Με τον ΜC Yinka συναντηθήκαμε ενόψει της εκδήλωσης για τον Ιάννη Ξενάκη, που περιλαμβάνει σειρά καλλιτεχνικών δράσεων αφιερωμένων στο έργο του πολυδιάστατου συνθέτη, αρχιτέκτονα και στοχαστή, κατά τον μήνα που υπήρξε ο πιο καθοριστικός της προσωπικής του διαδρομής: τον Δεκέμβρη της “Μάχης της Αθήνας”.
Πώς προέκυψε το κάλεσμα σχετικά με την εκδήλωση για τον Ξενάκη και τι σε έκανε να ανταποκριθείς;
Η πρόταση έγινε μέσω ενός φίλου καλλιτέχνη, του Δήμου Ξυλάνθιστου, ο οποίος μου και μου πρότεινε να ασχοληθώ με το project. Όταν το συζητήσαμε μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και σκέφτηκα ότι πέρυσι είχα συμμετάσχει σε μια δημιουργία λεγόταν «A Greek Songbook» σε επιμέλεια Κορνήλιου Σελαμσή με το έργο του συνθέτη Παύλου Κατσιβέλη «komuna», το οποίο συνδύαζε με αφορμή την επέτειο της ελληνικής επανάστασης τη μουσική μέσω μιας ορχήστρας με επαναστατικό κείμενο, ένα είδος performance με spoken word. Ορμώμενος από αυτό είπα ότι κι εγώ μπορώ να κάνω κάτι πάνω στη μουσική του Ξενάκη σε συνδυασμό με τα κείμενά του, όσα έχει πει για τη ζωή και την τέχνη γενικότερα. Μου προξένησε λοιπόν ενδιαφέρον το να τον προσεγγίσω με έναν δικό μου τρόπο και με το δέος που προκαλεί πάντα ο κόσμος του Ξενάκη που είναι άπειρος κι αέναος, με πολλές διαστάσεις κι επίπεδα. Και ήταν πρόκληση να φτιάξω μια παράσταση γύρω στο 15λεπτο με όλα αυτά τα επίπεδα μέσα, συν τα κείμενά του και τα κείμενά μου.
Πώς ακριβώς τον προσέγγισες σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Έχω χρησιμοποιήσει την τεχνική του χι-χοπ, δουλεύοντας με samples και δειγματοληψία, γιατί η τεχνική του χιπ-χοπ είναι να παίρνει ακριβώς δείγματα από άλλες μουσικές από τη funk έως την κλασική να το μετατρέπει σε ένα beat και να το εγκιβωτίζει μέσα σε άλλα μέτρα και νέα όρια. Με βάση αυτή την αισθητική πήρα διάφορα στοιχεία από διάφορες μουσικές και έφτιαξα κόσμους σε ένα είδος κολάζ που πλαισιώνει τον λόγο. Και μέσα από το τελικό αποτέλεσμα περνιούνται διάφορα μηνύματα κοινωνικά αλλά πιο πολύ μιλάει για τη μουσική του το έργο μου. Το όλο performance προσεγγίζει τον Ξενάκη με τον δικό μου χαρακτήρα, μουσικά, δίχως το άγχος να υποδυθώ ο επιστήμονας-καλλιτέχνης που ήταν ανεπανάληπτα ο ίδιος. Έχει πολύ «ψωμί» για μένα αυτή η πρόκληση σαν καλλιτέχνη, performer και άνθρωπο.
Ποιο είναι το πολιτικό στίγμα στην εκδοχή σου;
Υπάρχει με την πλατιά έννοια, του κοινωνικού, έχω αναφορές οικουμενικές και έχω ενσωματώσει ένα σχόλιο σχετικό με τον μετανάστη και την γκετοποίηση. Δεν μένω στον Ξενάκη, τον χρησιμοποιώ με έναν τρόπο ώστε μέσα από τους μουσικούς όρους να προκύψουν οι κοινωνικοί όροι, μιλώντας δηλαδή για τη μουσική στο έργο και ο όρος που το μεταφέρω να σημαίνει ότι μιλάω και για την πολιτική, ανθρωπιστική, κοινωνική υπόσταση των πραγμάτων.
Από εκεί και πέρα η μουσική δίνει σπίθα και όραμα, θυμίζει και υποδεικνύει γιατί ως τέχνη απευθύνεται στην αιωνιότητα κι από τη στιγμή που θα το απελευθερώσεις δεν είναι πια δικό σου, σκοπό έχει να ταξιδέψει.
Δεν σε τρόμαξε κάποια στιγμή το έργο του Ξενάκη;
Είπα γίνεται από την αρχή, γιατί η μουσική του Ξενάκη έχει κάτι ονειρικό και ελεύθερο, γεγονός που με γέμισε με αισιοδοξία ότι έχω εδώ ένα εύπλαστο υλικό να πάρω ως πρώτη ύλη. Στη θεατρική διαδικασία δυσκόλεψαν τα πράγματα, χρειαζόντουσαν προσαρμογές σε ήχους και άλλαζε το όλο περιβάλλον, αλλαγές τις οποίες τις είδα σαν πρώτο βήμα για μια δική μου πρόταση μουσική και κειμενική και γιατί όχι σε κάτι πιο ολοκληρωμένο έργο.
Info:
Ιάννης Ξενάκης:
Ο ήχος που γεννήθηκε από μια έκρηξη της Ιστορίας
Mουσικές διασταυρώσεις επί σκηνής
Ωδείο Αθηνών, Αίθουσα “Άρης Γαρουφαλής”
Κυριακή 18 Δεκέμβρη, ώρα 20.00
Πρόγραμμα
Πρώτο μέρος:
“Τα Δεκεμβριανά και ο τραυματισμός του Ξενάκη”. Προβολές και αφηγήσεις με τους Ορέστη Καραμανλή και Μάκη Σολωμό.
Διαδραστικό μουσικό δρώμενο του Ορέστη Καραμανλή βασισμένο στο πρόγραμμα GENDYN του Ιάννη Ξενάκη.
Δεύτερο μέρος:
Ευρυάλη (1973) του Ιάννη Ξενάκη. Στο πιάνο ο Παύλος Αντωνιάδης
Ευρυάλη με αυξημένες εικόνες (προβολή).
Eror (the pianist), απόσπασμα, από την Γεωργία Σπυροπούλου
Ένας χώρος εντελώς φανταστικός από τον MC Yinca
Θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συντελεστές