Εν αναμονή λοιπόν του 11ου προπονητή του Ολυμπιακού, επί ιδιοκτησίας Βαγγέλη Μαρινάκη και πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 7 χρόνια παρουσίας του στους «ερυθρόλευκους», οι Πειραιώτες βρίσκονται ξανά μπροστά σε ένα δύσβατο μονοπάτι.
Πρώτον, γιατί οι υποχρεώσεις τρέχουν, η ομάδα δεν βλέπεται και ο κόσμος γκρινιάζει και δεύτερον, τέτοια εποχή καλό και ικανό προπονητή, μόνο με θαύμα μπορεί να βρει οποιαδήποτε ομάδα και όχι μόνο ο Ολυμπιακός. Πλέον, με 5 μόνο αγώνες πρωταθλήματος να απομένουν και δύο ή τρία πολύ δύσκολα παιχνίδια στο Κύπελλο, οποιοσδήποτε σοβαρός προπονητής δεν αναλαμβάνει. Γιατί το ρίσκο να «καεί» είναι τεράστιο, ειδικά αν δεν μπορέσει να κατακτήσει το Κύπελλο, οπότε θα τελειώσει πριν καλά-καλά αναλάβει.
Στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε και όχι στην Αγγλία, που οι προπονητές ευδοκιμούν στις ομάδες από 5 μέχρι 30 χρόνια! Μόνη λύση για τον Βαγγέλη Μαρινάκη τώρα, είναι να πορευθεί με λύση ανάγκης, μέχρι τη λήξη της σεζόν και παράλληλα να έχει κλείσει τον επόμενο κανονικό κόουτς, που στο ίδιο διάστημα θα παρακολουθεί στενά την ομάδα και θα μπορέσει να κάνει τον Μάιο τις εισηγήσεις του για το πάρε-δώσε των μεταγραφών…
Πέρα των δυσκολιών της εξεύρεσης ικανού προπονητή, ο Μαρινάκης έχει ένα ακόμα θέμα που του ανεβάζει τον βαθμό δυσκολίας, ώστε να πει το «ναι» ο διάδοχος του Μπέντο. Ότι μέσα σε μια σεζόν έχει σπάσει κάθε ρεκόρ αλλαγής προπονητή. Ξεκίνησε με Μάρκο Σίλβα, πήρε Βίκτορ Σάντσεθ, ήρθε ο Πάουλο Μπέντο, ανέλαβε προσωρινά ο Βασίλης Βούζας και πάει για τον πέμπτο τεχνικό, πριν τελειώσει η αγωνιστική χρονιά! Όταν ο ξένος τεχνικός ρωτήσει να μάθει για την ομάδα, την διοίκηση, τον πρόεδρο και τον προηγούμενο συνάδελφο του και μάθει ότι θα είναι ο πέμπτος στη σειρά, μέσα στη σεζόν, αν είναι σοβαρός, θα φύγει τρέχοντας. Αν είναι τρελός, θα το ρισκάρει. Όμως ο Ολυμπιακός δεν ψάχνει για τρελό στον πάγκο, αλλά για κανονικό προπονητή.
Και για να τα λέμε όλα, όποιον και να πάρει ο Μαρινάκης, αν δεν τον στηρίξει ο ίδιος, τότε και τον Κάρλο Αντσελότι να πάρει ή τον Γιούργκεν Κλοπ, ή τον Ζινεντίν Ζιντάν φέρει, ομάδα δεν θα φτιάξει. Και όταν λέμε «στηρίξει», εννοούμε να τον ενισχύσει με αξιόλογες μεταγραφές. Να αφήσει κάποιες από αυτές να τις επιλέξει ο κόουτς και όχι ο πρόεδρος. Να σταματήσει να αλλάζει ολόκληρο το ρόστερ, λες και πρόκειται για πουκάμισα. Να τον αφήσει να δουλέψει όπως θέλει ο κόουτς και όχι όπως ο Μπέντο που δούλευε για να κάνει τα χατίρια της διοίκησης (για να πουλήσει) και του κάθε ατζέντη.
Το βασικό είναι να σταματήσει ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ να πουλάει παίκτες κάθε λίγο και λιγάκι, χωρίς να τους αντικαθιστά. Όμως αυτό θέλει προγραμματισμό και προσεκτικές κινήσεις. Ούτε τρικ, ούτε επικοινωνιακά παιχνίδια του στιλ, «ήθελε να φύγει πώς να τον κρατήσουμε». Αν ήταν έτσι, τότε όλες οι ομάδες, κάθε μεταγραφική περίοδο, θα άλλαζαν εξ ολοκλήρου το ρόστερ τους, γιατί όλοι οι παίκτες θα ήθελαν να πάρουν καλύτερα λεφτά από κάποια άλλη ομάδα. Και στον Ολυμπιακό, τα 2-3 τελευταία χρόνια, όλοι θέλουν να φύγουν. Όπως ο Ρομπέρτο, ο Ομάρ, ο Ιντέγε και άλλοι…
Δέχομαι τον ισχυρισμό ότι πλέον δεν υπάρχουν τα εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ, οπότε το μπάτζετ πρέπει να κουρευτεί. Όχι όμως να αποψιλωθεί! Δέχομαι (για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου) ότι ο Μαρινάκης έχει βάλει, όπως υποστηρίζει η ΠΑΕ, περίπου 70 εκατομμύρια ευρώ κι έκλεισε και τις όποιες τρύπες. Όμως, τώρα που χάθηκε η «κότα με τα χρυσά αβγά» και ο Ολυμπιακός χρειάζεται οπωσδήποτε restart, είναι υποχρεωμένος να βάλει το χέρι στην τσέπη, αν θέλει να ξαναφτιάξει τον παλιό, καλό Ολυμπιακό. Κι έχει έναν ακόμη λόγο να το κάνει, αν θέλει να πρωταγωνιστήσει, από τη στιγμή που… έρχεται ο Ιβάν Σαββίδης με τον ΠΑΟΚ. Αν βέβαια, θέλει να το κάνει και κυρίως αν θέλει να συνεχίσει…
