Μαυροντυμένοι μύθοι στο σινεμά

Κλασικές ταινίες με αξεπέραστα κοστούμια που άλλαξαν την ιστορία του κινηματογράφου αλλά και τη μόδα.

Θεωρώ ότι ένα κλασικό μαύρο κοστούμι πρέπει να βρίσκεται σε κάθε αντρική ντουλάπα καθώς είναι το αντίστοιχο little black dress της γυναικείας γκαρνταρόμπας. Φορεμένο απλά με ένα λευκό πουκάμισο και μαύρη γραβάτα ή με ένα t-shirt γκρι ή ακόμη και μέσα από έναν μανδύα όπως προτείνει ο Alessandro Michele για τον χειμώνα του 2020, σίγουρα αξίζει να έχει μια θέση και στην καρδιά σου και στην ντουλάπα σου. Εξάλλου τι πιο μοντέρνο από το κλασικό;

Ο Νονός 2

1974 Φράνσις Φορντ Κόπολα

Ισως από τα πιο εμβληματικά μαύρα κοστούμια στον κινηματογράφο. Η απόλυτη δύναμη ενός αρσενικού που κάθεται σε μια δερμάτινη πολυθρόνα-θρόνο φορώντας κοστούμι τριών τεμαχίων με τους χαρακτηριστικούς έντονους γιακάδες και γιλέκο με πέντε κουμπιά στην πιο εκλεπτυσμένη 70s εκδοχή είναι αδιαφιλονίκητη. Ο Μάικλ Κορλεόνε του Αλ Πατσίνο γίνεται fashion icon, το μαφία style και ο όρος dressed to kill βρίσκουν τον εκφραστή τους.

Γλυκιά ζωή

1960 Φεντερίκο Φελίνι

Στο κλασικό φιλμ ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, υπέρκομψος και γοητευτικός μέσα στο μαύρο κοστούμι του, είναι η επιτομή της ιταλικής φινέτσας. Παρότι η ταινία είναι ασπρόμαυρη, ο Φελίνι με μεγάλη μαεστρία μας δίνει την αίσθηση του πολύχρωμου κόσμου της μόδας. Ο πρωταγωνιστής περιφέρεται στιβαρός και αψεγάδιαστος με το μαύρο slim line κοστούμι του το οποίο σηματοδοτεί μια νέα εποχή που έρχεται μετά τα μαύρα και ζοφερά χρόνια του πολέμου και την οικονομική άνθηση που βασίστηκε στην ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Ευρώπης. Ισως γι’ αυτό και στο τέλος της ταινίας είναι με λευκό κοστούμι. Προσωπικά όμως τον προτιμώ στην άμωμη μαύρη εκδοχή.

The matrix

1999 αδερφοί Γουατσόφσκι

Η φουτουριστική μαύρη δερμάτινη μακριά καμπαρντίνα του Κιάνου Ριβς μετατρέπει πραγματικά στα μάτια του θεατή τον Neo σε Οne. «Αν και δεν σχετίζεται με μια θρησκεία ή έναν πολιτισμό, ήθελα να δημιουργήσω κάτι ιδιαίτερο που φοράτε όταν είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε την αναζήτηση» δηλώνει η ενδυματολόγος Κιμ Μπάρετ. Προσωπικά δεν ξέρω τι γίνεται με ένα iconic trench coat σε μια γενική αναζήτηση, αλλά γνωρίζω ότι την επόμενη χρονιά από την πρώτη προβολή της ταινίας πολλές παρόμοιες καμπαρντίνες στόλισαν βιτρίνες και ανέβηκαν σε catwalks.

Reservoir dogs

1992 Κουέντιν Ταραντίνο

Ισως από αυτή και μόνο την ταινία ο Ταραντίνο να αξίζει το τίτλο του fashionista, για την επιστροφή του μαύρου κοστουμιού από τα 60s με τις λεπτές γραβάτες και πιο λεπτές γραμμές, κάτι που ήταν ασυνήθιστο στα 80s και τα 90s. Ισως επρόκειτο για μια ωδή στο γαλλικό νέο κύμα του ’60. Οπως είπε και ο συγγραφέας μόδας Μερλ Γκίνσμπεργκ, ο Ταραντίνο μαζί με την ενδυματολόγο Μπέτσι Χέιμαν δημιούργησαν ένα κύμα, καθορίζοντας αυτό το ντύσιμο ως την αντρική απάντηση στο little black dress. Και όχι βέβαια με λευκές κάλτσες…

Casino Royale

2006 Μάρτιν Κάμπελ

Ο Ντάνιελ Κρεγκ στην πρώτη του φορά ως πράκτορας 007 είχε να αναμετρηθεί και να ανταγωνιστεί τις παλαιές επιτυχημένες εκδοχές των προκατόχων του. Κάθε ταινία Τζέιμς Μποντ είναι έμπνευση σχεδόν για την πλειονότητα των αντρών. Ισως το μειονέκτημα του τραχύ Βρετανού έναντι των προηγούμενων, το πιο λαϊκό προφίλ του, να έγινε τελικά πλεονέκτημα με ενδυματολογικούς κανόνες όπως το λυμένο παπιγιόν στο άψογα καλοραμμένο tuxedo, έτσι ώστε να περάσει ο ήρωας στη νέα εποχή.

