Μετά τα «φασόν» εξώδικα που είχε στείλει σε ΜΜΕ τον περασμένο Ιούλιο ο επιχειρηματίας Αριστείδης Φλώρος για την πλούσια αρθρογραφία που αφορούσε το σκάνδαλο της Energa και τη δικαστική πορεία που ακολούθησε, απαιτώντας τη διαγραφή εκατοντάδων άρθρων, άρχισαν πλέον οι αγωγές και τα αιτήματα ασφαλιστικών μέτρων.
Συγκεκριμένα, με εξώδικο που είχε στείλει στο Documento απαιτούσε τη διαγραφή 146 άρθρων που αναφέρονταν στις εξελίξεις, με το σκεπτικό ότι τελικά το δικαστήριο τον αθώωσε. Τέτοια εξώδικα είχε στείλει και σε άλλα ΜΜΕ, όπως το tvxs.gr, το thepresident.gr και άλλα, απαιτώντας τη διαγραφή αντίστοιχου όγκου αρθρογραφίας.
Η εύλογη επιλογή πολλών ΜΜΕ, φυσικά και του Documento, να μη συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του Αριστείδη Φλώρου, καθώς είναι αυτονόητο ότι η τελική αθώωσή του δεν αναιρεί τις προηγούμενες καταγραφές των ρεπορτάζ, οδήγησε τον πρώην ισχυρό άνδρα της Energa να κλιμακώσει την επίθεσή του αποστέλλοντας αγωγές, αλλά και αιτήματα εξοντωτικών ασφαλιστικών μέτρων. Συγκεκριμένα, ζητά από τη Δικαιοσύνη να εκδόσει απόφαση ασφαλιστικών μέτρων που θα επισύρει ποινή 5.000 ευρώ για κάθε ημέρα που οι ιστοσελίδες δεν κατεβάζουν τα άρθρα που έχει επισημάνει στα εξώδικά του.
Υπενθυμίζεται ότι μετά την αποστολή των εξωδίκων με τις πρωτοφανείς απαιτήσεις διαγραφής αρθρογραφίας, εξέδωσε ανακοίνωση και η ΕΣΗΕΑ, στην οποία τόνιζε μεταξύ άλλων τα εξής: Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ εκφράζει τη βαθιά του ανησυχία για τις πρακτικές αυτές, οι οποίες απειλούν ευθέως τις αρχές της ελευθεροτυπίας, και αναρωτιέται εάν οι συντάκτες του εξωδίκου μετά την απαίτησή τους για διαγραφή των ηλεκτρονικών δημοσιευμάτων θα ζητήσουν και το σκίσιμο ή το κάψιμο και των εφημερίδων που αναφέρονται στην ποινική υπόθεσή τους. Καλούμε την κυβέρνηση να πάρει θέση, θωρακίζοντας θεσμικά τα ΜΜΕ από αντίστοιχες απειλές και πρακτικές SLAPP σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος».
Επιχείρηση εκφοβισμού
Είναι σαφές ότι το Documento αρνείται να εκφοβιστεί από τέτοιες απειλές. Μπορεί μεν ο κ. Φλώρος να αθωώθηκε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σβηστεί από την ιστορία το γεγονός ότι κατηγορήθηκε ή ότι προφυλακίστηκε. Η απαίτηση να σβηστεί επί της ουσίας κάθε άρθρο, ή ακόμη και σκίτσο, που αναφέρεται στον ίδιο, επί της ουσίας είναι σαν να ζητά μια αναβάπτιση στο δημόσιο λόγο ώστε να ξεκινήσει από το μηδέν.
Άλλωστε, τα όσα συνέβησαν στην υπόθεση της Energa, αλλά και στις άλλες υποθέσεις στις οποίες ενεπλάκη, είναι ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος, γεγονός που καθιστά την κάλυψή τους, καθήκον των δημοσιογράφων. Ο ίδιος ο κ. Φλώρος, εκ της θέσης του, δεν είναι απλά πρόσωπο δημοσίου ενδιαφέροντος, αλλά οι υποθέσεις αφορούσαν άμεσα και το άμεσο δημόσιο συμφέρον, συνεπώς η διαγραφή μιας από τις σημαντικότερες δίκες της δεκαετίας, από την ελεύθερη πρόσβαση του διαδικτύου, είναι εξ’ ορισμού παράλογη.
Το δικαίωμα στη λήθη επουδενί συνεπάγεται μία άκριτη και άστοχη διαγραφή της ιστορίας και του παρελθόντος ή καταστροφή του αρχείου του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου, ανάλογα με τι επιθυμεί ένα πρόσωπο. Άλλωστε, η σύγκρουση της ιδιωτικής σφαίρας με το δικαίωμα στην ελευθεροτυπία και την πληροφόρηση είναι γνωστή και διαχρονική.
Το περιεχόμενο των δικών στις οποίες συμμετείχε ως κατηγορούμενος ο Αριστείδης Φλώρος είχαν δεδομένο δημόσιο ενδιαφέρον στο επίπεδο δημοσιογραφικής έρευνας.
Οι εξελίξεις αυτές κάνουν για μια ακόμη φορά επίκαιρη την επίκληση (που πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν έχει αναγκαστεί να κάνει και το Documentο), στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προβλέπεται το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης, το οποίο περιλαμβάνει τον σεβασμό της ελευθερίας και της πολυφωνίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα που πρέπει να ασκείται με αίσθημα καθήκοντος και ευθύνης, λαμβανομένων υπόψη του θεμελιώδους δικαιώματος των ανθρώπων για απόκτηση αμερόληπτης ενημέρωσης, καθώς και του σεβασμού του θεμελιώδους δικαιώματος προστασίας της υπόληψης και προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και της ιδιωτικής ζωής του ατόμου.
Η επιμονή των ΜΜΕ που αρνούνται να συμμορφωθούν στο αδιανόητο αίτημα του Αριστείδη Φλώρου να «σβήσει» την ίδια την πραγματικότητα, δεν αφορά φυσικά κάποια «βεντέτα» εναντίον του, αλλά αντιθέτως, αποτελεί την τελευταία γραμμή υπεράσπισης της ελευθερίας της έκφρασης και του Τύπου. Αν η δικαιοσύνη επιτρέψει σε κάθε δημόσιο πρόσωπο να εξαφανίζει κάθε αναφορά της όποιας εμπλοκής του σε κάποια σημαντική υπόθεση δημοσίου ενδιαφέροντος, τότε ανοίγει μια πολύ επικίνδυνη πόρτα για την ίδια τη Δημοκρατία.