Τον Σεπτέμβριο του 2027 θα μπορεί να κάνει αίτηση για υφ’ όρον απόλυση ο Δημήτρης Κουφοντίνας αποφάσισε το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας με βούλευμα που εξέδωσε.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας είχε αιτηθεί την αποφυλάκιση του με όρους αφού από τις 5 Σεπτεμβρίου του 2021 έχει συμπληρώσει, 19 χρόνια πραγματικής έκτισης ποινής και 8 χρόνια ευεργετικής έκτισης ποινής (σ.σ. με τα μεροκάματα εντός της φυλακής).
Η αίτησή του κρατούμενου στηρίχθηκε στον Ποινικό Κώδικα που ίσχυε πριν από την ψήφιση του νέου Π.Κ. με το αιτιολογικό ότι εφαρμόζεται πάντα ο ευμενέστερος νόμος.
Ο παλιός Π.Κ. προέβλεπε ότι δικαίωμα αιτήματος αποφυλάκισης θεμελιώνεται για όλους τους ισοβίτες μετά από από 16 ή το πολύ 19 χρόνια έκτισης ποινής.
Τόσο όμως η εισαγγελέας στην εισήγησή της όσο και το δικαστικό συμβούλιο ανατρέπουν αυτό το δεδομένο καθώς ερμηνεύουν επιλεκτικά τον νόμο και κρίνουν ότι ο παλιός Κώδικας αναφερόταν σε περιπτώσεις καταδικασμένων σε μια φορά ισόβια κάθειρξη και όχι σε πολυισοβίτες όπως ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Υπενθυμίζεται πως η αρμόδια εισαγγελέας Λαμίας είχε εισηγηθεί να απορριφθεί το αίτημα αποφυλάκισης του Δημήτρη Κουφοντίνα, με μία πρόταση η οποία ανατρέπει βασικές αρχές του ποινικού δικαίου, καθώς χαρακτηρίζει δικαιοπολιτικά απαράδεκτη τη μέχρι τώρα άποψη που επικρατεί στην νομολογία σύμφωνα με την οποία εφαρμόζεται ο νόμος αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον κατηγορούμενο διατάξεις (άρθρο 2 του Π.Κ.) και αντίκειται στους σκοπούς πρόληψης του εγκλήματος και έτσι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.
Αυτό που ισχύει σύμφωνα με την ευμενέστερη διάταξη είναι ότι ο συσσωρευμένος χρόνος έκτισης ποινής είναι τα 19 χρόνια ενώ η εισαγγελέας πορεύεται με τον μεταγενέστερο Ποινικό Κώδικα που ορίζει ότι οι πολυϊσοβίτες δύνανται να αποφυλακιστούν με όρους αφού συμπληρώσουν 25 χρόνια πραγματικής έκτισης ποινής.
Με αυτόν τον τρόπο ανατρέπεται και το άρθρο 465 του Π.Κ. το οποίο ορίζει πως «οι διατάξεις του προϊσχύσαντος Ποινικού Κώδικα για τη μετατροπή της ποινής σε χρηματική ποινή, την αναστολή εκτέλεσης της ποινής και την απόλυση υπό όρο εφαρμόζονται για πράξεις που τελέστηκαν μέχρι τη θέση σε ισχύ του παρόντος».
Η αρμόδια εισαγγελέας στην πρότασή της την οποία υιοθέτησε το δικαστικό συμβούλιο έκανε λόγο για κενά νομού του Π.Κ. και δεν βρίσκει νόμιμο έρεισμα στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο.
Οι δικαστές έκριναν πως η έλλειψη ρητής αναφοράς στον προηγούμενο Π.Κ. σε πολυϊσοβίτες, δημιουργεί το περιβόητο κενό νόμου, το οποίο καλυπτόταν νομολογικά από τα δικαστήρια. Όπως λένε μάλιστα το εν λόγω κενό καλύφθηκε από τον Ποινικό Κώδικα του 2019, όπου αναφέρεται στον όρο πολυϊσοβίτες και λέει χαρακτηριστικά πως μπορούν να ζητήσουν την υφ’ όρων απόλυσή τους στα 25 χρόνια (άρθρο 105Β παρ. 6 ΠΚ).
Παράλληλα λένε πως «νομολογιακά γινόταν δεκτό ότι στην περίπτωση αυτή (σ.σ του πολυισοβίτη) ο κρατούμενος μπορούσε να απολυθεί υπό όρο εάν είχε εκτίσει πραγματικά ποινή 19 ετών και ευεργετικώς (σ.σ με μεροκάματα) υπολογισθείσα 25 ετών…» όμως πλέον το θέμα λύνεται ρητά με την πρόβλεψη του νέου Ποινικού Κώδικα του 2019.
Γι αυτό και στο θέμα της αρχής εφαρμογής των επιεικέστερων διατάξεων για έναν κατηγορούμενο αποφαίνονται πως: «… Η γενική αρχή της εφαρμογής της επιεικέστερης διάταξης εφαρμόζεται μόνο αναφορικά με διατάξεις νόμων και όχι μεταξύ διάταξης νόμου και ευμενέστερης νομολογιακής αντιμετώπισης όταν υφίσταται κενό δικαίου».
Η κρίση αυτή του Δικαστικού Συμβουλίου αφορά πληθώρα κρατουμένων που έχουν ήδη αποφυλακιστεί ή αναμενόταν να κάνουν την αίτησή τους.
