Προς γενική έκπληξη το Euro 2020 είναι κατά πολύ ανώτερο του αναμενόμενου. Με πολλά γκολ, πλούσιο θέαμα, σασπένς. Κι αν η UEFA πανηγυρίζει γι’ αυτό, θα πρέπει τηN ίδια στιγμή να προβληματιστεί και με την άλλη πλευρά που έχει να κάνει με την υγεία των ποδοσφαιριστών…
Με ελλιπέστατη προετοιμασία λόγω πανδημίας, με αυστηρά υγειονομικά μέτρα, με lockdown, με αφόρητη πίεση και κάτω από αντίξοες συνθήκες, οι ποδοσφαιριστές οδηγούνται ως άλλοι μονομάχοι σε αρένες για να χαρεί το κοινό και να γεμίσουν τα ταμεία.
Η καραμέλα που αναμασούν οι χαρτογιακάδες της Νιόν («τόσα χρήματα παίρνουν οι παίκτες, πρέπει να δίνουν πολλά παιχνίδια») έχει λιώσει. Οταν οι διεθνείς δίνουν σε δέκα μήνες 60-80 παιχνίδια επόμενο είναι να τους βλέπουμε να πέφτουν σαν τα σταφύλια. Οι τραυματισμοί έχουν γίνει συνήθεια και σε κάθε σπριντ ποδοσφαιριστή τρέμουν όλοι μην τυχόν σωριαστεί στο χορτάρι. Πόσοι βγήκαν νοκ άουτ στη διοργάνωση;
Μιλάμε για ανθρώπινους οργανισμούς, όχι για ρομπότ. Ούτε για αρκουδίτσες που το αφεντικό τους βαράει το ντέφι και αυτές πρέπει να χορεύουν για να ευχαριστήσουν τον κόσμο. Οι τραυματισμοί και ειδικά οι σοβαροί έχουν πληθύνει, με αποκορύφωμα την κατάρρευση του Κρίστιαν Ερικσεν.
Προς τι λοιπόν οι «εφευρέσεις» της UEFA που μπροστά της βλέπει μόνο χρήμα; Ποια Nations League και Conference League; Προσθέστε και το χάος της σεζόν 2022-23 που το καλεντάρι των ομοσπονδιών όλων των χωρών θα γίνει κουρελόχαρτο μόνο και μόνο γιατί οι άλλοι… εγκέφαλοι της FIFA δώρισαν στο Κατάρ το Μουντιάλ 2022 που θα διεξαχθεί Νοέμβριο –Δεκέμβριο, αλλάζοντας συνήθειες δεκαετιών.
Ποιος ανθρώπινος οργανισμός μπορεί να αντέξει τέτοια ταλαιπωρία;