Pulp fiction

1994 Κουέντιν Ταραντίνο

Η εμμονική θέση του Ταραντίνο ότι όλοι οι επαγγελματίες δολοφόνοι φορούν μαύρα κοστούμια με μαύρες γραβάτες και λευκά πουκάμισα αποτελεί καθεστώς και σε αυτή την ταινία, μετά την προηγούμενη επιτυχία του «Reservoir dogs».

Δεν μπορώ να πω αν πρόκειται για στιλιστική μανιέρα ή για εμμονή του σκηνοθέτη αλλά το θέμα είναι ότι λειτούργησε. Και ενώ εκ πρώτης όψεως οι δύο πρωταγωνιστές Τζον Τραβόλτα και Σάμιουελ Τζάκσον είναι σχετικά ίδιοι, τελικά το ντύσιμο αντανακλά τον χαρακτήρα τους. Ενα προσεκτικό μάτι θα παρατηρούσε ότι ο τονισμένος και ανεβασμένος γιακάς του Τζάκσον –ο οποίος παρουσιάζεται ως αιμοσταγής δολοφόνος που ταυτόχρονα θυμίζει ιερέα– ταιριάζει απόλυτα με τη βιβλική ρήση που επαναλαμβάνει με φανατική θρησκευτική προσήλωση.

Οι Aνδρες με τα Mαύρα

1997 Μπάρι Σόνενφελντ

H ταινία έρχεται να μας αποδείξει ότι το μαύρο κοστούμι θα είναι παρόν και στο μέλλον. Παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις και τα εξωπραγματικά πλάσματα που στοιχειώνουν την ταινία, τα μαύρα κοστούμια είναι η προτίμηση των πρακτόρων σε μια πιο ογκώδη έκδοση, φαντάζομαι για πρακτικούς λόγους. Τα πουκάμισα πάντως των Γουίλ Σμιθ και Τόμι Λι Τζόουνς παραμένουν λευκά γιατί ναι μεν είναι Μen in Βlack αλλά μυστικοί πράκτορες και όχι πορτιέρηδες σε βραδινά μαγαζιά της παραλιακής.

Blow-up

1966 Μικελάντζελο Αντονιόνι

Τα swinging sixties και η mod κουλτούρα χαρακτηρίζουν την προσέγγιση του πρωταγωνιστή Ντέιβιντ Χέμινγκς προς το κοστούμι που φορά. Τα ειρηνικά κινήματα, η έντονη παρουσία των νέων μουσικών ρευμάτων, η σεξουαλική απελευθέρωση διαφαίνονται στην ανεπιτήδευτη, ακραία ερωτική αλλά ταυτόχρονα αριστοκρατική παρουσία του Βρετανού Χέμινγκς.

Οι ατσίδες με τα μπλε

1980 Τζον Λάντις

O όρος επιμελώς ατημέλητος βρίσκει την εφαρμογή του στο καταπληκτικό ντουέτο του ανατρεπτικού Τζον Μπελούσι και του ψηλολέλεκα Νταν Ακρόιντ. Κοστούμια φορεμένα με καπέλα Fedora, γυαλιά τύπου Wayfarer, σπορ χρυσά ψηφιακά ρολόγια (μην ξεχνάμε ότι η ταινία είναι 80s) και φυσαρμόνικα στην τσέπη. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι το απόλυτο στιλ ή μια εύκολη πρόταση για τις Απόκριες.

Ο κύριος και η κυρία Σμιθ

2005 Νταγκ Λάιμαν

Δράττομαι της ευκαιρίας να μιλήσω για το πόσο σημαντικό είναι το δικαίωμα του καθενός να αυτοπροσδιορίζεται μέσα από το ντύσιμό του και να θυμίσω την εμφάνιση του ζευγαριού Αντζελίνα Τζολί και Μπραντ Πιτ στο κόκκινο χαλί με tuxedos (σμόκιν) προκειμένου να εμψυχώσουν την απόφαση της κόρης τους να ντύνεται με αντρικά ρούχα και να αλλάξει το όνομά της σε Τζον.