Αλά καρτ η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης για τη Νέα Δημοκρατία
Είναι από τα παράδοξα ότι η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου βρίσκει περισσότερους υποστηρικτές στα κόμματα της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης παρά στην ίδια τη ΝΔ, ανεξάρτητα από το ότι όλοι οι «γαλάζιοι» βουλευτές τελικά θα την ψηφίσουν. Σαφές είναι ότι η δεξιά βάση του κόμματος δεν είναι ικανοποιημένη με το γεγονός ότι αποχωρεί από την προεδρία ένας δικός τους πολιτικός και τη θέση του παίρνει ένα πρόσωπο με χαρακτηριστικά που δεν συνάδουν με την αντίληψη του μέσου ψηφοφόρου της παράταξης.
Η λέξη που περιγράφει την υποδοχή της πρότασης από τη δεξιά βάση είναι «παγωμάρα». Εκείνο που βάρυνε περισσότερο στην απόφαση του πρωθυπουργού να επιλέξει την Αικ. Σακελλαροπούλου για τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό ήταν το φύλο της, ότι θα είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι αποφάσεις της υπέρ της Eldorado Gold, που δείχνουν τη στάση της απέναντι στα μεγάλα συμφέροντα ακόμη και όταν διακυβεύεται το περιβάλλον, έπαιξαν τον ρόλο τους.
Από την αρχή που άνοιξε μόνος του το θέμα της προεδρίας ο κ. Μητσοτάκης είχε δώσει ένα περίγραμμα: ότι επιθυμούσε πρόσωπο που να συμβολίζει τη δική του εποχή στη διακυβέρνηση και ακόμη καλύτερα εάν ήταν γυναίκα. Στη λίστα των υποψηφίων είχαν κατά καιρούς εγγραφεί από τη Μαρία Ευθυμίου, τη Μαρία Δαμανάκη και την Αννα Διαμαντοπούλου μέχρι τον Λουκά Παπαδήμο, τον Βαγγέλη Βενιζέλο και τον Βασίλη Σκουρή και φυσικά οι πρώην πρωθυπουργοί της παράταξης Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς – οι πολιτικοί δεν κρύβουν πλέον την απογοήτευσή τους. Καθεμία από τις απορριφθείσες προτάσεις κρίθηκε ότι δεν διέθετε χαρακτηριστικά που θα δημιουργούσαν ευρύτερη συναίνεση ενώ ήταν πολύ πιθανό να προκαλούσαν και έμπρακτες αντιδράσεις από βουλευτές και στελέχη της ΝΔ. Αντίθετα, η Αικ. Σακελλαροπούλου είναι υποψηφιότητα που μπορεί να έχει βγάλει στα κάγκελα, κατά το κοινώς λεγόμενο, κυρίως τους σαμαρικούς της ΝΔ και δευτερευόντως τους καραμανλικούς, ωστόσο θα την ψηφίσουν και δεν θα υπάρξουν διαρροές. Κομματικά στελέχη έλεγαν ότι η κ. Δαμανάκη (στο παρελθόν η Μαρέβα Γκραμπόφσκι είχε εκφραστεί θετικά) όπως και η κ. Διαμαντοπούλου απορρίφθηκαν όταν εκτιμήθηκε ότι θα προκαλέσουν σημαντικές διαρροές βουλευτών. Μεταξύ σοβαρού και αστείου πρόσθεταν ότι κερδισμένος βγαίνει ο Γιώργος Γεραπετρίτης αφενός επειδή είναι δική του πρόταση, αφετέρου γιατί απαλλάσσεται από έναν δικαστή που είχε βγάλει αποφάσεις εναντίον του ως δικηγόρου.
