Για ακόμη μια φορά την κοινή γνώμη συγκλονίζει μια υπόθεση βίας με θύμα μια γυναίκα, με όλους μας να αναμένουμε την απόδοση δικαιοσύνης το συντομότερο και με πάγια την ευχή η νεαρή κοπέλα να είναι το τελευταίο θύμα μιας λίστας που όχι μόνο έχει μεγαλώσει υπέρμετρα το τελευταίο διάστημα, αλλά σε αυτήν έχουν προστεθεί ειδεχθείς περιπτώσεις βίας, κακοποίησης, ξυλοδαρμών, βιασμών, δολοφονιών.
Για μια ακόμη φορά αναδεικνύονται τα κενά όχι μόνο σε υποδομές, αλλά και σε προσωπικό, κενά τα οποία συχνά μπορεί να παίξουν καίριο ρόλο και στη δικαστική πορεία κάθε υπόθεσης. Ενδεικτικό αυτών των ελλείψεων είναι το γεγονός πως το θύμα χρειάστηκε να περιμένει 3 κρίσιμες μέρες, λόγω αργιών και εορτών, ώστε να ολοκληρωθεί ο ιατροδικαστικός έλεγχος. Οι ίδιοι οι ιατροδικαστές επισημαίνουν την ανάγκη οι διαδικασίες να ολοκληρώνονται άμεσα σε περιπτώσεις βίας και κακοποίησης, καθώς η απώλεια χρόνου μπορεί να σβήσει στοιχεία.
Τις ελλείψεις παραδέχεται το ίδιο το αρμόδιο Υπουργείο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, καθώς 47 οργανικές θέσεις ιατροδικαστών εκ των οποίων οι 21 παραμένουν κενές ενώ το ωράριο λειτουργίας των ιατροδικαστικών υπηρεσιών εξακολουθεί ακόμη και τώρα, παρά τις πάμπολλες περιπτώσεις βίαιων περιστατικών που έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα, να ακολουθεί το ωράριο δημόσιων υπηρεσιών με τον ιδιαίτερο ρόλο αυτών να μοιάζουν ξεχασμένος. Η πρόβλεψη για κατ’ εξαίρεση δυνατότητα διεξαγωγής ιατροδικαστικών πράξεων πέραν ωραρίου και εργάσιμων ημερών μόνο όταν αυτό επιβάλλεται από τις συνθήκες αποδεικνύεται ανεπαρκής, καθιστώντας πρόδηλο το κενό όχι μόνο ιατροδικαστών και τεχνικού προσωπικού, αλλά το βασικότερο οργανωτικό κενό μιας Πολιτείας η οποία σε κάθε υπόθεση βιασμού, κακοποίησης και δολοφονίας μοιάζει να πέφτει από τα σύννεφα, σοκαρισμένη, όμως, και αγκυλωμένη σε ένα ξεπερασμένο τρόπο λειτουργίας.
Δυστυχώς, η ΝΔ μοιάζει να συνεχίζει ακόμη και στο τόσο ευαίσθητο αυτό θέμα να τηρεί έναν επικοινωνιακό τρόπο διαχείρισης με τον αρμόδιο Υπουργό να αρνείται έως και τα προφανή, όπως είναι η αναγνώριση και η θεσμοθέτηση του όρου της «γυναικοκτονίας» για την περιγραφή δολοφονιών με θύματα γυναίκες, με τα θύματα να παραμένουν έρμαια της γραφειοκρατίας.
Όμως, τα νομοθετικά κενά είναι πολλά, με τα θύματα βίας να μην μπορούν, σε πολλές περιπτώσεις, να βρουν λύση και να αντιμετωπίσουν τον κακοποιητή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός πως τα αγόρια πάνω από 14 ετών δεν μπορούν να μπουν σε δομή φιλοξενίας ακολουθώντας τη μητέρα τους στην απομάκρυνση της από μια εστία κακοποίησης, με τα θύματα, βάζοντας τη μητρότητα πάνω από τη σωματική τους υγεία και ακεραιότητα, να επιλέγουν να μείνουν δίπλα στον κακοποιητή σύντροφο ή σύζυγο μέχρι να ενηλικιωθούν τα παιδιά τους και μόνο τότε αποφασίζουν να κάνουν το βήμα προς την απελευθέρωση.
Ακόμη και στις περιπτώσεις όπου η Πολιτεία προσπαθεί να κάνει βήματα στήριξης των θυμάτων κακοποίησης και βίας, όπως λχ το σχετικό πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για την εύρεση εργασίας σε γυναίκες που έχουν υποστεί αποδεδειγμένα κακοποίηση, τα θύματα, σαν να μην έφταναν τα ψυχικά σημάδια που θα τις ακολουθούν πάντα, έχουν να αντιμετωπίσουν την ταυτότητα της κακοποιημένης, η οποία θα τις συνοδεύει με ανοικτό το ζητούμενο της προστασίας εξαιρετικά ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων που θα έπρεπε να προστατεύονται κι όχι να γίνονται αφορμή για να βρει μια γυναίκα εργασία.
Δεν χωρά αμφιβολία πως πρέπει να γίνουν ακόμη πάρα πολλά βήματα ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα στήριξης των θυμάτων τέτοιο που θα εκμηδενίσει τον χρόνο αναμονής για την εξέταση από ιατροδικαστή ή γιατρό άλλης ειδικότητας, που θα εμφυσήσει στις γυναίκες την πεποίθηση πως δεν είναι υπεύθυνες για το έγκλημα το οποίο διεπράχθη σε βάρος τους, που θα κάνει τα θύματα να νιώσουν ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη στους θύτες τους.
Δυστυχώς, μέχρι τώρα δεν έχουμε δει ουσιαστικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, μονάχα επικοινωνιακά βήματα από την κυβέρνηση της Μητσοτάκης ΑΕ. Όμως δεν αρκούν υπουργικές παραινέσεις, δεν αρκούν υπουργικές επισκέψεις με στόχο τη διαχείριση υποθέσεων, όπως αυτή της Θεσσαλονίκης. Όλοι μας αναμένουμε πράξεις προς τη διαλεύκανση της, αυτής κι όλων των άλλων. Μέχρι τότε όλοι ενώνουμε τις φωνές μας με εκείνες των θυμάτων, ζητώντας αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, ζητώντας πρωτοβουλίες εκσυγχρονισμού του νομικού πλαισίου. Ως ΜέΡΑ25 έχουμε καταθέσει σχετικές προτάσεις, τις οποίες θα επικαιροποιήσουμε το προσεχές διάστημα με στόχο κι ευχή να μην υπάρξει καμία άλλη Καρολάιν, καμία άλλη Γεωργία, κανένα άλλο βουβό θύμα της διπλανής μας πόρτας.
Η Φωτεινή Μπακαδήμα, είναι βουλευτής Β Πειραιά και Γραμματέα ΚΟ ΜέΡΑ25
