να το αφαιρέσετε με δύο επιλογές ΝΑΙ / ΟΧΙ. Σε μαύρο φόντο.
Ξέρεις τελικά δεν θα το βγάλω από την θέση «4» του τηλεκοντρόλ. Για τον ίδιο λόγο που δεν σβήνω και τηλέφωνα προσώπων που έχουν πεθάνει από την ατζέντα και τις επαφές μου. Είναι μέρος του παρελθόντος μου, ας υπάρχουν να τα βλέπω.