Πέρα όμως από το ότι είναι «ενωτική, συναινετική και προοδευτική», ή τουλάχιστον αυτό επικαλέστηκε στο διάγγελμά του, η επιλογή συμβολίζει όντως την πρωθυπουργία του κ. Μητσοτάκη, καθώς πρόκειται για πρόσωπο πολιτικά άχρωμο και άοσμο, δίχως ειδικό πολιτικό βάρος. Με αυτό τον τρόπο διαγράφει την Προεδρία της Δημοκρατίας ως ένα δυνάμει αυτόνομο πολιτικό κέντρο παρά τω «επιτελικώ κράτει». Οπως έλεγαν και φίλοι του νυν προέδρου πριν από την ανακοίνωση, «ο κ. Μητσοτάκης θέλει ένα πρόσωπο που να μην έχει πολιτική βαρύτητα και απλώς να υπογράφει ό,τι του φέρνει». Συμβολίζει επιπλέον και ότι θέλει να κάνει τομή με τη λαϊκή και εθνικοπατριωτική παράδοση του κόμματος του οποίου ηγείται.
Η απρέπεια έναντι του Προκόπη Παυλόπουλου
Με την επιλογή του ο κ. Μητσοτάκης ξεφορτώνεται τον Προκόπη Παυλόπουλο, αφού για ένα εξάμηνο διέσυρε τον θεσμό και απαξίωσε ως μη όφειλε τον ίδιο τον πρόεδρο. Παρότι δημοσίως ο κ. Μητσοτάκης έλεγε ότι «ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν καλός πρόεδρος που άσκησε με επάρκεια τα καθήκοντά του», παρασκηνιακά έκανε ό,τι μπορούσε για να τον απαξιώσει. Και αυτό παρότι κάποια στιγμή υπήρξε προσέγγιση και είχαν δείπνο μετά των συζύγων τους, όπως και γεύμα με επιχειρηματικό ζεύγος κοινούς φίλους. Αλλωστε λίγο πριν από τις εκλογές ο κ. Παυλόπουλος του έκανε το δώρο να μην υπογράψει τα διατάγματα για τις αλλαγές στη Δικαιοσύνη.
Σε μία από τις πολλές παλινωδίες του κ. Μητσοτάκη για την προεδρία, λίγες εβδομάδες πριν από τα Χριστούγεννα, ο Πρ. Παυλόπουλος μπήκε στο κάδρο. Ηταν όταν λόγω της έξαρσης της τουρκικής προκλητικότητας ξαφνικά ο Κυρ. Μητσοτάκης ανακάλυψε ότι υπάρχει τουρκική απειλή που θα διαρκέσει και πως χρειάζεται ένα πρόσωπο το οποίο να εκφράζει την εθνική ενότητα και να μπορεί να εκφράσει και να υπερασπιστεί διεθνώς τα εθνικά συμφέροντα. Γνώστης των εθνικών θεμάτων και από την άποψη της διεθνούς πολιτικής και του δικαίου, ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν το ιδανικό πρόσωπο καθώς είχε επιπλέον το προσόν ότι μπορούσε να σηκώσει το τηλέφωνο για να μιλήσει με ομολόγους του κυρίως στην Ευρώπη – το είχε κάνει με τον Ολάντ, μιλάει σε προσωπικό επίπεδο με τον Γερμανό πρόεδρο και με τους άλλους ομολόγους του– και να βάλει πλάτη. Λένε μάλιστα ότι και στην πρόσφατη υπόθεση με τη διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη θα μπορούσε να βοηθήσει, αν του το ζητούσε ο Κυρ. Μητσοτάκης, να βρίσκεται η χώρα μας στο τραπέζι των συζητήσεων.
Η απρέπεια του κ. Μητσοτάκη κορυφώθηκε λίγο μετά το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πρωθυπουργός, ενώ ενημέρωσε τους πολιτικούς αρχηγούς, απέφυγε να ξεκινήσει την ενημέρωση για τα αποτελέσματα της συνάντησης με τον Ντόναλντ Τραμπ και τα ελληνοτουρκικά από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως συνήθιζαν σε παρόμοιες περιπτώσεις όλοι οι προκάτοχοί του.
Την ίδια ημέρα οι δύο κορυφαίοι συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη, Γρηγόρης Δημητριάδης και Στέλιος Πέτσας, με tweets τους αναπαρήγαγαν άρθρο του Τάκη Θεοδωρόπουλου που λοιδορούσε τον απερχόμενο πρόεδρο.
Σε όλη τη διάρκεια του εξαμήνου δεν σταμάτησαν οι ποικίλες διαρροές από το κυβερνητικό κέντρο κατά του Πρ. Παυλόπουλου για λόγους που δεν σχετίζονται με την προεδρία του. Οι ίδιες διαρροές συντηρούσαν την υποτιμητική για το πρόσωπο και τον θεσμό προεδρολογία. Ο κ. Παυλόπουλος πάντως, αν και δέχτηκε σχετικές εισηγήσεις να παραιτηθεί –κατά το προηγούμενο του Κωνσταντίνου Καραμανλή–, επέλεξε να παραμείνει μέχρι το τέλος «πιστός στον θεσμικό του ρόλο», όπως λένε οι φίλοι του. Μέχρι την τελευταία στιγμή ο κ. Μητσοτάκης ακολούθησε την ίδια στάση, καθώς ενημέρωσε τον πρόεδρο για την επιλογή του λιγότερο από μία ώρα προτού κάνει την ανακοίνωση «διά διαγγέλματος». Αλλά και στο διάγγελμά του δεν έκανε καμία αναφορά στον Πρ. Παυλόπουλο και στην προεδρία του για να μη φανεί ανακόλουθος με το ότι δεν τον πρότεινε.
Τον περιμένουν στη γωνία οι σαμαρικοί
Με την κίνησή του αυτή ο κ. Μητσοτάκης αποφεύγει και τον Αντ. Σαμαρά που επιδίωκε τον θώκο – μάλιστα εκμεταλλεύτηκε το μένος του κατά του Παυλόπουλου– αυξάνοντας στο έπακρο τη δυσαρέσκεια του πρώην πρωθυπουργού και των βουλευτών και στελεχών του περιβάλλοντός του. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός, σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του, δεν θα είναι παρών στην ψηφοφορία καθώς είχε προγραμματισμένο οικογενειακό ταξίδι. Βουλευτής, όχι της δικής του επιρροής, σχολίαζε: «Κι άλλοι θα ήθελαν να το κάνουν». Ακόμη και στη συνέντευξη που παραχώρησε χθες σε εβδομαδιαία εφημερίδα, ο κ. Σαμαράς αποφεύγει να δείξει δυσαρέσκεια, απαντά τυπικά στο ερώτημα για την κ. Σακελλαροπούλου, ασκεί όμως συνολική κριτική στην πολιτική της κυβέρνησης, σε συνέχεια της τοποθέτησής του στο 13ο συνέδριο του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση η κ. Σακελλαροπούλου, έχοντας κοινές αντιλήψεις με τον χώρο του σημιτικού εκσυγχρονισμού και των δικαιωματιστών, είναι μακριά από τα πολιτικά χαρακτηριστικά των σαμαρικών. Ενώ αντιπαρέρχονται την απρέπεια Μητσοτάκη έναντι του Πρ. Παυλόπουλου, στην οποία συνέβαλε τα μάλα ο Αντ. Σαμαράς, εντούτοις θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός φέρθηκε απρεπώς απέναντί του. Οπως έλεγε κομματικό στέλεχος, «η κ. Σακελλαροπούλου είναι πολύ καλή υποψηφιότητα. Θα συζητά με τον Ερντογάν για τη θαλάσσια χελώνα καρέτα καρέτα στα νερά του Ιονίου».
Στους πλέον θερμοκέφαλους πάντως βάζει πάγο ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, λέγοντας σε ενίους εξ αυτών «not yet». Οι σαμαρικοί της ΝΔ διαφωνούν με τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο μακεδονικό αλλά και το προσφυγικό όπως και στα ελληνοτουρκικά. Και περιμένουν. Δεν είναι δίχως σημασία ότι ο Αντ. Σαμαράς την Παρασκευή με αφορμή τη γιορτή του άνοιξε το γραφείο του, όπως κοινοποιήθηκε, δίνοντας το παρών.
